tag:blogger.com,1999:blog-4258343364206019922024-03-19T04:40:45.167-07:00Μωρίας ΕγκώμιονὉ πολίτης οὐ πολίτης ἐστὶν τῷ οἰκεῖν που…… φανερὸν τίς μὲν ἐστιν ὁ πολίτης· ᾧ γὰρ ἐξουσία κοινωνεῖν βουλευτικῆς καὶ κριτικῆς ἀρχῆς….Kritikhttp://www.blogger.com/profile/14280685460263713722noreply@blogger.comBlogger141125tag:blogger.com,1999:blog-425834336420601992.post-27788009171003268722018-07-28T01:43:00.001-07:002018-08-08T04:12:19.119-07:00Το «Ισραήλ των Βαλκανίων» και η Αντι-ρωσική Υστερία<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLAdIolmJ5593IabdPdViTpAL7WBHjWIrrXaBCtOgwFGVM__2M2CoqSZY4feLiU4UBQa3lVQEA7jjfWxTzqMBNHty4s5l7lQcGxFt1ZW6uEKSgDH_BJqfnuyX85sZqCAXeiyRnd-dW7UcS/s1600/996921174-1024x1024.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLAdIolmJ5593IabdPdViTpAL7WBHjWIrrXaBCtOgwFGVM__2M2CoqSZY4feLiU4UBQa3lVQEA7jjfWxTzqMBNHty4s5l7lQcGxFt1ZW6uEKSgDH_BJqfnuyX85sZqCAXeiyRnd-dW7UcS/s400/996921174-1024x1024.jpg" width="400" height="221" data-original-width="1024" data-original-height="566" /></a></div><br />
Η ελληνική κυβέρνηση φιλοδοξεί να καταστήσει την Ελλάδα τοποτηρητή των αμερικανών στα Βαλκάνια, ένα «Ισραήλ των Βαλκανίων».<br />
Ευελπιστεί ότι με τη παράδοση της χώρας στους αμερικανούς-με τη συνεπικουρία των γερμανών-θα λειτουργήσει ως δίαυλος για τη διοχέτευση αμερικανικών κεφαλαίων στα βαλκάνια, εκτός από τις άμεσες επενδύσεις για σχιστολιθικό αέριο κτλ..<br />
Ευελπιστεί επίσης ότι με αυτό τον τρόπο θα διασφαλίσει τη χώρα από την τουρκικό επεκτατισμό και επιθετικότητα και θα επιτύχει μια θετική έκβαση στο Κυπριακό.. <br />
Υπ’ αυτό το πρίσμα, η Συμφωνία των Πρεσπών-όπως και η επικείμενη συμφωνία με την Αλβανία- ήταν απαίτηση των αμερικανών ώστε να τελειώνει γρήγορα το θέμα των Βαλκανίων που βρίσκεται αυτή τη περίοδο ψηλά στην ατζέντα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής για την Ευρώπη και την Ανατολική Μεσόγειο.<br />
<br />
Εδώ δεν πρόκειται για απλή πρόσδεση στο αμερικανικό άρμα αλλά σε μηδένιση σχεδόν της όποιας εθνικής εξωτερικής πολιτικής, όπως δείχνει και η διαρκής κλιμάκωση της διπλωματικής έντασης με τη Ρωσία, με ευθύνη της ελληνικής πλευράς.<br />
<br />
Ήδη, ο έλληνας ΥΠΕΞ, ευθυγραμμιζόμενος με την αμερικανική πολιτική για τη Σερβία, προανήγγειλε τις τεταμένες σχέσεις που θα επακολουθήσουν, ακυρώνοντας τις παραδοσιακές σχέσεις των δύο χωρών: <b>«Ως προς ορισμένους εθνικιστές στο Βελιγράδι….έχω την αίσθηση ότι με αυτή τη Συμφωνία (των Πρεσπών) τελείωσαν τα «όνειρά» τους για μια επανακόλληση της περιοχής υπό τη δική τους ηγεμονία». </b><br />
<br />
«Η Ελλάδα έχει μέγιστο συμφέρον να λύσει τα προβλήματά της με τους βόρειους γείτονές της. Το μέγιστο αυτό συμφέρον είναι, πρώτον διότι θα είναι ηγεμονική δύναμη απέναντί τους, δεύτερον γιατί αυτοί οι λαοί μόλις φύγουν από τις αντιθέσεις τους και τις παραδοξολογίες θα είναι μαζί μας και τρίτον γιατί η Ελλάδα ένα πρόβλημα έχει, προς ανατολάς».<br />
<br />
<br />
<b><b>Βαλκάνια: Μαστίγιο και Καρότο</b><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEim28X60HWi9kJX_gK_Hvg2J1hGABANBgSdn6wYOvubx0GyNIq4GRbmIxuQhUy_uesy2w84Oeke3TYgr9cV9Qrbc5M7aMzx1pgEI5OEMRp2we8skpCS5-mTxMsNTudEHOFbvs55vzep8PHZ/s1600/Atlantic.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEim28X60HWi9kJX_gK_Hvg2J1hGABANBgSdn6wYOvubx0GyNIq4GRbmIxuQhUy_uesy2w84Oeke3TYgr9cV9Qrbc5M7aMzx1pgEI5OEMRp2we8skpCS5-mTxMsNTudEHOFbvs55vzep8PHZ/s320/Atlantic.jpg" width="320" height="234" data-original-width="1178" data-original-height="863" /></a></div></b><br />
<br />
Πολύ σωστά, ο αμερικανός πρέσβης <b>G. Pyat</b>t στην Πρωτοχρονιάτικη Δεξίωση του Ελληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου, δήλωσε: <b>«Το 2018 είναι η χρονιά της Αμερικής στην Ελλάδα και ιδιαιτέρως στη Βόρεια Ελλάδα».</b><br />
<br />
Από τα τέλη του 2016, μια σειρά από αμερικανικά think tanks με αξιοσημείωτη επιρροή στη διαμόρφωση της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής επιχειρηματολογούν για την επιστροφή της Ουάσιγκτον στα Βαλκάνια. <br />
<br />
Την 17/5/2017 στο Καπιτώλιο, έγινε σύσκεψη της υπο-επιτροπής, αρμόδιας για την «<b>Ευρώπη, Ευρασία και τις αναδυόμενες απειλές</b>», με θέμα τα «<b>Βαλκάνια και τις απειλές για την ειρήνη και τη σταθερότητα».</b><br />
<br />
Στις 29/11/2017, το <b>Atlantic Counci</b>l διοργάνωσε διάσκεψη με θέμα: «<b>Επερχόμενη καταιγίδα; Σχεδιάζοντας το μέλλον των Βαλκανίων σε μια εποχή αβεβαιότητας»</b> όπου οι ομιλητές τόνισαν την ανάγκη ενσωμάτωσης των Βαλκανίων στην ευρωατλαντική Συμμαχία, την επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων, τη μόνιμη στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ και την ανάσχεση της ρωσικής επιρροής. <br />
Ο εκτελεστικός αντιπρόεδρος του ιδρύματος, Damon Wilson διατύπωσε την άποψη ότι<b> η επανάκαμψη των ΗΠΑ στα Βαλκάνια πρέπει να γίνει σε συνεργασία με την Αθήνα.</b><br />
<br />
Η διάσκεψη συνέπεσε με τη δημοσιοποίηση της έκθεσης, με τίτλο <b>“Balkan Forward, A New US Strategy for the Region”</b>, όπου εκτίθεται αναλυτικά η στρατηγική των ΗΠΑ στα Βαλκάνια.<br />
<br />
Σύμφωνα με τους συντάκτες, μετά τα γεγονότα της δεκαετίας του ’90, οι αμερικανοί θεώρησαν ότι η παρουσία της ΕΕ θα ήταν αρκετή για την ενσωμάτωση των Βαλκανίων στη Δύση. Αυτό όμως ήταν κάτι που διαψεύσθηκε.<br />
<br />
Η έκθεση τονίζει ότι η παρουσία των ΗΠΑ στα Βαλκάνια πρέπει να ταυτίζεται με τον ρόλο ενός «<b>αξιόπιστου μεσολαβητή»</b> που επιβάλλει συμμαχίες και στην ανάγκη ασκεί τη πολιτική πίεση που ασκήθηκε στη δεκαετία του 2000.<br />
<br />
Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, μαζί <b>με το καρότο της ΕΕ χρειάζεται και το μαστίγιο</b>. Γι αυτό ακριβώς προτείνεται η δημιουργία μίας μόνιμης στρατιωτικής παρουσίας στα Βαλκάνια και πιο συγκεκριμένα η βάση Bondsteel στο Κοσσυφοπέδιο.<br />
<br />
Τονίζεται επίσης ότι είναι αναγκαία η επίλυση των διαφορών μεταξύ Ελλάδας και FYROM, αφού πεισθούν οι δύο χώρες, όπως και μια «ιστορική προσέγγιση» με τη Σερβία για την επίλυση των θεμάτων με την Πρίστινα.<br />
<br />
Για το βαθύ κράτος των ΗΠΑ, όπως επισημαίνει ο <b>Sl. Batko Milacic</b> αυτό σημαίνει <b>«ότι η Σερβία πρέπει να εγκαταλείψει το Κοσσυφοπέδιο και ότι δεν αντιτίθενται στην δημιουργία μιας Μεγάλης Αλβανίας».</b><br />
<br />
Για τη περίπτωση του Μαυροβούνιου, η έκθεση αναφέρει ότι οι ΗΠΑ <b>εκτός του ότι πρέπει να έχουν τον έλεγχο του καθεστώτος, οφείλουν να δημιουργήσουν μια «πιστή αντιπολίτευση», ελέγχοντας ουσιαστικά τις πολιτικές και κοινωνικές διαδικασίες, περνώντας το μήνυμα ότι όποιος δεν υπακούει εξαφανίζεται.</b><br />
<br />
Στις αρχές του Δεκέμβρη του ’17. οι υπουργοί Εξωτερικών των Δυτικών Βαλκανίων (Σερβίας, Μαυροβουνίου, Αλβανίας, Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, ΠΓΔΜ και Κοσσυφοπεδίου) κλήθηκαν στην αμερικανική πρωτεύουσα, όπου, εκτός των άλλων, ο σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας, στρατηγός H. R. McmasterΧ. δήλωσε ότι η περιοχή αποτελεί «υψηλή προτεραιότητα για τις ΗΠΑ», κάτι που είχε γίνει και με τον έλληνα πρωθυπουργό στις 17-18/10. <br />
<br />
<br />
<b>Η Ρωσική Στρατηγική στην αυλή των ΗΠΑ: Βαλκάνια</b><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCYeWuyqdj6RQ2ssRUDwk0WupQv8iaWr_OIT27T-JoVIkaIxZ577lqo4zjqsnxwdcfdRnuiQo1bmTWRo3FpqmRzNbrp-yzkNlNT4LAyLld8T5BF7ZhcVW-wZsubHnMFn-Qo9RbLJosAz7c/s1600/4edf259e26a749cb8546aae36b5362a8.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCYeWuyqdj6RQ2ssRUDwk0WupQv8iaWr_OIT27T-JoVIkaIxZ577lqo4zjqsnxwdcfdRnuiQo1bmTWRo3FpqmRzNbrp-yzkNlNT4LAyLld8T5BF7ZhcVW-wZsubHnMFn-Qo9RbLJosAz7c/s320/4edf259e26a749cb8546aae36b5362a8.jpg" width="320" height="191" data-original-width="800" data-original-height="478" /></a></div><br />
Στη διάσκεψη του Atlantic Council, ειπώθηκε ότι «η προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία και η στήριξη των αυτονομιστών στην ανατολική Ουκρανία αποτέλεσε ορόσημο για τη στάση της απέναντι στο ΝΑΤΟ και τη διεύρυνση της ΕΕ».<br />
<br />
Σύμφωνα με τους προσκεκλημένους αναλυτές, <b>«Η ρωσική σκέψη είναι: μπορεί οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί να αναμειγνύεται στις αυλές μας, στη Γεωργία και τη Μολδαβία, αλλά και εμείς μπορούμε να κάνουμε το ίδιο στα Βαλκάνια».</b> <br />
<br />
Εντούτοις «Η Ρωσία δεν θέλει να φέρει τα Βαλκάνια στους κόλπους της, ούτε έχει τα μέσα για να χρηματοδοτήσει τις κυβερνήσεις, το μόνο που θέλει είναι να εμποδίσει τη Δύση· <b>η ρωσική στρατηγική στα Βαλκάνια είναι να δημιουργήσει μια «μαύρη τρύπα» στη μέση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ».</b><br />
<br />
Η δηλώσεις του αντιπροέδρου των ΗΠΑ στο Μαυροβούνιο, εκφράζουν ακόμα πιο πιστά την αμερικανική ερμηνεία της ρωσικής πολιτικής στα Βαλκάνια:<b> «Η Ρωσία συνεχίζει να επιδιώκει τον επανακαθορισμό των διεθνών συνόρων με τη βία, και εδώ στα Δυτικά Βαλκάνια, η Ρωσία εργάζεται για να αποσταθεροποιήσει την περιοχή, να υπονομεύσει τις δημοκρατίες σας και να σας διχάσει, τα κράτη μεταξύ τους όπως και με την υπόλοιπη Ευρώπη».</b><br />
<br />
Στις αναλύσεις των αμερικανικών Think Tanks αν και δεν περιέχεται η ψυχροπολεμική ρητορική του Mike Pence, το βασικό ερώτημα είναι πως μπορεί να γίνει ανάσχεση της ρωσικής επιρροής στα Βαλκάνια. <br />
<br />
Το γεγονός ότι η ρωσική επιρροή δεν είναι μόνο αποτέλεσμα της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής για τα Βαλκάνια, αλλά έχει πολιτισμικές και θρησκευτικές ρίζες, είναι κάτι που δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί μόνο με τον πολιτικό και στρατιωτικό έλεγχο της περιοχής. Αυτό που προτείνεται είναι μια συμπληρωματική σειρά δράσεων που μπορεί να αποτελέσει ανάχωμα στη ριζοσπαστικοποίηση των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων: <br />
<br />
καθιέρωση μιας κοινής ρητορικής για τα γεγονότα της δεκαετίας του ‘90 και αποζημίωση των θυμάτων, σε συνδυασμό με αλλαγές στα σχολικά βιβλία· <br />
<br />
δημιουργία ανεξάρτητων αρχών και πάταξη της διαφθοράς στα πλαίσια του κράτους δικαίου· ενίσχυση των πόρων για τον εκδημοκρατισμό· <br />
<br />
ορισμός ειδικού απεσταλμένου για την επίλυση ειδικών θεμάτων σε συνεργασία με την ΕΕ· <br />
<br />
προτάσεις βιώσιμων δικτύων φυσικού αερίου με στόχο την ελαχιστοποίηση της εξάρτησης από τη Ρωσία <br />
<br />
και τέλος, <b>ενίσχυση των προσπαθειών για την καταπολέμηση του ρωσικού υβριδικού πολέμου με δέσμευση των ΗΠΑ στη διάθεση ενός ποσού της τάξης των 20 εκατομμυρίων δολαρίων που πρέπει να διοχετευθούν στα ΜΜΕ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για την αποτροπή της ρώσικης προπαγάνδας.<br />
</b><br />
<br />
<b>Αντι-ρωσική Υστερία<b></b></b><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4gi_DmdVU18ldoQB_QuZAbuQJWkxwNN7KSL0DS1HD8zLbj9FBh16uC1plHkZiWF4Js3jgk9hyphenhyphenmiuj1rYy68jTh-t3q3fPN6_CDrCVymTWhc_FyFZGGEOTU28srWy1Q_l7XPtlclHOllGp/s1600/panos-zacharis-nato-skitso-e1516667708860.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4gi_DmdVU18ldoQB_QuZAbuQJWkxwNN7KSL0DS1HD8zLbj9FBh16uC1plHkZiWF4Js3jgk9hyphenhyphenmiuj1rYy68jTh-t3q3fPN6_CDrCVymTWhc_FyFZGGEOTU28srWy1Q_l7XPtlclHOllGp/s320/panos-zacharis-nato-skitso-e1516667708860.jpg" width="320" height="232" data-original-width="800" data-original-height="581" /></a></div><br />
Τα κατασκοπευτικά σενάρια που διαχέονται στα ΜΜΕ, με αφορμή την απέλαση των ρώσων διπλωματών αναμφισβήτητα συναγωνίζονται τα θρίλερ τουTom Clancy-αν δεν είναι εμπνευσμένα από τις σελίδες του.<br />
<br />
Ρώσοι χρηματοδοτούν πατριωτικές οργανώσεις για τη ματαίωση της Συμφωνίας των Πρεσπών, παράλληλα με την απόπειρα δωροδοκίας δημόσιων λειτουργών, μητροπολίτες εμφανίζονται σχεδόν ως πράκτορες, μοναστήρια του Αγίου Όρους και ενορίες της βόρειας Ελλάδας ως άντρα ρώσων κατασκόπων, ενώ το κέντρο δράσης της ρώσικης κατασκοπίας υποτίθεται ότι είναι η Αλεξανδρούπολη. <br />
<br />
Παρόμοια βέβαια σενάρια διακινούνται στα Σκόπια και σχεδόν σε όλη τη Βαλκανική: οι Ρώσοι διασπείρουν ψευδείς ειδήσεις, χρηματοδοτούν κυβερνητικούς αξιωματούχους και πληροφοριοδότες, έχουν καταστήσει τη ορθόδοξες εκκλησίες σε πολιτικό βραχίονα της προπαγάνδας τους, απειλούν τη σταθερότητα των εύθραυστων δημοκρατιών χρηματοδοτώντας εθνικιστικές συγκρούσεις και γενικά βρίσκονται πίσω από κάθε τι σκοτεινό, αντικανονικό και ανατρεπτικό. <br />
<br />
Η αντι-ρωσική υστερία μπορεί να είναι κάτι καινοφανές στην Ελλάδα δεν είναι όμως στα δυτικά Βαλκάνια. Παρά το γεγονός ότι συνήθως δεν υπάρχουν αποδείξεις ώστε να τεκμηριωθούν οι κατηγορίες που αποδίδονται στους ρώσους, εντούτοις, το φαινόμενο της υστερίας μεγεθύνεται. Ακόμη και η παραδοσιακή ρωσική επιρροή στα Βαλκάνια δαιμονοποιείται σε τέτοιο βαθμό που εξισώνεται με το κακό. Δηλαδή τείνει να ανατρέψει την επιρροή του καλού και του κανονικού που εκφράζει το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και ο αμερικανικός παράγοντας.<br />
<br />
Όπως δήλωσε ο σέρβος ΥΠΕΞ «<b>Υπάρχει προφανώς μεγάλη αντι-ρωσική υστερία στις δυτικές χώρες και τα πάντα ερμηνεύονται ως εάν η Ρωσία έχει κυριαρχική επιρροή στην περιοχή μας. Αυτοί (West) πιστεύουν ότι η επίδραση είναι επιβλαβής. Αλλά τους είπα ότι έχουμε διαφορετική εντύπωση, ότι δηλαδή οι επιρροές κάποιων άλλων, από το άλλο ημισφαίριο, ήταν πιο επιβλαβείς από τη ρωσική επιρροή, τουλάχιστον όσον αφορά τη Σερβία και το σερβικό λαό».</b><br />
<br />
Η αντι-ρωσική προπαγάνδα-που απ’ ότι φαίνεται είναι πλουσιοπάροχα αμειβόμενη-είναι μια αρνητική προπαγάνδα, αφού λειτουργεί διχοτομικά στη βάση του άσπρου/μαύρου, , φωτεινού/σκοτεινού, καλού/κακού, υπονοώντας ότι οι εξορκιστές του ρώσικου κακού είναι οι εκπρόσωποι του καλού. Εντούτοις, είναι αβέβαιη η έκβασή της, αφού απαιτεί την δαπάνη τεράστιων ποσών για την οργάνωση και διάχυσή της στα ΜΜΕ και τα κοινωνικά δίκτυα. Αφετέρου. είναι πολύ πιθανό να γυρίσει μπούμερανγκ και να επιφέρει τα αντίθετα αποτελέσματα, όσο η Ρωσία δεν πέφτει στη παγίδα της αρνητικής προπαγάνδας, απαντώντας με θετικές προτάσεις.<br />
<br />
Η πρόσφατη αντι-ρωσική υστερία στην Ελλάδα, ως εκ τούτου, σχετίζεται άμεσα με το αμερικανικό σχέδιο ανάσχεσης της ρωσικής επιρροής στα Βαλκάνια και με την υποταγή της κυβέρνησης στις απαιτήσεις της Ουάσιγκτον-που μέσω του πρέσβη της επεμβαίνει στα πάντα, όπως αντίστοιχα στη FYROM και σε όλες σχεδόν τις βαλκανικές χώρες- Άλλωστε, <b>την απέλαση των ρώσων διπλωματών ανακοίνωσε πρώτη η εκπρόσωπος τύπου του State Department πριν να υπάρξει ανακοίνωση της ελληνικής κυβέρνησης. </b><br />
<br />
Δεν είναι καθόλου περίεργο άλλωστε, δεδομένου ότι ο αμερικανός πρέσβης-γνωστός από το ουκρανικό «θαύμα»- σε συνεργασία με αμερικανούς πράκτορες που αλωνίζουν τη χώρα πιέζει για λήψη περισσότερων μέτρων κατά της Ρωσίας καλλιεργώντας νεοψυχροπολεμικό κλίμα.<br />
<br />
Η επίσκεψη του <b>G. Pyatt</b> στο Άγιο Όρος και στο Πατριαρχείο σηματοδότησε την αποφασιστικότητα των αμερικανών να ασκήσουν έλεγχο ακόμη και στην ορθόδοξη εκκλησία, μιας και θεωρούν ότι τα περισσότερα φιλορωσικά στοιχεία της ελληνικής κοινωνίας σχετίζονται με τον εκκλησιαστικό χώρο. <br />
Ο πατριάρχης Βαρθολομαίος ικανοποιώντας τα αμερικανικά αιτήματα, φαίνεται να παρείχε διευκολύνσεις στον αμερικανό πρέσβη.<br />
<br />
Η αντιρωσική υστερία θα παίξει φαίνεται καθοριστικό ρόλο στην αναγνώριση ως αυτοκέφαλης της πραξικοπηματικής και σχισματικής εκκλησίας του Κιέβου ενάντια στο πατριαρχείο της Μόσχας, αλλά και στην αναγνώριση της σχισματικής και παράνομης εκκλησίας των Σκοπίων, ενάντια στο Πατριαρχείο Σερβίας. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaJDc964h_CIliF9IyjE8O1S5GgNQcG2oarY-0JbrXJk12yaTmu8L0OG9t7Ew6QNEh-EOCSHKqa0VD4DZ-LcAsZZZinzKT319Xg55NcPWaaERCKUXoqpLjnLHxyBnOrR57Sey7sd1RepTY/s1600/tsiprasporosenko9217sk.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaJDc964h_CIliF9IyjE8O1S5GgNQcG2oarY-0JbrXJk12yaTmu8L0OG9t7Ew6QNEh-EOCSHKqa0VD4DZ-LcAsZZZinzKT319Xg55NcPWaaERCKUXoqpLjnLHxyBnOrR57Sey7sd1RepTY/s320/tsiprasporosenko9217sk.jpg" width="320" height="185" data-original-width="660" data-original-height="381" /></a></div><br />
Ο κατήφορος της ελλην. Κυβέρνησης δεν έχει όρια όπως διαφαίνεται από την κλιμάκωση των δηλώσεων και αντιδηλώσεών της έναντι του ρωσικού ΥΠΕΞ. <br />
<br />
Μια ενδεικτική αντιδήλωση προς το ρωσικό ΥΠΕΞ που δήλωσε ότι «<b>Κατανοούμε πως ο ελληνικός λαός πρέπει να επικοινωνεί με τους Ρώσους εταίρους και να μην πέφτει θύμα βρώμικων προβοκατσιών, στις οποίες, δυστυχώς, υπέπεσε η Αθήνα»<b></b></b> και που θα μείνει στην ιστορία των διπλωματικών σχέσεων αναφέρει τα εξής:<b> «Οι σημερινές δηλώσεις της Εκπροσώπου του Ρωσικού Υπουργείου Εξωτερικών είναι χαρακτηριστικό δείγμα ασέβειας προς τρίτη χώρα, καθώς και έλλειψης κατανόησης του σύγχρονου κόσμου, στον οποίο τα κράτη, ανεξαρτήτως μεγέθους, έχουν αυτοτέλεια και μπορούν να ασκήσουν ανεξάρτητη, πολυδιάστατη και δημοκρατική εξωτερική πολιτική».</b> <br />
<br />
Φυσικά, αν η αντιδήλωση αυτή γινόταν από μια περιφερική δύναμη θα μπορούσε να έχει κάποια ισχύ. Αλλά όταν γίνεται από ένα εξαρτημένο κρατίδιο στα όρια του προτεκτοράτου καταντάει ανέκδοτο.<br />
<br />
Οι φωστήρες του ελληνικού ΥΠΕΞ φαντασιώνονται ότι διαθέτουν συνείδηση του σύγχρονου κόσμου και ότι στηρίζονται σε ένα κράτος που έχει την οικονομική και στρατιωτική ισχύ ώστε να ασκεί αυτόνομη, πολυεπίπεδη και δημοκρατική πολιτική!! Πολύ περισσότερο, όταν απευθύνονται σε μια υπερδύναμη που προφανώς γνωρίζει τα παρασκήνια και τη δράση του αμερικανικού παράγοντα. <br />
<br />
Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι.<br />
<br />
Εντούτοις, είναι απίθανο αυτή η κλιμάκωση της έντασης με τη Ρωσία να οφείλεται στην αφροσύνη των κυβερνώντων και όχι σε ένα στρατηγικό σχέδιο. Η πρόκληση έναντι της Ρωσίας μπορεί ενδεχομένως να οδηγήσει σε αντίμετρα που θα πλήξουν τον ελληνικό λαό, με αποτέλεσμα να προκαλέσουν αποδυνάμωση των παραδοσιακών σχέσεων με τη Ρωσία, έτσι ώστε να μην υπάρχει αντίδραση στη μετατροπή της χώρας σε προτεκτοράτο του ΝΑΤΟ. Αυτό θα ήταν μια ευτυχής συγκυρία για τις ΗΠΑ, δεδομένου ότι θα μπορούσαν να μετατρέψουν την χώρα σε <b>«Ουκρανία του Νότου». </b><br />
<br />
Όπως επισημαίνουν αναλυτές του<b> Russian Institute for Strategic Studies</b>, <b>«οι κακές σχέσεις με τη Ρωσία είναι προϋπόθεση για τις καλές σχέσεις με την Ουάσινγκτον και την ΕΕ. Εντούτοις, ο τρόπος που παρουσιάστηκε το όλο θέμα (των απελάσεων) αντανακλά ορισμένες διαδικασίες στην εσωτερική ελληνική πολιτική σκηνή· είναι περισσότερο μια ενέργεια για εσωτερική κατανάλωση».</b><br />
<br />
Σε κάθε περίπτωση, η ακύρωση της εθνικής εξωτερικής πολιτικής των ίσων αποστάσεων σε σχέση με τις δύο υπερδυνάμεις, θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε εθνικές τραγωδίες. Αν η Ελλάδα καταντήσει ένα πιόνι στα χέρια των αμερικανών, είναι βέβαιο ότι θα αξιοποιηθεί ως αναλώσιμο υλικό στον υβριδικό πόλεμο με τη Ρωσία. <br />
<br />
Στη σκακιέρα της Ανατολικής Μεσογείου οι δύο υπερδυνάμεις μπορούν να παίζουν με πιόνια. Σε μια πιθανή σύγκρουση των αμερικανών με την Τουρκία, το Ιράν ή τη Συρία, το ελληνικό πιόνι θα έπαιρνε το ρόλο του αναλώσιμου στρατιώτη.<br />
<br />
Το παράδοξο είναι ότι μια αριστερή κυβέρνηση, μετά την αθέτηση όλων των προεκλογικών της δεσμεύσεων, γίνεται πρόθυμο πιόνι στα χέρια του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού, κυριολεκτικά ένα «Ισραήλ των Βαλκανίων». <br />
<br />
<br />
Σουλτάνης Γρ.<br />
Kritikhttp://www.blogger.com/profile/14280685460263713722noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-425834336420601992.post-2130853195206203592018-06-22T10:20:00.001-07:002018-06-24T01:42:17.930-07:00Συμφωνία των Πρεσπών: Η Βαλκανική στα νύχια του ΝΑΤΟ <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgs2UP_We0z3-vvGx_U56o-crcuov1r5RX5qYah6nPNWg4BAagrPiqMfDFSLv_ujTYQtqOeOLl1422U4IB_M-SRybbINYgw1Pr6o_1smv-CjIb5DG-99dz8Pi_v5fUWguB9Vxq1dH-AnEfU/s1600/DUabDTVW4AItmcI.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgs2UP_We0z3-vvGx_U56o-crcuov1r5RX5qYah6nPNWg4BAagrPiqMfDFSLv_ujTYQtqOeOLl1422U4IB_M-SRybbINYgw1Pr6o_1smv-CjIb5DG-99dz8Pi_v5fUWguB9Vxq1dH-AnEfU/s640/DUabDTVW4AItmcI.jpg" width="640" height="399" data-original-width="958" data-original-height="598" /></a></div>Η Συμφωνία με τη FYROM ήταν αποτέλεσμα της συντονισμένης πίεσης των ΗΠΑ,ΝΑΤΟ και ΕΕ (Γερμανίας), ώστε να τελειώνει άμεσα η διαδικασία αποικιοποίησης των Βαλκανίων για τη μετατροπή της Βαλκανικής σε τεράστια στρατιωτική βάση του ΝΑΤΟ. Το timing δεν ήταν τυχαίο· καθορίστηκε από πολλούς παράγοντες: από την κυβέρνηση Zaev που πραξικοπηματικά πήρε την εξουσία με τη βοήθεια των αμερικανών, από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που ήταν διαθέσιμη να παράσχει ανταλλάγματα για τη ρύθμιση του χρέους και από την αυξανόμενη επιρροή της Ρωσίας στα Σκόπια, τη Βοσνία και τη Σερβία.<br />
<br />
<b>«Το ΝΑΤΟ βοηθάει κυβερνήσεις των Δυτικών Βαλκανίων να δημιουργήσουν σώματα συλλογής πληροφοριών και άμυνας για να αντισταθούν σε ξένη, ιδιαίτερα ρωσική, πολιτική επιρροή»,</b> δήλωσε ο γ. γραμματέας του ΝΑΤΟ αποκαλύπτοντας την ιδεολογία του αυτόκλητου σωτήρα που νομιμοποιεί τις ανθρωπιστικές επεμβάσεις του ΝΑΤΟ και την εμμονική δαιμονοποίηση του αντίπαλου που νομιμοποιεί επίσης το νεο-ψυχροπολεμικό δόγμα του ευρωατλαντισμού. <br />
<br />
Ανάλογες δηλώσεις έκανε ο γ. γραμματέας πριν την ένταξη του Μαυροβουνίου στο ΝΑΤΟ, όταν υποτίθεται ότι Σέρβοι και Ρώσοι σχεδίαζαν πραξικόπημα, και οι Σερβοβόσνιοι απέρριψαν την ένταξη στο ΝΑΤΟ: <b>«Ο καλύτερος τρόπος για να αυξηθεί η αντοχή έναντι οποιουδήποτε είδους εξωτερικής επιρροής ή εν δυνάμει επιρροής είναι να διασφαλιστεί ότι οι θεσμοί στις διάφορες χώρες των Δυτικών Βαλκανίων είναι ισχυροί, εκσυγχρονισμένοι και μεταρρυθμισμένοι»</b>, εννοώντας την κυριαρχία της ελεύθερης αγοράς και την ένταξη στην ΕΕ.<br />
<br />
Στο ίδιο μήκος κύματος, ο αντιπρόεδρος της αμερικανικός κυβέρνησης, Mike Pence, κατά την επίσκεψή του στο Μαυροβούνιο δήλωσε ότι<b> «Η Ρωσία συνεχίζει να επιδιώκει να επανακαθορίσει τα διεθνή σύνορα με τη βία, και εδώ στα Δυτικά Βαλκάνια, εργάζεται για να αποσταθεροποιήσει την περιοχή, να υπονομεύσει τις δημοκρατίες σας και να διχάσει τα κράτη μεταξύ τους όπως και την υπόλοιπη Ευρώπη».</b><br />
Η ένταση της αμερικανικής παρουσίας στα Βαλκάνια είναι επακόλουθο της επανεμφάνισης της Ρωσίας στη διεθνή σκηνή με τη διακριτική υποστήριξη της Κίνας. <br />
<br />
Το State Department λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη τις εκκλήσεις αμερικανικών think tanks, όπως του <a href="https://www.heritage.org/">Heritage Foundation</a> και του <a href="http://www.atlanticcouncil.org/publications/reports">Atlantic Council</a>, επανεκτίμησε τη πολιτική του στα Βαλκάνια. Βασικό επιχείρημα ήταν ότι μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και με το τέλος του μονοπολικού κόσμου η Ρωσία έχει επανακάμψει στα Βαλκάνια, με κίνδυνο να γίνει ο κυρίαρχος παίκτης, τόσο πολιτικά όσο ενεργειακά και οικονομικά, με αποτέλεσμα την ευρύτερη εξάρτηση της Ευρώπης, γεγονός που θα αποτελέσει απειλή για την ενότητα της ευρωατλαντικής Συμμαχίας. Το σύνθημα ήταν «έξω η Ρώσοι από τα Βαλκάνια» και άμεση ενσωμάτωσή τους στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.<br />
<br />
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, ακολουθώντας τις αμερικανικές υποδείξεις, κατέστρωσε τη δική του Στρατηγική της ΕΕ για τα Βαλκάνια, με βάση το δόγμα ότι χρειάζεται μια «ορθολογική χρήση της αμερικανικής ισχύος» και συντονισμένες ενέργειες και προτάσεις για τον δελεασμό των μαζών και τον εκσυγχρονισμό.<br />
<br />
Τα Βαλκάνια έχουν μετατραπεί πλέον, για τη Ευρωατλαντική συμμαχία, σε γεωπολιτικό γήπεδο ανταγωνισμού με τη Ρωσία με απρόβλεπτες συνέπειες.<br />
<br />
Η FYROM έχει ιδιαίτερη σημασία για τους αμερικανικούς σχεδιασμούς: αφενός γιατί αποτελεί έναν κομβικό γεωπολιτικό χώρο για τον έλεγχο της βαλκανικής, αφετέρου γιατί οι εθνοτικές ομάδες που την συνθέτουν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως μέσα αποσταθεροποίησης γειτονικών χωρών και τέλος γιατί η ρωσική επιρροή είναι ιδιαίτερα έντονη-μετά τη Σερβία-, τόσο στο πολιτικό προσωπικό όσο στο χριστιανικό πληθυσμό και την οικονομία-η Ρωσία είναι ένας από τους σπουδαιότερους οικονομικούς εταίρους της. Ο σχεδιασμός του ρωσικού Τurkstream αποτελεί, εκτός της οικονομικής του σημασίας και έναν άξονα ενοποίησης των χωρών που παραδοσιακά έχουν σχέσεις με τη Ρωσία και για τη FYROM θα αποτελούσε μια σημαντική οικονομική επένδυση όταν το ένα τρίτο του πληθυσμού βρίσκεται κάτω από τα όρια της φτώχειας και η ανεργία αγγίζει το 32 %.<br />
<br />
Δεν είναι τυχαίο ότι όπως σε όλη τη Βαλκανική έχουν διασπείρει ένα δίκτυο από ΜΚΟ με ύποπτες δραστηριότητες, στη FYROM δραστηριοποιούνται δύο από τις σπουδαιότερες αμερικανικές ΜΚΟ: η <a href="https://www.ndi.org/who-we-are">National Democratic Institute</a> (NDO,) και η <a href="https://www.ned.org/">National Endowment for Democracy</a> (NED, Εθνικό Κληροδότημα για τη Δημοκρατία). Ιδιαίτερα η NED που είχε δραστηριοποιηθεί στην Ουκρανία προετοιμάζοντας το πραξικόπημα, διαπλέκεται με το σύνολο του πολιτικών θεσμών της FYROM, με το πρόσχημα της διάδοσης της Δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τα ποσά που έχουν διατεθεί βρίσκονται εδώ <a href="https://www.ned.org/region/central-and-eastern-europe/macedonia-2017/">https://www.ned.org/region/central-and-eastern-europe/macedonia-2017/</a> . <br />
<br />
Φυσικά δεν είναι μόνο οι αμερικανικές ΜΚΟ με τη συνεπικουρία του Soros, αλλά και ευρωπαϊκές, -κυρίως γερμανικές- που δρουν για τα δικά τους συμφέροντα. Χαρακτηριστική του είδους είναι η <a href="https://www.sogde.org/publikationen/reportsbeitraege/">Sudosteuropa-Gesellschaft </a>(SOG) Που αποτελεί διάδοχο της Sudosteuropa-Gesellschaft (SEOG), (Σύλλογος Νοτιοανατολικής Ευρώπης) ένας οργανισμός που είχε ανάλαβε την εφαρμογή της ναζιστικής πολιτικής, της Νέας Τάξης Πραγμάτων στον γερμανικό Lebensraum- τον ζωτικό χώρο των Βαλκανίων- και την εκμετάλλευση των φυσικών και ανθρώπινων πόρων. <br />
<br />
Με τη συνεπικουρία των πιστότερων συμμάχων τους, των αλβανών, οι αμερικανοί κατάφεραν να επιβάλλουν την συμφωνία της Οχρίδας, καθιστώντας τους αλβανούς ρυθμιστικό παράγοντα και τελικά, μετά την «πλατφόρμα των Τιράνων» που αποτελεί ευθεία παρέμβαση της Αλβανίας στη χώρα, να εγκαταστήσουν την κυβέρνηση Zaev με τη στήριξη της αλβανικής μειονότητας. Ο πρόεδρος Ivanov που υποστηρίζεται από το VMRO-DPMNE, είναι στη πραγματικότητα όμηρος των αποφάσεων που παίρνονται από τους αμερικανούς και την ΕΕ. Κατά τη υποτιθέμενη διαπραγμάτευση μάλιστα, το γραφείο του προέδρου διαμαρτυρήθηκε ότι λαμβάνει επιλεκτική ενημέρωση από τον Zaev.<br />
<br />
Οι αμερικανοί πριν καν να ενταχθεί η χώρα στο ΝΑΤΟ έχουν στήσει ένα από τα σημαντικότερα κέντρα επιχειρήσεων της Βαλκανικής (camp Able Sentry) κοντά στα Σκόπια, ενώ η αμερικανική πρεσβεία αποτελεί ένα είδος υπερ-κυβέρνησης που καθορίζει τα πάντα. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7pS2NhDp-Ty3gxrZqD76gYAfS-uurAWfR83PmrgcjSJFbzYAV3SSz06hbeDGNg7YEc_CrkYnTr-erQe6AaaF6eVFOUBkhGp3QPFT3ljiccQNQWy7DezxLqXjqrnqtkKThhf_HRbl0tkL0/s1600/baily.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7pS2NhDp-Ty3gxrZqD76gYAfS-uurAWfR83PmrgcjSJFbzYAV3SSz06hbeDGNg7YEc_CrkYnTr-erQe6AaaF6eVFOUBkhGp3QPFT3ljiccQNQWy7DezxLqXjqrnqtkKThhf_HRbl0tkL0/s320/baily.jpg" width="320" height="180" data-original-width="510" data-original-height="287" /></a></div><br />
Σύμφωνα με τις καταγγελίες της δημοσιογράφου <b>Marija Nikolovska</b> <b>«η FYROM είναι μια κατεχόμενη χώρα. Ο κατακτητής λέγεται Jess Baily, ένας εκφραστής του πολιτικού κατεστημένου της Ουάσιγκτον, δηλαδή του βαθέως κράτους, ένας μανιακός της CIA, και μια ομάδα από ευρωπαίους γκάγκστερ με αποικιακές βαρβαρικές διαθέσεις».<b></b></b><br />
<br />
Η Nikolovska, πριν λίγες μέρες <a href="http://www.minareport.com/2018/06/18/macedonian-constitutional-court-gagged-by-us-ambassador-fraudulent-referendum-coming-up/">κατήγγειλε</a> ότι <b>το δικαστικό σύστημα της χώρας έχει ανασταλεί γιατί όλες οι αποφάσεις καθορίζονται από τον αμερικανό πρεσβευτή Jess Baily που έχει δηλώσει στους δικαστές να μένουν μακριά από τις αποφάσεις που έχει πάρει η Ουάσιγκτον για τη χώρα: συμφωνία prizino, παράνομη εκλογή του προέδρου του κοινοβουλίου Talat Xhaferi, επέκταση της αλβανικής γλώσσας σε όλη την επικράτεια. κτλ.. </b><br />
<br />
Σύμφωνα με την Nikolovska, το επερχόμενο δημοψήφισμα για το όνομα θα είναι μια απάτη στημένη από τον αμερικανό πρέσβη ώστε να νομιμοποιηθεί η επικύρωση της συμφωνίας.<br />
Χαρακτηριστικό είναι ότι η σερβική πλευρά ανησυχώντας ιδιαίτερα για τα παιχνίδια της Ουάσιγκτον, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, που σε συνεργασία με τους αλβανούς εθνικιστές, οδηγούν στην αποσταθεροποίηση τα βαλκάνια, απέφυγε να συγχαρεί τις δύο πλευρές για τη συμφωνία των Πρεσπών. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4lzrDZfqqGJ0pBFyCi6E7ejlCIfoI1ydqK9Nxwe4XOdggkkdFjYURIkZAlEPeRAjNoZdaJI-q_03___8f-LSQZZJC3z4-Oz_brhDgbk7GaGjbOTHx8e5y1v8b9o9IVP0XA0t1dOZp777c/s1600/chains1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4lzrDZfqqGJ0pBFyCi6E7ejlCIfoI1ydqK9Nxwe4XOdggkkdFjYURIkZAlEPeRAjNoZdaJI-q_03___8f-LSQZZJC3z4-Oz_brhDgbk7GaGjbOTHx8e5y1v8b9o9IVP0XA0t1dOZp777c/s320/chains1.jpg" width="320" height="200" data-original-width="1440" data-original-height="900" /></a></div><br />
Στην πραγματικότητα η FYROM είναι ένα προτεκτοράτο του ΝΑΤΟ, όπως και η Ελλάδα- που εσχάτως συναγωνίζεται την Αλβανία στην εκδούλευση του ΝΑΤΟ- και είναι απόλυτα βέβαιο ότι η τελική Συμφωνία μεταξύ των δύο χωρών θα εγκριθεί πανηγυρικά. <br />
<br />
Το αν η Συμφωνία εξυπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα των δύο χωρών είναι αβέβαιο. Το βέβαιο είναι ότι εξυπηρετεί τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.<br />
<br />
Πέρα όμως από το ονοματολογικό-που ενέχει τη δική του συμβολική δυναμική στο πεδίο του αλυτρωτισμού- είναι βέβαιο ότι η ονομασία Βόρεια Μακεδονία σε αντιπαράθεση με τη νότια, μπορεί ανά πάσα στιγμή να χρησιμοποιηθεί ως εφαλτήριο για τη δημιουργία μιας «Μεγάλης Μακεδονίας» που θα μπορούσε να εξυπηρετήσει πιο αποτελεσματικά τα σχέδια για μετατροπή της Βαλκανικής σε ένα γεωπολιτικό προτεκτοράτο με αλληλοσυγκρουόμενα ανίσχυρα κρατίδια.<br />
<br />
Μια τέτοια προοπτική γίνεται πολύ πιθανή αν το ΝΑΤΟ και η ΕΕ-στα πλαίσια του νέου ενεργειακού ψυχρού πολέμου- αποφασίσουν την χάραξη της εμπορικής και ενεργειακής οδού που θα ενώνει τον Δούναβη με τον Μοράβα και τον Αξιό.<br />
<br />
Σουλτάνης Γρ.<br />
Kritikhttp://www.blogger.com/profile/14280685460263713722noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-425834336420601992.post-1639489854812839942017-05-07T09:39:00.000-07:002017-05-07T09:39:57.302-07:00 Αντι-λαϊκισμός, Λαϊκισμός και Γαλλικές Προεδρικές Εκλογές<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRRondcrNDoVOVMQbVpQkUf10VY5dK5ho3NvcXZi-sEiGl7hvKffMhJ2PJqcYIP5PNqDM_2cFi8fOaorI4pB_UK_xietrfoFgVcuh2OOgTnKDLwFY-xnpeb1xc7-YpgL19Xho4DtgXU0XH/s1600/236008-plantu_1295527417.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRRondcrNDoVOVMQbVpQkUf10VY5dK5ho3NvcXZi-sEiGl7hvKffMhJ2PJqcYIP5PNqDM_2cFi8fOaorI4pB_UK_xietrfoFgVcuh2OOgTnKDLwFY-xnpeb1xc7-YpgL19Xho4DtgXU0XH/s320/236008-plantu_1295527417.jpg" width="240" height="320" /></a></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
</div><br />
<br />
<b> «Δε θα’ ταν τότε πιο απλό, η κυβέρνηση<br />
να διαλύσει το λαό και να εκλέξει έναν άλλον…;»</b> Brecht, «Die Lösung».<br />
<br />
Ο νεο-λαϊκισμός απειλεί και θα απειλήσει δριμύτερα τα θεμέλια της ΕΕ. <br />
<br />
Η αύξηση των ανισοτήτων, η αναδιανομή του πλούτου από τα χαμηλά στα ψηλά κοινωνικά στρώματα, ο σφετερισμός της εξουσίας από σκιώδη πολιτικο-οικονομικά και χρηματιστικά κέντρα, και η πρωτοφανής προλεταριοποίηση των εργαζόμενων αποτελούν κοινές διαπιστώσεις στην ευρωενωσιακή επικράτεια. <br />
<br />
Ο όρος παγκοσμιοποίηση λειτουργεί αρκετά εξωραϊστικά για μια διαρκώς εντεινόμενη διαδικασία προς την ολιγαρχία με βάση το χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό που μέσω του πλανητικού δικτύου των πολυεθνικών επιβάλει τη νεοφιλελεύθερη τάξη πραγμάτων.<br />
<br />
Σε αυτή τη διεργασία της «αντεπανάστασης των ελίτ», η ΕΕ πρωτοστατεί ως ένα πολιτικο-οικονομικό καθεστώς που με την επίκληση του ανταγωνισμού επεκτείνει συνεχώς τα πολιτικά και οικονομικά προνόμια της ολιγαρχίας και των ελίτ γενικότερα, σε βάρος των μη προνομιούχων. <br />
<br />
Γενικότερα, στο ευρωπαϊκό πλαίσιο, η κυριαρχία των πολυεθνικών, η αποβιομηχάνιση, η υποχώρηση της εργατικής τάξης, η αποδυνάμωση του έθνους-κράτους, η νεοφιλελεύθερη συναίνεση και η ιδεολογική κυριαρχία του γερμανικού νεοφιλελευθερισμού επέφεραν σοβαρό πλήγμα στις συλλογικές ταυτότητες, με αποτέλεσμα τον κατακερματισμό τους. Χωρίς συλλογικό υποκείμενο, όχι μόνο τα σοσιαλδημοκρατικά, αλλά και τα αριστερά κόμματα εξανεμίστηκαν κυριολεκτικά και κατάντησαν κενοί γραφειοκρατικοί οργανισμοί ανίκανοι να προκαλέσουν οποιαδήποτε συλλογική κινητοποίηση. Τη λαϊκή κυριαρχία αντικατέστησε η κυριαρχία των ελίτ, τη Δημοκρατία η μετα-δημοκρατία και την πολιτική η μετα-πολιτική.<br />
<br />
Η μετα-πολιτική συναίνεση δεξιάς-αριστεράς στα πλαίσια του καθεστώτος μετα-ιδεολογικής κυριαρχίας που επιβλήθηκε από την ΕΕ έχει ουσιαστικά ακυρώσει στη πράξη τις ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές: οι εκλογικές αναμετρήσεις έχουν εκπέσει σε ένα είδος φολκλορικής φιέστας που στη πράξη βγάζουν το ίδιο αποτέλεσμα όπως η σημαδεμένη τράπουλα. Το αναιμικό κοινοβουλευτικό πολίτευμα μεταλλάχθηκε σε ολιγαρχικό, με ένα ρητορικό περίβλημα Δημοκρατίας. Η οριζόντια διαφοροποίηση αριστεράς-δεξιάς είναι πλέον ένα νεκρό απομεινάρι από το παρελθόν αφού το μόνο που υπόσχεται είναι η επιλογή διαχειριστών με διαφορετικά σύμβολα.<br />
<br />
Ταυτόχρονα, η μετακίνηση πληθυσμών που ακολουθεί τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και αποσκοπεί στην απαξίωση του κόστους της εργασίας έχει ως αποτέλεσμα όχι μόνο το φόβο της ανεργίας και της φτώχειας, αλλά και την πολιτισμική επισφάλεια.<br />
<br />
Έτσι, οι νεόπτωχοι, οι άνεργοι, οι εξαθλιωμένοι εργαζόμενοι και οι απόβλητοι, ουσιαστικά, στερούνται πολιτικής εκπροσώπησης. Η κεντροδεξιά υπόσχεται ένα ζοφερό μέλλον και η κεντροαριστερά, ο ζόφος αυτός να επέλθει σταδιακά.<br />
<br />
Η «λαϊκιστική στιγμή» έρχεται ουσιαστικά να δώσει απάντηση σε αυτό το αδιέξοδο.<br />
Ο νεο-λαϊκισμός αποτελεί τον μόνο κίνδυνο από το εσωτερικό του συστήματος δεδομένου ότι έχει βαθειάς ρίζες στην ευρωπαϊκή παράδοση και εμπεριέχει μια πρωτογενή δυναμική που μπορεί να οδηγήσει στην επικαιροποίηση των ιδεολογιών του 19ου αιώνα.<br />
<br />
Σ αυτό οφείλεται η πρωτοφανής αντι-λαϊκιστική κινητοποίηση της πανευρωπαϊκής ελίτ με αφορμή τις γαλλικές προεδρικές εκλογές. Το σύνθημα του νεοφιλελεύθερου αντιλαϊκισμού-που παρεμπιπτόντως εξέφρασε ένας «μεγάλος» έλληνας πολιτικός- είναι σε γενικές γραμμές το εξής: «φασίστες, λαϊκιστές, αντιευρωπαϊστές, ακροδεξιοί και ακροαριστεροί είστε ξεβράσματα της ιστορίας». <br />
<br />
Η ιστορία γράφεται πια από τη μετα-δημοκρατική ΕΕ, τον ordoliberalismus, την πανευρωπαϊκή ελίτ, τον W. Schäuble και από μετα-πολιτικούς, αριστερούς και δεξιούς που αρκούνται σε ρόλο νεοφιλελεύθερης μαριονέτας.<br />
<br />
Σε καμιά περίπτωση πάντως δεν μπορεί να γράψει ιστορία ο λαός, καθότι αυτή η έννοια απουσιάζει από το λεξικό του νεοφιλελευθερισμού και γι αυτό άλλωστε η ευρωτραφής διανόηση ανά την ευρωπαϊκή επικράτεια καταφέρεται με τέτοιο μένος κατά του λαϊκισμού<br />
.<br />
Εφόσον δεν υπάρχει λαός, αλλά άτομα, πολίτες, υποκείμενα, καταναλωτές, κερδισμένοι ή χαμένοι, άνθρωποι που εντάσσονται στο σύστημα ή απορρίπτονται από αυτό, αναξιοπαθούντες ή επαίτες, η όποια επίκληση στο λαό συνιστά αναχρονισμό. Αυτό βέβαια ισχύει για τις κατώτερες τάξεις. Αντίθετα, οι ανώτερες μπορούν να αποτελούν ένα είδος περιούσιου λαού συγκροτημένου σε ενιαίο σώμα που διασφαλίζει τα συμφέροντά του και διαφυλάσσει την ιεραρχική του θέση.<br />
<br />
Ο αντι-λαϊκισμός-ως μέθοδος συκοφάντησης του αντιπάλου- είναι μια σπασμωδική άμυνα του συστήματος που επιχειρεί να αποτρέψει τους χαμένους των νεοφιλελεύθερων πολιτικών από το να μπουν στο χώρο της πολιτικής σκηνής και να έχουν λόγο.<br />
<br />
Ο νεο-λαϊκισμός αντίθετα, επιχειρεί μια ανασυγκρότηση του κατακερματισμένου λαού μέσω μιας αμφίδρομης διαδικασίας: σύγκληση κατά κάποιο τρόπο του διπλού λαού: με την εθνοτική και με την πολιτική έννοια. Δεν πρόκειται για δημαγωγία με την αρνητική έννοια-όσο και αν ο καθεστωτικός λόγος επιχειρεί αυτή τη σημασιοδότηση-αλλά για μια γνήσια πολιτική διεργασία πολιτικής κινητοποίησης όλων εκείνων που βλέπουν τη ζωή τους να καταστρέφεται από την οικονομική περιφερειακή παγκοσμιοποίηση και τον ολοκληρωτισμό των αγορών. <br />
<br />
Οι προεδρικές εκλογές στη Γαλλία, στη δεύτερη σε οικονομική ισχύ χώρα της ΕΕ απέκτησαν αμέσως πανευρωπαϊκή διάσταση όχι μόνο γιατί ένα πιθανό FREXIT θα σηματοδοτούσε τη διάλυση της ΕΕ, αλλά και γιατί οι ιδεολογικές προτιμήσεις του εκλογικού σώματος θα αποτελέσουν ένα βαρόμετρο για το τι πρόκειται να επακολουθήσει στην ευρωενωσιακή επικράτεια, μιας και η πετυχημένη λαϊκιστική ρητορική της Le Pen και Melenchon αναμφίβολα θα αξιοποιηθεί από τα κόμματα που θα σηκώσουν τη σημαία της αντι-παγκοσμιοποίησης.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiC4v-6pq3Rib2mYCQ44nbs3zm-5J8cuYiN1rh8YW0y4UDkdJGmzbIqmGjDEBuZts5ptdqmROn9wYktU8ey6QNfyEKjzXBDkI_dhmQopMe99D1kGOZwLv_LAy1AzgTuPZFGibH8Fhr73dby/s1600/ob_a2057d_rs-macron-ue-0202.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiC4v-6pq3Rib2mYCQ44nbs3zm-5J8cuYiN1rh8YW0y4UDkdJGmzbIqmGjDEBuZts5ptdqmROn9wYktU8ey6QNfyEKjzXBDkI_dhmQopMe99D1kGOZwLv_LAy1AzgTuPZFGibH8Fhr73dby/s320/ob_a2057d_rs-macron-ue-0202.png" width="320" height="160" /></a></div><br />
Το «φερέφωνο του κεφαλαίου», ο Macron, προετοιμαζόταν από καιρό να αποτελέσει το lifting του συστήματος μιας και ήταν φανερό ότι μετά την προεδρική θητεία Sarkozy και Hollande, το γαλλικό πολιτικό σύστημα βρισκόταν στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Όπως έγραψε ο F. Lordon στη Monde Diplomatique <a href="http://blog.mondediplo.net/2017-04-12-Macron-le-spasme-du-systeme">«Macron, le spasme du système»</a>, ο Γάλλος τραπεζίτης αποτελεί τον τελευταίο «σπασμό του συστήματος», ένα εικονικό κατασκεύασμα που συνοψίζει την κεντροαριστερή και κεντροδεξιά ιδεολογία, ικανό όμως να διασώσει την γαλλική ολιγαρχία. <br />
<br />
Εντούτοις, ο μεγάλος πονοκέφαλος της γαλλικής μπουρζουαζίας και των Βρυξελλών είναι ο νέο-λαϊκισμός που έκανε την εμφάνισή του όχι τόσο με τη Le Pen όσο με το Melenchon και τους υποψηφίους μικρότερων κομμάτων της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. <br />
<br />
Η ρητορική όλων των λαϊκιστών υποψηφίων, τόσο της ακροδεξιάς όσο και της αριστεράς είχε ως επίκεντρο την καταγγελία της ΕΕ, της παγκοσμιοποίησης, του νεοφιλελευθερισμού, του χρηματιστικού λόμπι και της ολιγαρχίας εν γένει, αλλά η κρίσιμη διαφορά υπήρξε στη ρητορική του Melenchon που εγκαινιάζει ένα λαϊκιστικό λόγο ασυνήθιστο για κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς, γεγονός που προκάλεσε καταιγιστικό πόλεμο εναντίον του, ακόμη και με τη συκοφαντία ότι επιδιώκει την πριμοδότηση της Le Pen στο δεύτερο γύρο.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWXT7pZqUBLK_NjPEntBq7xttcFwOMVoLCyjyX4pPqnzCJSM67VQXdR_PXYHSIZQg0MYWBT2IBRZUQfIbJzQcD4Daav0-GwioQ-fDYW3wiRszU_Zh3t5dJ19MN-qvKTLy6EftprXZaldSr/s1600/cropped-bandeau-ser-rouge.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWXT7pZqUBLK_NjPEntBq7xttcFwOMVoLCyjyX4pPqnzCJSM67VQXdR_PXYHSIZQg0MYWBT2IBRZUQfIbJzQcD4Daav0-GwioQ-fDYW3wiRszU_Zh3t5dJ19MN-qvKTLy6EftprXZaldSr/s320/cropped-bandeau-ser-rouge.jpg" width="320" height="61" /></a></div><br />
Ο Melenchon εκτός του ότι εισήγαγε στη ρητορική του την αντίθεση μεταξύ ελίτ-λαού, ολιγαρχίας-πλειοψηφίας και την αναφορά σε κυρίαρχη κάστα-κάτι που έκαναν και οι Podemos-, ώστε να απομακρυνθεί από την αναχρονιστική οριζόντια διάκριση αριστεράς-δεξιάς, επιπρόσθετα, έκανε χρήση ιστορικών, εθνοτικών και εθνικών συμβόλων. Γι αυτό, οι αναφορές του στη Γαλλία, στην εθνική κυριαρχία, στο κυρίαρχο λαό και στη γαλλική επανάσταση με τη χρήση της Μασσαλιώτιδας και της γαλλικής σημαίας, έδωσαν το έναυσμα ώστε να κατηγορηθεί από τους καθεστωτικούς διανοούμενους για «εθνικό λαϊκισμό», για έναν δημαγωγό που αντιγράφει τον ακροδεξιό λαϊκισμό του “Front Nationale”. <br />
<br />
Οι αναφορές του Melenchon στον κυρίαρχο λαό (peuple souverain) και στο σύνθημα «Liberté, Égalité, Fraternité», όσο και το κεντρικό θέμα της προεκλογικής του εκστρατείας «Να ξαναγράψουμε το συμβόλαιο που ενώνει το έθνος» (Réécrire le contrat qui unit la Nation), φανερώνουν ότι η γαλλική ριζοσπαστική αριστερά έχει αντιληφθεί την ανάγκη επαναπροσδιορισμού του αντισυστημικού λόγου, με τρόπο που να απαντά στις υπόγειες διαδρομές που δομούν τις πολιτικές ταυτότητες, αλλά και στην ανάγκη να δομηθεί η συλλογική βούληση.<br />
<br />
Σε καμιά περίπτωση αυτό δεν συνιστά ακροδεξιό εθνικιστικό λαϊκισμό. Θα μπορούσε να διακριθεί από αυτόν με τον όρο εθνοτικός λαϊκισμός, δεδομένου ότι η ίδια η έννοια του έθνους εμπεριέχει πολλαπλές σημασίες και το κυριότερο, είναι η έννοια που εν δυνάμει παράγει τη συλλογική βούληση. <br />
<br />
Ανεξάρτητα από τη σίγουρη νίκη Macron στο δεύτερο γύρο των εκλογών, ένα είναι βέβαιο: ο νεολαϊκισμός είναι η δύναμη που θα καθορίσει τη πολιτική στο άμεσο μέλλον.<br />
<br />
Σουλτάνης Γρ.Kritikhttp://www.blogger.com/profile/14280685460263713722noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-425834336420601992.post-27819654144210257752016-09-10T04:45:00.000-07:002016-09-10T04:47:25.926-07:00Περί Τεμένους, Θρησκευτικών Ελευθεριών και Φιλελευθερισμού<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuApP9UA8Hach1wcioIpgOu50JRiHsOx0FLrgdGyoyy228EClAKishutYTwh_DJBfC-LsewS8UkZPbU6Fgidy6AShD9wT2Rf3WWUeU8DHb_yk4qAVrm_Z7dn-UIqnbBAS5Lr4sIODW1gN9/s1600/islam-view-liberals.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuApP9UA8Hach1wcioIpgOu50JRiHsOx0FLrgdGyoyy228EClAKishutYTwh_DJBfC-LsewS8UkZPbU6Fgidy6AShD9wT2Rf3WWUeU8DHb_yk4qAVrm_Z7dn-UIqnbBAS5Lr4sIODW1gN9/s320/islam-view-liberals.jpg" width="320" height="196" /></a></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
</div><br />
<br />
Παρά το γεγονός ότι το Ιερό Μουσουλμανικό Δίκαιο (Σαρία) αποτελεί τμήμα της ελληνικής έννομης τάξης και η Ελλάδα είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα στην οποία έχει ισχύ- στη Τουρκία έχει καταργηθεί από το 1926- και τα τζαμιά αφθονούν στις περιοχές της μουσουλμανικής μειονότητας, η ψήφιση της διάταξης για την ανέγερση τεμένους στην περιοχή του Ελαιώνα χαρακτηρίστηκε ως <b>«Δικαίωση του αγώνα προάσπισης των ανθρώπινων δικαιωμάτων και των θρησκευτικών ελευθεριών».</b><br />
<br />
Ως εκ τούτου, η κοινή γνώμη έμεινε με την εντύπωση ότι οι έλληνες μουσουλμάνοι δεν έχαιραν θρησκευτικών δικαιωμάτων όπως οι υπόλοιποι πολίτες και αφετέρου, δόθηκε το μήνυμα στην παγκόσμια κοινότητα, ότι, η Ελλάδα, επιτέλους, από ένα μη-ανεκτικό καθεστώς αποφάσισε να εκσυγχρονιστεί. <br />
<br />
Η ανέγερση του τεμένους, εν προκειμένω, προσέλαβε συμβολική σημασία: έγινε σύμβολο της φιλελευθεροποίησης της ελληνικής κοινωνίας και της ήττας του μη-ανεκτικού καθεστώτος!<br />
<br />
Παρακάμπτοντας το γεγονός ότι τέμενος και τζαμί δεν ταυτίζονται-το πρώτο αναφέρεται σε κάτι ανάλογο με μια μητρόπολη ή ένα θρησκευτικό κέντρο με ποικίλες δραστηριότητες, ενώ το δεύτερο σε έναν ευκτήριο οίκο-τα αντικειμενικά μεγέθη έχουν ως εξής: στην Αττική, ζουν περίπου 32.000 μουσουλμάνοι και έως πρόσφατα, έχουν νομιμοποιηθεί τρείς λατρευτικοί χώροι, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι δεν υφίσταται αναγνωρισμένη μουσουλμανική μειονότητα και καμιά διεθνή συνθήκη δεν επιβάλλει ανέγερση τεμένους.<br />
<br />
Αφετέρου, αν κανείς προβάλλει το φιλελεύθερο δικαίωμα στη θρησκευτική ελευθερία και ειδικά την ελευθερία της λατρείας, γιατί άραγε η ελληνική πολιτεία να επιδεικνύει τέτοια επιλεκτική αντιμετώπιση στο σουνιτικό Ισλάμ; -γιατί, προφανώς, το τέμενος θα είναι σουνιτικό.<br />
<br />
Υπάρχουν πλείστοι έλληνες πιστοί στο δωδεκαθεϊσμό, στο Βουδισμό, στο ζενισμό, στον Γιαρσανισμό, στο Μπαχαϊσμό κτλ. κτλ., ώστε, θα ήταν πιο συνεπές με τις φιλελεύθερες αρχές να ανεγερθεί, αντί ενός τεμένους, ένα πλήθος ναών που να καλύπτει τις λατρευτικές ανάγκες του πλήθους των ετερόδοξων ελλήνων ή μη.<br />
<br />
Συμπερασματικά, η Ελλάδα έχει αποδειχθεί υπερβολικά γενναιόδωρη έναντι του Ισλάμ, σε βαθμό που παραβλέπει την αντισυνταγματική καταπάτηση των δικαιωμάτων γυναικών και παιδιών στη μουσουλμανική μειονότητα, λόγω της εφαρμογής της Σαρία.<br />
<br />
Προς τι λοιπόν οι πανηγυρισμοί περί δικαίωσης του φιλελεύθερου αγώνα για τα δικαιώματα;<br />
Προφανώς οι φωνασκούντες φιλελεύθεροι ευαισθητοποιούνται περισσότερο με την ανέξοδη παροχή δικαιωμάτων παρά με την καταπάτησή τους και ιδιαίτερα όταν αυτή αφορά γυναίκες και παιδιά.<br />
<br />
Θα ήταν χρήσιμο, για τους εκ του ασφαλούς υπέρμαχους των δικαιωμάτων, να ενημερωθούν από τις μουσουλμάνες ακτιβίστριες, <b>Ayaan Hirsi Ali</b> και <b>Malala Yousafzai</b> σχετικά με το τι σημαίνει καταπάτηση δικαιωμάτων.<br />
<br />
Η ανέγερση τεμένους, είναι επακόλουθο μιας πολιτικής επιλογής που ξεκίνησε για λόγους επαναπροσέγγισης μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, αλλά και ως συμβολική ενέργεια γεωπολιτικής σημασίας. Εντούτοις, η στιγμή που το ζήτημα επανήλθε στο προσκήνιο με τη ψήφιση της σχετικής διάταξης στη βουλή, γεννά πολλά ερωτήματα.<br />
<br />
Καθότι, η ένταση των μεταναστευτικών ροών θα γίνεται ακόμη μεγαλύτερη με το χρόνο, παράλληλα με τα γεωπολιτικά οφέλη όσων τις χρησιμοποιούν, η παρουσία ενός τεμένους θα λειτουργήσει ως μαγνήτης γι αυτές τις ροές, αλλά και προτρεπτικά για την μόνιμη παραμονή των μεταναστών που βρίσκονται εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα.<br />
<br />
Επιπλέον, καθώς οι προθέσεις των ευρωκρατών είναι να καταστήσουν την Ελλάδα, ως χώρα-αποθήκη μη ειδικευμένου εφεδρικού εργατικού δυναμικού, η ανέγερση τεμένους, λειτουργεί ως ένδειξη αποδοχής του συγκεκριμένου ευρωσχεδίου.<br />
<br />
Παράλληλα, καθότι η ριζοσπαστικοποίηση του σουνιτικού Ισλάμ έχει μπει σε μια φάση κλιμάκωσης, μέσω ποικίλων οργανώσεων που χρηματοδοτούνται από κέντρα εξουσίας που προσβλέπουν σε γεωπολιτικά και γεωοικονομικά κέρδη, ένα τέμενος θα επιτρέψει τη νομιμοφανή παρουσία των ριζοσπαστικών δικτύων στην Ελλάδα.<br />
<br />
Δεδομένου ότι η διαφαινόμενη πρόθεση των κρατούντων είναι η νομιμοποίηση των μεταναστών στη χώρα, πέραν της δημογραφικής αλλοίωσης που θα επέλθει λόγω της υπογεννητικότητας, της μετανάστευσης και της μείωσης του προσδόκιμου ζωής, ως επακόλουθων της νεοφιλελεύθερης βίας, η παρουσία μουσουλμανικών θυλάκων σε όλη την επικράτεια, θα έχει ως αποτέλεσμα την εκ των πραγμάτων επέκταση της Σαρία πέραν της Θράκης. <br />
<br />
Αυτό θα σήμαινε μια de facto ισλαμοποίηση της χώρας, με απρόβλεπτες συνέπειες, δεδομένης της γενικότερης πολιτικής, γεωπολιτικής και οικονομικής αστάθειας.<br />
<br />
Μια τέτοια εξέλιξη, θα δημιουργούσε το φαινόμενο-που δεν συναντάται ούτε καν στη Τουρκία-της ακύρωσης του κράτους Δικαίου και των συνταγματικών εγγυήσεων των ατομικών ελευθεριών, για ένα πλήθος πολιτών, αφού ο ιεροδίκης (<b>Qadi</b>) θα δικάζει με βάση το «σύνταγμα» του Κορανίου και του δικαίου που πηγάζει από αυτό, τη Σαρία.<br />
<br />
Αναμφίβολα, ο μεταναστευτικός εποικισμός της χώρας δε συντελείται μόνο στο πλαίσιο της εισαγωγής φτηνού εργατικού δυναμικού για την ευρωπαϊκή βιομηχανία, αλλά, και για το νεοφιλελεύθερο έλεγχο του πληθυσμού. Η διάρρηξη του κοινωνικού ιστού και η δημογραφική αλλοίωση αποτελούν αναγκαίες προϋποθέσεις για την διάλυση των συλλογικοτήτων που, εν δυνάμει, αποτελούν απειλή για την πραγμάτωση της νεοφιλελεύθερης ουτοπίας.<br />
<br />
Εντούτοις, η μακιαβελική επίκληση των θρησκευτικών ελευθεριών ή αλλιώς, η εκμετάλλευση του μουσουλμανικού στοιχείου για καπιταλιστικούς σκοπούς, πρόκειται να έχει απρόβλεπτες συνέπειες.<br />
<br />
Πράγματι, η ιδεολογία των ανθρώπινων δικαιωμάτων, ενώ είναι αποτελεσματική για τον κοινωνικό έλεγχο στο εσωτερικό των δυτικών κοινωνιών- και για τη δαιμονοποίηση καθεστώτων, μη αρεστών στη φιλελεύθερη αυτοκρατορία- μπορεί να καταστεί ένα αυτοκτονικό εργαλείο όταν το πεδίο εφαρμογής της είναι διαφορετικό από το δυτικό αξιακό πλαίσιο. <br />
<br />
Στη προκειμένη περίπτωση, η επίκληση των θρησκευτικών ελευθεριών ανοίγει την κερκόπορτα της ανατροπής του ίδιου του φιλελευθερισμού που αξιώνει να λειτουργεί, όχι μόνο ως μετα-ιδεολογία αλλά και ως μετα-θρησκεία.<br />
<br />
Οι φιλελεύθεροι ευελπιστούν ότι η ορθολογικότητα που χαρακτηρίζει το φιλελευθερισμό θα υπερισχύσει του Ισλάμ, ότι ο δυτικός διαχωρισμός της ιδιωτικής από τη δημόσια σφαίρα θα διαποτίσει τον τρόπο αντίληψης των μουσουλμάνων που τελικά θα ενσωματωθούν στη δυτική κοινωνία.<br />
<br />
Εντούτοις, για το Ισλάμ, η δημόσια και η ιδιωτική σφαίρα, η θρησκεία, η πολιτική, το δίκαιο, η οικονομία και η κοινωνία δεν επιδέχονται κανένα διαχωρισμό. Η πολιτική δράση ισοδυναμεί με την θρησκευτική και ως εκ τούτου δεν είναι μόνο μια υποχρέωση του πιστού αλλά ταυτόχρονα και οδός σωτηρίας.<br />
<br />
Η επεκτατική, όσο και η μη-ανεκτική φύση του Ισλάμ, δεν σχετίζεται λοιπόν με κάποιου είδους παρέκκλιση, αλλά είναι απόρροια του ισλαμικού πολιτισμικού κώδικα. <br />
<br />
Οι φιλελεύθεροι, προβάλλοντας την επηρμένη εικόνα τους για τον κόσμο, αδυνατούν να κατανοήσουν ότι ο εαυτός, στο Ισλάμ, βρίσκεται σε διάσταση με τον δυτικό εαυτό. Ο ισλαμικός εαυτός ανήκει στην <b>Umma</b>, δεν περιορίζεται στην έννοια της ατομικότητας. Γι αυτό και οι φιλελεύθερες αξίες που εδράζονται στην έννοα του ατόμου είναι κενές περιεχομένου στο ισλαμικό πλαίσιο.<br />
<br />
Για τον ισλαμικό τρόπο σκέψης, τα δυτικά επιτεύγματα της Δημοκρατίας, του κράτους Δικαίου και των συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων συνιστούν κραυγαλέα ύβρη και προϊόντα ειδωλολατρίας, και η αντικατάστασή τους από τη Σαρία είναι ζήτημα χρόνου.<br />
<br />
Αναμφισβήτητα, η πολιτισμική αγραμματοσύνη, αφενός εμποδίζει τη κατανόηση του Ισλαμικού κόσμου και αφετέρου, η απληστία για κέρδος και κυριαρχία προκαλεί την τύφλωση στο προφανές: όταν υποτιμάς και εκμεταλλεύεσαι το γείτονά σου, τη δεδομένη στιγμή, θα σε εκδικηθεί.<br />
<br />
Εκ των πραγμάτων, αν δεν υπάρξει πολιτισμική πολιτική, το Ισλάμ θα προκαλέσει, όχι μόνο τη χρεοκοπία του φιλελευθερισμού, αλλά πολύ πιθανό και το τέλος της Δύσης.<br />
<br />
Σουλτάνης Γρ.<br />
Kritikhttp://www.blogger.com/profile/14280685460263713722noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-425834336420601992.post-21740826709734212112016-07-28T00:31:00.002-07:002016-07-28T00:34:18.725-07:00Για τη Στρατηγική του «Ελεύθερου Εμπορίου»<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgd81lEfMOr-oI10wEsJ20124QdQuXNJgbBAfLxqtVK7MPKG-g5TIlYv_Ij0n64l3ZXJWbjjClMe1ycg5pzNY8jHw8SeSg1xz5v9-7Tt6Ln9r4r1hW1JPLT3hXpv2nUW-pmIwpGrKSwPAbG/s1600/world-trading-products-map.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgd81lEfMOr-oI10wEsJ20124QdQuXNJgbBAfLxqtVK7MPKG-g5TIlYv_Ij0n64l3ZXJWbjjClMe1ycg5pzNY8jHw8SeSg1xz5v9-7Tt6Ln9r4r1hW1JPLT3hXpv2nUW-pmIwpGrKSwPAbG/s320/world-trading-products-map.png" width="320" height="121" /></a></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
</div><br />
Κάποτε, οι αυτοκρατορίες φτιάχνονταν με το ξίφος και το δόρυ· τώρα πια, με το «ελεύθερο εμπόριο».<br />
<br />
Το «ελεύθερο εμπόριο» δεν είναι ένα απλό ιδεολόγημα· είναι εργαλείο οικονομικής και πολιτικής κυριαρχίας· και επίσης, προϋπόθεση της στρατιωτικής κυριαρχίας· δηλαδή, ένα είδος πολέμου, τον οποίο υποκαθιστά ο συμβατικός πόλεμος, όταν εκείνος αποτυγχάνει.<br />
<br />
Στο πόλεμο του οπίου, η νομιμοποίηση της βρετανικής επέμβασης στη Κίνα, έγινε με την επίκληση του «ελεύθερου εμπορίου»· ενώ, είναι γνωστό, ότι, η νομιμοποίηση του εμπορίου των αφρικανών σκλάβων, έγινε επίσης στο όνομα του «ελεύθερου εμπορίου». <br />
<br />
Η αυτοκρατορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για παράδειγμα, έχει φτιαχτεί με το «ελεύθερο» εμπόριο», επέκταση του οποίου είναι οι τέσσερεις ελευθερίες: η ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων, των αγαθών, των υπηρεσιών και των κεφαλαίων.<br />
<br />
Γι αυτό άλλωστε, οι υπέρμαχοι της Ενωμένης Ευρώπης επιχειρούν την αναστροφή της γενικευμένης δυσφορίας για τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας που επιβάλλονται από τις πολυεθνικές που ελέγχουν το διευθυντήριο της ΕΕ, με το κλασσικό φιλελεύθερο σύνθημα «ελεύθερο εμπόριο» ή πόλεμος-μια ψευδής, στην ουσία της, διάζευξη.<br />
<br />
Σύμφωνα με τη φιλελεύθερη αφήγηση που συνδέει αιτιοκρατικά την ικανοποίηση του ατομικού συμφέροντος, μέσω του εμπορίου, με την ειρήνη, το «ελεύθερο εμπόριο» ξορκίζει τον πόλεμο, με την παράκαμψη των συνόρων του έθνους-κράτους, τη διασύνδεση των ανθρώπων και τη γενική ευημερία. <br />
<br />
Βέβαια, ο μέσος πολίτης της ΕΕ μπορεί να διαπιστώσει ότι η γεωγραφικά εντοπισμένη καθημερινή ζωή του ποσώς έχει αλλάξει από το γεγονός ότι η χώρα του μπορεί να είναι μέλος της ΕΕ, όπως επίσης, ότι δεν έχει γίνει περισσότερο ειρηνιστής. <br />
<br />
Τουναντίον, αντιλαμβάνεται ότι έχει γίνει θύμα ενός ιδιόμορφου πολέμου που συντελείται μέσα από εμπορικά αντικείμενα: χιλιάδες σκευάσματα, συσκευές, συσκευασίες, αντικείμενα και υπηρεσίες τον στοιχειώνουν μέρα και νύχτα εξαναγκάζοντάς τον να ξοδέψει και το τελευταίο cent, προκειμένου να συμμετάσχει σε αυτή τη μεγάλη εμποροπανήγυρη που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση. <br />
<br />
Τα αντικείμενα αυτά, υποτίθεται ότι υποκρύπτουν παραγωγούς ή βιομήχανους-κυρίως Γερμανούς-, με αποτέλεσμα να λειτουργούν ως υποκατάστατα ανθρώπινων όντων, ενώ τους αποδίδεται η μαγική δύναμη να εξανθρωπίζουν και να προκαλούν έφεση στην ειρήνη. <br />
<br />
Η ζωή του μέσου ευρωπαίου πολίτη στοιχειώνεται και από πολλά άλλα συμπαρομαρτούντα του «ελεύθερου» εμπορίου: η εργατική δύναμη πουλιέται κι αγοράζεται όλο και πιο φτηνά· φυσικά αγαθά, όπως η γη και το νερό ιδιωτικοποιούνται· οι φόροι αυξάνονται και το κράτος αποσύρεται από το να είναι αρωγός στην ανάγκη του πολίτη, και όλα- ακόμα και αξίες όπως ο πατριωτισμός- φαίνεται να παίρνουν μια ευτελιστική τιμή στη μεγάλη «Ελεύθερη» Ευρωπαϊκή Αγορά. <br />
<br />
Το χειρότερο είναι ότι έχει την εντύπωση πως η χώρα του βρίσκεται κομματιασμένη σε ένα υπερεθνικό ενεχυροδανειστήριο και πως κάποιο πρωινό, τα κομμάτια της θα βγουν, συλλήβδην, στο μεγάλο πλειστηριασμό της ευρωπαϊκής «ελεύθερης» Αγοράς. <br />
<br />
Το φιλελεύθερο αίτημα για «ελεύθερο» εμπόριο» ξεκίνησε ταυτόχρονα με την άνοδο της τάξης των εμπόρων και απέκτησε εξαρχής πολεμικό χαρακτήρα: ο προσπορισμός κέρδους- και άρα δύναμης- περνούσε από τον περιορισμό των ελέγχων του απολυταρχικού κράτους. <br />
Υπήρξε το κύριο όπλο της ανερχόμενης αστικής τάξης που της προσέφερε την ισχύ για την ανατροπή της παλιάς και την εγκαθίδρυση μιας νέας τάξης πραγμάτων.<br />
<br />
Ο μετασχηματισμός του απολυταρχικού κράτους σε αστικό, δεν μετέβαλλε το ρόλο του εμπορίου: ο προστατευτισμός βοήθησε στην συγκρότηση του αστικού κράτους και του εθνικού καπιταλισμού και πολύ σύντομα επανήλθε με τη μορφή του «ελεύθερο» εμπόριο» κατά την περίοδο της αποικιοκρατίας.<br />
<br />
Η αποτυχία της πρώτης παγκοσμιοποίησης που οδήγησε στον Α’ παγκόσμιο πόλεμο επανέφερε πάλι το προστατευτισμό που βοήθησε στην ανασυγκρότηση των ευρωπαϊκών χωρών, έως την επάνοδο του «ελεύθερου εμπορίου», ταυτόχρονα με την άνοδο των πολυεθνικών, υπό την εποπτεία διεθνών οργανισμών όπως η GATT (ΠΟΕ).<br />
<br />
Διόλου παράξενο που το «ελεύθερο εμπόριο» βρίσκεται στη κορυφή της νεοφιλελεύθερης ατζέντας: είναι το βασικότερο εργαλείο οικονομικής και πολιτικής κυριαρχίας των πολυεθνικών, στις χώρες που έχουν ενσωματωθεί στην παγκοσμιοποίηση, αλλά και καταλήστευσης των χωρών της περιφέρειας.<br />
<br />
Ο μύθος του «ελεύθερου εμπορίου», στις παρούσες συνθήκες, είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικός, αφού αποτελεί προπέτασμα καπνού για την κυριαρχία των πολυεθνικών και την αναδιαμόρφωση του κόσμου: η ισχύς που συσσωρεύουν οι δέκα σπουδαιότερες πολυεθνικές που ελέγχουν το συνολικό δίκτυο, σημαίνει ότι στα χέρια τους βρίσκεται, εκτός από την οικονομική, η πολιτική και στρατιωτική ισχύς.<br />
<br />
Ως εκ τούτου, τα προγράμματα λιτότητας, η αντεπίθεση του κεφαλαίου, η απο-κοινωνικοποίηση του κράτους, η υπονόμευση της Δημοκρατίας, η μετατροπή του πολίτη σε υπηκόου και οι καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, δεν σημαίνουν την εφαρμογή κάποιου- υποτίθεται- νεοφιλελεύθερου δόγματος, αλλά τις αναπόδραστες συνέπειες της κυριαρχίας των πολυεθνικών.<br />
<br />
Υποτίθεται ότι το «ελεύθερο εμπόριο» ωφελεί τόσο τις χώρες με απόλυτο όσο και με συγκριτικό πλεονέκτημα· δηλαδή όλους! Στη πραγματικότητα, η ανισόμετρη ανάπτυξη δίνει ένα άνισο πλεονέκτημα στις βιομηχανικές χώρες, ώστε, μέσω αυτού, οι καπιταλιστικές μητροπόλεις αναβαθμίζουν τη θέση τους, διαμορφώνουν ένα νέο καταμερισμό εργασίας και δορυφοροποιούν τις περιφερειακές οικονομίες.<br />
<br />
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Ελλάδα, που στα πλαίσια της ΕΕ, αφού υπέστη μια πλήρη καταστροφή της παραγωγικής της βάσης λόγω του «ελεύθερου εμπορίου» μετατρέπεται σε προτεκτοράτο του κυρίαρχου γερμανικού μητροπολιτικοί κέντρου.<br />
Εγκλωβισμένη στο φαύλο κύκλο του χρέους-ως απότοκου του «ελεύθερου εμπορίου»-, θα απολέσει, όχι μόνο κάθε έννοια κυριαρχίας, αλλά και κάθε έννοια εμπράγματου δικαιώματος σε κυριαρχία.<br />
<br />
Ο Michael Froman, κύριος σύμβουλος και εκπρόσωπος του προέδρου Obama, σε θέματα διεθνούς εμπορίου και των επενδύσεων και βασικός διαπραγματευτής για τη σύναψη της TTIP και TPP, σε ομιλία του στο συμβούλιο διεθνών σχέσεων του αμερικανικού κογκρέσου, στις 14/6/2014, με το τίτλο «<b><a href="https://www.foreignaffairs.com/articles/americas/strategic-logic-trade">The Strategic Logic of Trade</a></b>”, αναφέρει τα εξής αποκαλυπτικά σε σχέση με το εμπόριο και τη διατήρηση της αμερικανικής ηγεμονίας (δηλαδή, των πολυεθνικών):<br />
<br />
«Μια δυνατή οικονομία επιτρέπει στις ΗΠΑ να έχουν ένα δυνατό στρατό, και ένας δυνατός στρατός, απ’ την άλλη, είναι η βάση για την προώθηση της αμερικανικής ισχύος και επιρροής.<br />
<br />
Σήμερα το εμπόριο ενδυναμώνει πάντα την πιο θεμελιώδη πηγή της ισχύος μας: την οικονομία. <br />
<br />
Όμως <b>εκείνο που έχει αλλάξει είναι ότι το οικονομικό αποτέλεσμα, από πολλές απόψεις, έχει γίνει το βασικό μέτρο για το τι είναι η ισχύς η ίδια.</b> <br />
<br />
Σ’ ένα κόσμο όπου οι δυνάμεις της αγοράς έχουν αποκτήσει τόσο βάρος όσο ο στρατός, το εμπόριο είναι ένας πολλαπλασιαστής δύναμης, μια επένδυση στην αμερικανική ισχύ, σκληρή και μαλακή……… Η στρατηγική λογική του εμπορίου διατρέχει σχεδόν κάθε σημαντική πλευρά της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ».<br />
<br />
(Σουλτάνης Γρ.)<br />
Kritikhttp://www.blogger.com/profile/14280685460263713722noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-425834336420601992.post-16304591352023717732016-06-29T23:44:00.003-07:002016-06-29T23:44:52.752-07:00Δημοκρατία και Ευρωδικτατορία<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMcutyrZh795gaswHSUJIVMbgmiVykRR98lnuI-DvpeCnmJ3PVAScH6WurqC10jt799mPHREyxCXC-WCeyBIm7Bid69zesJGSbuWMvxRHt-QyCaUCGGwpUXG4f-xFPHzkKz0iWvQyuLMgk/s1600/eu_1-300x22511.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMcutyrZh795gaswHSUJIVMbgmiVykRR98lnuI-DvpeCnmJ3PVAScH6WurqC10jt799mPHREyxCXC-WCeyBIm7Bid69zesJGSbuWMvxRHt-QyCaUCGGwpUXG4f-xFPHzkKz0iWvQyuLMgk/s320/eu_1-300x22511.jpg" /></a></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
</div><br />
<br />
Οι δημοκρατικές διαδικασίες είναι ασύμβατες με την ιδεολογία της ΕΕ. Η θεμελιώδη αντιδημοκρατικότητα που χαρακτηρίζει την ΕΕ- με εύσχημο τρόπο αποκαλείται «δημοκρατικό έλλειμμα»-δεν είναι ένα ζήτημα συγκυριακό, αλλά δομικό.<br />
<br />
Με αφορμή το Brexit, το γεγονός αυτό ήρθε πάλι στην επικαιρότητα, αφού, στις δημόσιες δηλώσεις που ακολούθησαν διαφάνηκε με σαφήνεια η θεμελιώδη αντιδημοκρατικότητα της ιδεολογίας των ευρωκρατών.<br />
<br />
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίπτωση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου-του δημοκρατικότερου οργάνου που διαθέτει η ΕΕ-, ο οποίος, εν πολλοίς, ισχυρίστηκε ότι <b>«υπάρχει κίνδυνος να διεξαχθούν δημοψηφίσματα και σε άλλες χώρες της ΕΕ»</b>, υπονοώντας σαφώς ότι τα δημοψηφίσματα, δηλαδή, η έκφραση της βούλησης των λαών, συνιστούν κίνδυνο για το καθεστώς της ΕΕ. Επιπλέον, γίνεται έμμεσα παραδεκτό το γεγονός ότι η ΕΕ είναι κατασκεύασμα των ευρωπαϊκών ελίτ, ενάντια σε κάθε έννοια δημοκρατικής νομιμοποίησης.<br />
<br />
Σε ακόμη πιο δραματικούς τόνους, η γερμανίδα καγκελάριος δήλωσε ότι «…<b>η ιδέα της ευρωπαϊκής ενοποίησης ήταν μια ιδέα ειρήνης. Βλέπουμε όλοι ότι ο κόσμος βρίσκεται σε αναταραχή. Η ειρήνη που έχουμε στην Ευρώπη εδώ και πολλά χρόνια, δεν είναι αυτονόητη».</b><br />
<br />
Σε αυτή τη δήλωση υπονοείται ότι η έκφραση της βούλησης των λαών, αφενός θα επιφέρει τη διάλυση της ΕΕ και αφετέρου, θα αποτελέσει την αιτία επιστροφής στην παλιά εποχή των ενδοευρωπαϊκών ανταγωνισμών και των ένοπλων συγκρούσεων.<br />
<br />
Άρα, η Ενωμένη Ευρώπη απαιτεί την παράκαμψη της ετυμηγορίας της λαϊκής βούλησης, αφού, αν αυτή η ετυμηγορία-που προεξοφλείται ως αρνητική για την ΕΕ-γινόταν αποδεκτή, θα ισοδυναμούσε με συνηγορία στο πόλεμο! <br />
<br />
Εκτός του ότι, ηχεί ως ανέκδοτο ο ισχυρισμός ότι ο λόγος συγκρότησης της ΕΟΚ/ΕΕ ήταν η ανάγκη για ειρήνη, έχει αποδειχθεί ότι το ελεύθερο εμπόριο, σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί πανάκεια για την αποτροπή ενός πολέμου-πέρα από το γεγονός ότι ειδικά το ελεύθερο εμπόριο αποτελεί ένα είδος πολέμου.<br />
<br />
Στην ίδια λογική, οι χριστιανοδημοκράτες της Γερμανίας ανακοίνωσαν ότι <b>«τάσσονται κατά της ιδέας να διεξάγονται δημοψηφίσματα για μείζονες αποφάσεις της ευρωπαϊκής πολιτικής, επειδή κάτι τέτοιο θα υπονόμευε την κοινοβουλευτική δημοκρατία….»!!!</b><br />
<br />
Τα συμπεράσματα που εξάγονται αβίαστα είναι ότι οι πολιτικοί διαχειριστές της ΕΕ διακατέχονται από μια υφέρπουσα αντιδημοκρατικότητα, η οποία, συνήθως, καλύπτεται πίσω από μια οικονομίστικη δογματική γλώσσα.<br />
<br />
Εντούτοις, η θεμελιώδης αντιδημοκρατικότητα έχει δύο πτυχές: η πρώτη αφορά τη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία και η δεύτερη την κυριαρχία των πολυεθνικών εταιριών.<br />
<br />
Ο φιλελευθερισμός δεν υπήρξε ποτέ συμβατός με τη Δημοκρατία και πολύ περισσότερο, ο σύγχρονος φιλελευθερισμός (νεοφιλελευθερισμός), καθότι, καθώς αποτελεί ιδεολογική έκφραση της κυριαρχίας του καπιταλισμού, με τη μορφή των εταιριών, αξιώνει την ηγεμονία στο πεδίο των ιδεών. Έτσι, η Δημοκρατία είναι ένα πολιτειακό σύστημα καταδικαστέο, αφού αποτελεί εμπόδιο στην κυριαρχία των αυτονομημένων οικονομικών κέντρων εξουσίας. <br />
<br />
Η ΕΕ δεν είναι μια απλή διακρατική οικονομική ένωση με υπερεθνικά χαρακτηριστικά, αλλά ένα νεοφιλελεύθερο σχέδιο σε διαδικασία ολοκλήρωσης που φιλοδοξεί να ενοποιήσει τις εθνικές καπιταλιστικές τάξεις, στα πλαίσια μιας φιλελεύθερης αυτοκρατορίας. Η ενοποίηση αυτή, απαιτεί την κατάργηση του κράτους-έθνους, γιατί αυτό, αντιβαίνει στις ανάγκες συσσώρευσης του κεφαλαίου. <br />
<br />
Στα νέα δεδομένα, η πολυεθνική αποτελεί τον κυρίαρχο καπιταλιστικό θεσμό συσσώρευσης κεφαλαίου (πραγματικού ή πλασματικού), με αποτέλεσμα-στα πλαίσια της οικονομίας της αγοράς-η κοινωνική και γεωπολιτική σφαίρα να διαμορφώνεται με βάση τις ανάγκες αυτού του θεσμού. <br />
<br />
Όπως κατά τη βιομηχανική επανάσταση, ο εργοστασιακός θεσμός ήταν ο διαμορφωτής του οικονομικού, ατομικού, κοινωνικού, αστικού και εθνικού χώρου, κατά παρόμοιο τρόπο, η Εταιρία επιχειρεί την αναδιαμόρφωση των χώρων. Αυτό απαιτεί την κατασκευή ενός νέου τύπου υποκειμένου, την επιβολή του οικονομικού ολοκληρωτισμού στις κοινωνικές σχέσεις και την κατάργηση της εθνικής κυριαρχίας και των κρατών.<br />
<br />
Επί της ουσίας, η ΕΕ είναι ένας πολιτικός θεσμός στην υπηρεσία των Εταιριών, που επιχειρεί να καθορίσει τα γεωοικονομικά όριά της, προκειμένου να διασφαλίσει την απρόσκοπτη συσσώρευση κεφαλαίου, στα πλαίσια του αμείλικτου διεθνούς ανταγωνισμού.<br />
<br />
Εντούτοις, η επιστροφή σε ένα είδος αυτοκρατορίας υπό γερμανικό imperium, θα σημάνει, όχι μόνο την κατάργηση των εθνών-κρατών αλλά και όλων των συμπαρομαρτούντων που έλαβαν χώρα στα πλαίσια του έθνους κράτους. Ακόμη και αυτή η ισχνή αντανάκλαση δημοκρατίας, η κοινοβουλευτική, θα εκλείψει μαζί με τα κοινωνικά και ατομικά δικαιώματα και το κοινωνικό κράτος.<br />
<br />
Κι αυτό, όχι λόγω της αυτοκρατορικής δομής-που θα σήμαινε επιστροφή σε παρωχημένα μοντέλα πολιτειακής οργάνωσης-αλλά εξαιτίας της εταιρικής κυριαρχίας, που καθώς παίζει χωρίς αντίπαλο, εγείρει αξιώσεις ισχύος σε όλα τα πεδία του κοινωνικού, με τη μορφή του νεοφιλελεύθερου ιδεολογήματος.<br />
Η Δημοκρατία (ακόμη και η κακέκτυπη κοινοβουλευτική) δεν έχει θέση στο νεοφιλελεύθερο οικοδόμημα της ΕΕ.<br />
<br />
Γι αυτό και οι ευρωκράτες, για να προλάβουν κάθε πιθανό δημοψήφισμα και μια διάλυση της ΕΕ έχουν ετοιμάσει το «τελεσίγραφο» δημιουργίας ενός Υπερκράτους (Ευρωδικτατορίας) της ΕΕ που προβλέπει ότι <b>«οι χώρες της ΕΕ θα χάσουν το δικαίωμα να έχουν το δικό τους στρατό, το δικό τους ποινικό δίκαιο, το δικό τους φορολογικό σύστημα ή το δικό τους κεντρικό τραπεζικό σύστημα, με όλες αυτές τις εξουσίες να μεταφέρονται στις Βρυξέλλες».</b><br />
<br />
(Σουλτάνης Γρ.)<br />
Kritikhttp://www.blogger.com/profile/14280685460263713722noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-425834336420601992.post-68727724187841717312016-06-21T10:30:00.003-07:002016-06-21T10:49:00.492-07:002016-2115: Ενενήντα Εννιά Χρόνια Κατοχής και Λεηλασίας<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjHdeK7d7_8iNBGT6-WdEKOPCwavxpvqtoP9heLB8Stvo07pOibvk7N9c-C9rd4jSbdNAAUZieZ9ux4bgBEuuUs-9wQPnm1tX6eNbzsGbuqKCwJkem94rKpQG4gM_upzlOHLZI7-TiLdCp/s1600/dET765lM.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjHdeK7d7_8iNBGT6-WdEKOPCwavxpvqtoP9heLB8Stvo07pOibvk7N9c-C9rd4jSbdNAAUZieZ9ux4bgBEuuUs-9wQPnm1tX6eNbzsGbuqKCwJkem94rKpQG4gM_upzlOHLZI7-TiLdCp/s320/dET765lM.jpeg" /></a></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
</div><br />
Το ξεκίνημα ενός μακρύ αιώνα κατοχής και λεηλασίας, που θα εκτείνεται από τον 21ο στον 22ο αιώνα, επισφραγίζει η ψήφιση του πολυνομοσχεδίου από την ελληνική βουλή, σε συνδυασμό με τις αποφάσεις του Eurogroup της 24ης Μαΐου.<br />
<br />
Εντούτοις, ο αριθμός ενενήντα εννέα έχει περισσότερο συμβολικό παρά πραγματιστικό περιεχόμενο, θέλοντας να δηλώσει την ολοκληρωτική κυριαρχία του δανειστή, στη ζωή και το θάνατο του οφειλέτη, με μια δόση δελεαστικής έκπτωσης-όπως γίνεται στη λαϊκή αγορά-, αφού υπολείπεται ένα έτος για να ολοκληρωθεί ένας αιώνας. <br />
<br />
Είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι συνέπειες του βιοπολιτικού πολέμου που εγκαινίασαν τα μνημόνια, θα έχουν αφανίσει, πολύ νωρίτερα, όχι μόνο τη χώρα, αλλά και το γηγενή πληθυσμό της. <br />
<br />
Η θεσμοθέτηση του <b>Αυτόματου Μηχανισμού Δημοσιονομικής Προσαρμογής</b> (του κόφτη μισθών και συντάξεων), του <b>Υπερταμείου Ιδιωτικοποιήσεων</b> (ένα είδος Τρόιχαντ αλλά ελληνικά), της «ανεξαρτησίας» της <b>Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων</b> (μιας από τις σημαντικότερες δημόσιες υπηρεσίες που περνά στον έλεγχο των δανειστών), και επιπλέον,<b> μέτρα ελέγχου και εποπτείας των τραπεζών και της εθνικής οικονομίας</b> αντίστοιχα, συμπληρώνουν το πάζλ της πλήρους προτεκταριοποίησης της χώρας. <br />
<br />
Στη πραγματικότητα, αυτό που έχει επιτευχθεί με το νέο Υπερμνημόνιο διαρκείας είναι η μονιμοποίηση των έκτακτων μέτρων που επιβλήθηκαν με τα τρία πρώτα μνημόνια που αποτελούσαν ένα είδος προοιμίου. Η επίκληση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης, με βάση την οποία επιβλήθηκαν τα πρώτα μνημόνια υπήρξε προσχηματική, ώστε, με τη βιοπολιτική δράση τους, να επιτευχθεί μια αναμενόμενη δραματική αλλαγή στη συνείδηση των ιθαγενών. Κατ’ αυτό τον τρόπο, η μετατροπή του έκτακτου σε μόνιμου, της εξαίρεσης σε κανόνα, εμφανίστηκε ως μια φυσική διαδικασία που προέκυψε από τη λογική αναγκαιότητα των πραγμάτων και όχι από κάποια εξουσιαστική βούληση.<br />
<br />
Η αλλοτρίωση-αν όχι ο ιδιότυπος εκμαυλισμός- που επήλθε μέσω της μνημονιακής βίας γίνεται φανερός στη συλλογική ανοχή έναντι της μαζικής καταστροφής των ανθρώπων που εκτυλίσσεται στη χώρα. Η ανοχή είναι απότοκος της ενοχής που κατασκευάζει το σύστημα εξουσίας, μέσω της προτεσταντικής οικονομικής ηθικής: <br />
ο σπάταλος πρέπει να τιμωρηθεί και να συνετισθεί· ώστε, ο ανθρώπινος πόνος, η αρρώστια, ο θάνατος, ο ξενιτεμός και η καταστροφή της ανθρώπινης ζωής, καθώς εξισώνονται με αριθμούς και μετασχηματίζονται σε αφηρημένα οικονομικά μεγέθη- όπως η μείωση του ΑΕΠ ή η ύφεση- αποκρύπτουν τις εκατόμβες.<br />
<br />
Αυτή η συλλογική αλλοτρίωση και υποκατάσταση της ανθρώπινης ζωής από ποσοτικά μεγέθη-όπως επιβάλλει η νεοφιλελεύθερη αφήγηση, στο συλλογικό φαντασιακό-χρησιμεύει ταυτόχρονα ως συλλογικός μύθος που κάνει ανεκτή την αυτοκτονία, το θάνατο και τη συλλογική αυτοχειρία.<br />
<br />
Οι νεοαποικιοκράτες, με τη συνεργασία της ντόπιας πολιτικοοικονομικής ελίτ προβαίνουν σε μια επιχείρηση κοινωνικής γενοκτονίας με οικονομικά μέσα, γεγονός που συνιστά ένα είδος βιολογικού πολέμου, ενώ ταυτόχρονα, οι εμπειρογνώμονες του ΟΗΕ κάνουν λόγο για «ανθρωπιστική» κρίση και κρίση «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» στην Ελλάδα των μνημονίων, μια γλώσσα που αποκρύπτει παρά αποκαλύπτει τους δράστες.<br />
<br />
Αυτό που συντελείται στη χώρα είναι μια άνευ προηγουμένου μονομερής ταξική επίθεση από το μπλοκ του υπερεθνικού ευρωπαϊκού καπιταλιστικού συνασπισμού. Η αγριότητα της επίθεσης, που έχει εκλάβει νεκροφιλική διάσταση, διαπιστώνεται σε όλα τα στατιστικά μεγέθη που έχουν έως τώρα δει το φώς της δημοσιότητας: αύξηση των θανάτων, μείωση του προσδόκιμου ζωής, αύξηση της παιδικής θνησιμότητας, κατάθλιψη, υπογεννητικότητα, κλοπή εγκεφάλων και ειδικευμένου εργατικού δυναμικού και απόπληθυσμός.<br />
<br />
Στη πρόσφατη <a href="http://www.bankofgreece.gr/BogEkdoseis/NomPol20152016.pdf">έκθεση</a> της Τράπεζας της Ελλάδας αναφέρεται σχετικά: <br />
<br />
«<b>έχει ανακοπεί η µακροχρόνια τάση µείωσης της παιδικής θνησιµότητας (θάνατοι βρεφών έως ενός έτους ανά 1.000 γεννήσεις<br />
ζώντων). Συγκεκριµένα, η παιδική θνησιµότητα αυξήθηκε από 2,65 το 2008 σε 3,75 το 2014. Η<br />
εξέλιξη αυτή αποδίδεται αφενός στην αύξηση κατά περίπου 10% των θανάτων βρεφών κάτω του<br />
ενός έτους και αφετέρου στην υποχώρηση των γεννήσεων κατά 22,1% την προαναφερθείσα<br />
περίοδο. <br />
<br />
Συγκεκριµένα, καταγράφηκαν 92.149 γεννήσεις το 2014, έναντι 118.302 το 2008 (που<br />
ήταν η υψηλότερη τιµή της περιόδου 1985-2014). Παρά το γεγονός ότι τα στοιχεία αυτά δεν µπορούν άµεσα να αποδοθούν στην οικονοµική κρίση, η αναστροφή των προηγούµενων τάσεων αποτελεί ιδιαίτερα ανησυχητικό φαινόµενο.»,</b><br />
<br />
<b>«οι επιπτώσεις της οικονοµικής κρίσης στην ψυχική υγεία του πληθυσµού είναι σηµαντικές και εµφανείς. Για παράδειγµα, δραµατική αύξηση παρουσιάζει το ποσοστό του πληθυσµού µε συµπτώµατα µείζονος κατάθλιψης κατά την περίοδο της κρίσης (βλ. Kentikelenis et al. 2014,<br />
Simou and Koutsogeorgou 2014). <br />
<br />
Το εύρηµα επιβεβαιώνεται από επιδηµιολογικές έρευνες, σύµφωνα µε τις οποίες καταγράφεται ραγδαία αύξηση της µείζονος κατάθλιψης από 3,3% το 2008<br />
σε 6,8% το 2009, 8,2% το 2011 και 12,3% το 2013.23 Όπως αποτυπώνεται στα στοιχεία της έρευνας υγείας της ΕΛΣΤΑΤ, το 2014 το 4,7% του πληθυσµού ηλικίας 15 ετών και άνω δήλωσε ότι είχε κατάθλιψη, έναντι 2,6% το 2009».<br />
</b><br />
Παρακάμπτοντας το προσχηματικό λόγο που δικαιολογεί το σαδισμό, με εκλογικεύσεις οικονομικού ή πολιτικού τύπου, ακόμη και την άποψη που κάνει λόγο για οικονομικούς δολοφόνους, τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι αυτό που συντελείται στην Ελλάδα είναι ένα διαρκές έγκλημα εκ προμελέτης. Οι εγκληματίες δεν είναι οικονομικοί δολοφόνοι, αλλά κοινοί δολοφόνοι που χρησιμοποιούν οικονομικά όπλα.<br />
<br />
Εντούτοις, αν ο ταξικός πόλεμος και η εξόντωση της εργατικής τάξης είναι ένας από τους στόχους των δανειστών, αφού μαζί με αυτήν θα ενταφιαστεί και το μεταπολεμικό κοινωνικό συμβόλαιο, και επιπρόσθετα, θα εισαχθεί νέο, φτηνό και δημοκρατικά απαίδευτο εργατικό δυναμικό για την αντικατάστασή της, έτεροι στόχοι είναι ο εθνικός και ο γεωπολιτικός.<br />
<br />
Σε <b>εθνική κλίμακα</b>, οι δανειστές επιδιώκουν, αφενός τη λεηλασία του εθνικού πλούτου και αφετέρου την διάνοιξη νέων πεδίων άγριας κερδοφορίας, μέσω της αρπαγής των δημόσιων υπηρεσιών, όπου μπορούν να επενδύσουν τα αδιάθετα κεφάλαια.<br />
<br />
Στο <b>γεωπολιτικό επίπεδο</b>, στόχος των αμερικανών (μέσω των ευρωκρατών) είναι η αποδυνάμωση της δυναμικής του ορθόδοξου τόξου και ο έλεγχος των ενεργειακών ροών προς την Ευρώπη.<br />
<br />
Τούτο σημαίνει ότι οι ευρωκράτες θα επιδιώξουν σταδιακά τον πλήρη περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας και το διαμελισμό της χώρας, ώστε, αφενός να έχουν την πλήρη κυριότητα των ενεργειακών πόρων της και αφετέρου, να αποκόψουν την πρόσβαση της Ρωσίας στο Αιγαίο. <br />
<br />
Αυτό γίνεται ακόμη πιο επιτακτικό, στα πλαίσια των αμερικανικών επιδιώξεων, αναφορικά με τη δημιουργία μιας φιλελεύθερης διατλαντικής και διειρηνικής αυτοκρατορίας που θα διασφαλίσει τη γεωπολιτική ηγεμονία και κυριαρχία των αμερικανικών πολυεθνικών.<br />
<br />
Εντούτοις, πέρα από την οικονομική, εθνική και γεωπολιτική διάσταση, υπάρχει η <b>ιστορική και πολιτισμική</b>.<br />
<br />
Η αγριότητα των νεκρόφιλων πολιτικών που επιβάλλονται στη χώρα-όταν μάλιστα τα γερμανικά πλεονάσματα προκάλεσαν τα ελληνικά ελλείμματα - δεν μπορεί να ερμηνευθεί με όρους οικονομικούς, πολιτικούς ή γεωπολιτικούς.<br />
<br />
Μια διαφωτιστική ερμηνεία έχει να κάνει με το γεγονός ότι στη μακρά διάρκεια, η ενδυνάμωση της ηγεμονικής δυτικοευρωπαϊκής ταυτότητας συντελέστηκε στην αντίθεσή της με την ανατολικοευρωπαϊκή και ιδιαίτερα με την ελληνική. <br />
<br />
Ακολουθώντας τον <b>J. Le Goff</b>, θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι, από τη περίοδο του μεσαιωνικού ελληνισμού σοβεί μια πολιτισμική σύγκρουση που εκλαμβάνει ποικίλες μορφές, σε όλο το μακρύ μεσαίωνα που διαρκεί έως τις μέρες μας. <br />
<br />
Δεν χρειάζεται να ανατρέξει κανείς στο 1204 ή στη βαυαροκρατία· η γερμανική εμπλοκή στη μικρασιατική καταστροφή και η κατοχή αποτελούν σχετικά πρόσφατα γεγονότα, ώστε, οι συνέπειές τους να είναι αδύνατο να αποδυναμωθούν από κοσμοπολιτικές, διεθνιστικές ή ηγεμονικές θεωρίες.<br />
<br />
<b>Η νεκροφιλία της ευρωπαϊκής ελίτ-με τη συνέργεια της ελληνικής- που στρέφεται κατά του ελληνικού λαού, εκκινεί περισσότερο από τα βάθη του ασυνειδήτου και λιγότερο από ορθολογικά κίνητρα-οικονομικά ή πολιτικά-τα οποία συνήθως λειτουργούν εκλογικευτικά. <br />
</b><br />
Το τραγελαφικό είναι ότι, παρότι οι σειρήνες του εκσυγχρονισμού διακήρυσσαν πως η χώρα θα είναι ισχυρή και ασφαλής μέσα στην ΕΕ (<b>η νέα μεγάλη ιδέα της πολιτικοοικονομικής ελίτ</b>), επιβεβαιώνεται ότι ισχύει το ακριβώς αντίστροφο: η χώρα οδηγείται στον όλεθρο, εγκλωβισμένη στα νύχια της ευρω-δικτατορίας και αν υπάρχει πια ίχνος ελπίδας είναι η ενδυνάμωση ενός εθνικοαπελευθερωτικού μετώπου.<br />
<br />
(Σουλτάνης Γρ.)<br />
<br />
<br />
<br />
Kritikhttp://www.blogger.com/profile/14280685460263713722noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-425834336420601992.post-55604617139432754322016-04-30T04:47:00.002-07:002016-04-30T12:00:17.217-07:00H Pax Americana και το Μεταναστευτικό<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0mB_yVYyYx36ro6TnpaY12D7Uh1utg8nqzlVl-pLvfEcGnhLUdBpJ34q2Byq3vFU1qN_AcvfCGhEsWTmB7rbsPX5F6UduZwNllURJ4LeHxrayQNDu7ALCUUzfExbPUz8Z8SjgJWGqbvLD/s1600/Pax+Americana.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0mB_yVYyYx36ro6TnpaY12D7Uh1utg8nqzlVl-pLvfEcGnhLUdBpJ34q2Byq3vFU1qN_AcvfCGhEsWTmB7rbsPX5F6UduZwNllURJ4LeHxrayQNDu7ALCUUzfExbPUz8Z8SjgJWGqbvLD/s320/Pax+Americana.jpg" /></a></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
</div><br />
Οι μεταναστευτικές ροές δε μπορούν να ειδωθούν ανεξάρτητα από τη νεοφιλελεύθερη ιδέα της κινητικότητας του εργατικού δυναμικού, δηλαδή το βιοπολιτικό έλεγχο και την πειθάρχηση των εργαζομένων. <br />
<br />
Αναμφισβήτητα, οι καπιταλιστικές μητροπόλεις χρειάζονται εγκεφάλους που κλέβουν από τις χώρες της περιφέρειας, αλλά και ανειδίκευτο εργατικό δυναμικό που εισάγουν από τρίτες χώρες και αποθηκεύουν σε τυπικές ή άτυπες οικονομικές ζώνες.<br />
<br />
Ο οικονομικός πόλεμος στον ευρωπαϊκό νότο, όπως και ο στρατιωτικός στη μέση ανατολή, είναι συνυφασμένος με το μοντέλο της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής ανάπτυξης που- εν ονόματι της κερδοφορίας-αντικαθιστά τον εργαζόμενο με τον επισφαλή απασχολούμενο και τον είλωτα. <br />
<br />
Παράλληλα, ο μεταναστευτικός εποικισμός της ΕΕ, υποτίθεται ότι θα επιλύσει το πρόβλημα της γήρανσης του πληθυσμού, αλλά και θα διασώσει το ασφαλιστικό, μετά την έλλειψη εγγυήσεων από μέρους του νεοφιλελεύθερου κράτους.<br />
<br />
Εντούτοις, αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι ένας <b>γενικευμένος βιοπολιτικός έλεγχος </b>του πληθυσμού σε εκτεταμένη γεωγραφική έκταση, παράλληλα με την αναδιαμόρφωση του κόσμου με βάση το νέο Δόγμα κυριαρχίας των ΗΠΑ.<br />
<br />
Η ιδεολογική και γεωπολιτική διάσταση του μεταναστευτικού αποτελούν συμπληρωματικές πτυχές του φαινομένου. <br />
<br />
<b><br />
Ευρώπη: η αυλή των ΗΠΑ</b><br />
<br />
Σε πολλούς ευρωπαϊκούς κύκλους υπάρχει η πεποίθηση ότι το μαζικό μεταναστευτικό ρεύμα προς την ΕΕ είναι μια επιχείρηση που έχει ενορχηστρωθεί και σχεδιαστεί από το διευθυντήριο των Βρυξελλών για την υπονόμευση του έθνους-κράτους. <br />
<br />
Υποτίθεται, ότι πάγια επιδίωξη των ευρωκρατών είναι η πολιτισμική αναμόρφωση της ΕΕ-με απώτερο στόχο τις <b>«Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης»</b>- παράλληλα με τη διακηρυγμένη οικονομική και πολιτική αναμόρφωση (στη συνθήκη «Ευρώπη 2020» γίνεται ρητή αναφορά στο μετασχηματισμό των ευρωπαϊκών κοινωνιών, που επιβάλλει η αναδιάρθρωση του ευρωπαϊκού καπιταλισμού). <br />
<br />
Συχνά επίσης, προβάλλεται η άποψη ότι ο «φιλάνθρωπος» <b>G. Soros</b>, ένας μεγιστάνας που φιλοδοξεί να μετασχηματίσει την ΕΕ και τον κόσμο γενικότερα, κινεί τα νήματα του μεταναστευτικού, μέσα από το πολυπλόκαμο δίκτυο της οργάνωσης <b>«Open Society Foundations”. </b><br />
<br />
Αντίθετα, στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού επικρατεί η άποψη ότι το μαζικό μεταναστευτικό κύμα έχει σχεδιαστεί από τις ΗΠΑ, οι οποίες με κάθε τρόπο επιδιώκουν την αποσταθεροποίηση των ευρωπαϊκών χωρών και της ΕΕ γενικότερα.<br />
<br />
Υποτίθεται ότι μόνιμος πονοκέφαλος της Ουάσιγκτον είναι η διατήρηση της παγκόσμιας ηγεμονίας και κυριαρχίας, ώστε θα ήταν αδύνατο να επιτραπεί η επέκταση της ρωσικής σφαίρας επιρροής στον ευρωπαϊκό χώρο. Η πολιτική και κοινωνική αποσταθεροποίηση της Ευρώπης, αφενός προκαλεί αστάθεια στη Ρωσία, και αφετέρου, επιτρέπει στις ΗΠΑ τον πλήρη έλεγχο της ΕΕ.<br />
<br />
Στη πραγματικότητα, οι απόψεις αυτές είναι συμπληρωματικές, αφού συλλαμβάνουν κομμάτια του πάζλ που σχετίζεται με την ανασύνταξη της φιλελεύθερης στρατηγικής μπροστά στις νέες παγκόσμιες προκλήσεις.<br />
<br />
Αυτό που συνδέει τις αμερικανικές και ευρωπαϊκές ελίτ είναι η διασφάλιση της κυριαρχίας τους στον ενιαίο οικονομικό χώρο που έχει διαμορφωθεί από τις πολυεθνικές, κάτι που δηλώνει ο όρος παγκοσμιοποίηση. <br />
<br />
Η οικονομική όμως παγκοσμιοποίηση δεν αποτελεί επαρκή συνθήκη για την παγίωση των συσχετισμών δύναμης και του τρέχοντος συστήματος εξουσίας, τόσο για λόγους οικονομικούς όσο και κοινωνικο-πολιτικούς. <br />
<br />
Αίφνης, η <b>Διατλαντική Συνθήκη για το Εμπόριο και τις Επενδύσεις </b>(TTIP), παράλληλα με την <b>Δι-Ειρηνική Εμπορική Συνεργασία</b> (TIP), έχουν σχεδιαστεί με σκοπό την δημιουργία ενός ενιαίου οικονομικού χώρου με κέντρο τις ΗΠΑ, που θα εκτείνεται από την Ιαπωνία έως την Ανατολική Ευρώπη, με σταδιακή πολιτική και στρατιωτική ενοποίηση.<br />
<br />
Αν η Δύση-με την ευρεία έννοια-οδηγείται στη συγκρότηση μιας <b>Φιλελεύθερης Κοινοπολιτείας</b> υπό την ηγεμονία της αμερικανικής ελίτ, θα πρέπει να αρθούν όλα τα πιθανά εμπόδια, με πρώτιστο το <b>έθνος-κράτος.</b> <br />
<br />
Η πολιτική έννοια του έθνους-ανεξάρτητα από την ιδεολογική χρήση της στο παρελθόν- εγκαλεί σε ένα είδος εξισωτισμού, αλλά και συγκροτεί ένα πολιτικό συλλογικό υποκείμενο-εν δυνάμει ταξικό- που μπορεί να αντιταχτεί, όχι μόνο στο φιλελεύθερο κράτος, αλλά και σε κάθε ηγεμονικό σχέδιο ένταξης μιας εθνοτικής κοινότητας σε ένα υπερεθνικό μόρφωμα.<br />
<br />
Με σημαία το σύνθημα <b>«no borders”</b> και μέσω της χειραγώγησης των μεταναστευτικών ροών, η φιλελεύθερη ελίτ επιχειρεί την αποδόμηση της έννοιας των συνόρων, του έθνους-κράτους και του έθνους, έννοιες και πραγματικότητες που συνιστούν εμπόδια όχι μόνο στη κυριαρχία του κεφαλαίου αλλά και στη γεωπολιτική συγκρότηση της Φιλελεύθερης Κοινοπολιτείας.<br />
<br />
Φυσικά, η περίπτωση Soros, δεν έχει ουδεμία άλλη σημασία εκτός από το γεγονός ότι είναι διακεκριμένο μέλος του <b>Council on Foreign Relations </b>(CFR), μιας δεξαμενής σκέψης που σχετίζεται με τους Δημοκρατικούς και έχει παίξει-όπως και παίζει-καθοριστικό ρόλο στη παραγωγή της αμερικανικής ιδεολογίας, παράλληλα με τους νεοσυντηρητικούς. <br />
<br />
Στην ατζέντα του CFR υπάρχει η προώθηση μιας φιλελεύθερης επανάστασης, με τη δημιουργία μιας <b>παγκόσμιας κυβέρνησης</b> υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ, σε αντίθεση με τους νεοσυντηρητικούς που δίνουν προτεραιότητα στη δημιουργία μιας αμερικανικής αυτοκρατορίας.<br />
<br />
<br />
<b>Pax Americana και σύγκρουση των πολιτισμών</b><br />
<br />
<br />
Η γεωπολιτική πτυχή του μεταναστευτικού έγινε ιδιαίτερα αισθητή όταν με πρόσχημα το προσφυγικό, η πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ έκανε τη παρουσία της στο Αιγαίο.<br />
<br />
Με το ίδιο πρόσχημα είναι γνωστό ότι έχει ζητηθεί η παρουσία του στη Συρία- κάτι που ήδη γίνεται με αθρόο τρόπο. <br />
<br />
Στρατηγικός στόχος των ΗΠΑ είναι η δημιουργία ενός άξονα που θα ξεκινάει από τη Σουηδία και μέσω Ουκρανίας, Μαύρης Θάλασσας και Τουρκίας θα φτάνει στα στενά του Ορμούζ, επιτρέποντας στο ΝΑΤΟ να δημιουργήσει ένα προγεφύρωμα έναντι της Ρωσίας, αλλά και μια ζώνη ελέγχου των ενεργειακών ροών.<br />
Ταυτόχρονα, θα μπορεί να ασκεί έλεγχο στη πολιτική των κρατών της ΕΕ ώστε να μην αποκλίνουν από τον ευρω-ατλαντισμό, αφού ήδη, ένα μέρος των ευρωπαϊκών ελίτ φλερτάρει με την ιδέα μιας ένταξης των ευρωπαϊκών χωρών στους <b>Brics.</b><br />
<br />
Η νέα <b>Pax Americana</b> δεν διαφέρει από το Δόγμα Bush ή Reagan. <br />
<br />
Το απαγορευτικό κόστος των προληπτικών πολέμων εξανάγκασε την αμερικανική ελίτ σε αλλαγή τακτικής και όχι στρατηγικής. Η νέα τακτική, όπως έχει προσδιοριστεί από το CFR σχετίζεται με τη παγκόσμια και περιφερειακή διακυβέρνηση: η κυριαρχία θα πρέπει να μοιραστεί ανάμεσα στα κράτη και νέους δρώντες, όπως εταιρίες ή ψευδοκρατικά μορφώματα.<br />
<br />
Η παγκόσμια διακυβέρνηση, όπως τη φαντάζονται οι φιλελεύθεροι διεθνιστές της αμερικανικής ελίτ (φιλελεύθεροι τροτσκιστές) απαιτεί μια επίθεση στην παραδοσιακή έννοια της κρατικής κυριαρχίας με τη δημιουργία τεχνητού χάους που θα επιτρέψει την αναδιαμόρφωση του παγκόσμιου συστήματος στην επιθυμητή για τα αμερικανικά συμφέροντα, βάση.<br />
<br />
Στα πλαίσια της αναμόρφωσης της «<b>Ευρείας Μέσης Ανατολής»</b>-σύμφωνα με την έκφραση των νεοσυντηρητικών-, η χρήση της τεχνικής του διαίρει και βασίλευε, είναι φανερό ότι έγινε στη Συρία, με το <b>Daesh,</b> ως ένα πείραμα που μπορεί να επεκταθεί ευρύτερα για την αναμόρφωση του κόσμου.<br />
<br />
Από αυτή τη σκοπιά, οι μεταναστευτικές ροές αποκτούν τεράστια σημασία για τη παγκόσμια αμερικανική κυριαρχία: αποτελούν ένα «υποκείμενο» ικανό για την υπονόμευση της κρατικής κυριαρχίας-όπως το είδαμε στην Ελλάδα-και για την ανάδυση νέων παικτών, όπως οι ΜΚΟ και οι ισλαμιστικές οργανώσεις που ελέγχονται από ποικίλα κέντρα οικονομικής εξουσίας.<br />
<br />
Το κλείσιμο των συνόρων της βαλκανικής οδού με την πρωτοβουλία της Αυστρίας δημιούργησε μια ρήξη στο εσωτερικό της ΕΕ, αλλά και έβαλε προσωρινά φρένο στα αμερικανικά σχέδια για την αποσταθεροποίηση της ΕΕ. (Είναι γνωστό ότι πρώτες οι αυστριακές μυστικές υπηρεσίες αλίευσαν τη πληροφορία για τον αμερικανικό δάκτυλο πίσω από το μεταναστευτικό κύμα).<br />
<br />
Πάραυτα, η συμφωνία της ΕΕ με την Τουρκία, όσο και η παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την απρόσκοπτη μεταναστευτική ροή προς την ΕΕ.<br />
<br />
Το αμερικανικό σχέδιο για την Ευρώπη αποτελεί παραλλαγή του σχεδίου που εφαρμόσθηκε στη Συρία: δημιουργία κατάλληλων συνθηκών για την τεχνητή πρόκληση συγκρούσεων με βάση το <b>μοντέλο της σύγκρουσης των πολιτισμών</b>. <br />
<br />
Η ενίσχυση του ριζοσπαστικού ισλαμισμού στις μουσουλμανικές κοινότητες των χωρών της ΕΕ, από τους πράκτορες των ΗΠΑ, εκ των πραγμάτων δημιουργεί τις συνθήκες γθα την εκδήλωση απρόβλεπτων συγκρούσεων που ανεξάρτητα από το περιεχόμενό τους θα εκλαμβάνουν πολιτισμικό χαρακτήρα.<br />
<br />
Επιπλέον, δεδομένου ότι οι νεοφιλελεύθεροι της ΕΕ δεν αποδέχονται οποιαδήποτε έννοια συλλογικής ταυτότητας, είναι βέβαιο ότι θα εντείνουν τον εποικισμό της ΕΕ για οικονομικούς λόγους, με αποτέλεσμα να επιταχύνουν πολιτισμικές συγκρούσεις και εμφύλιους πολέμους.<br />
<br />
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Ελλάδα που εφαρμόζει μια ιδεαλιστική μεταναστευτική πολιτική, ταυτόχρονα με την νεοφιλελεύθερη πολιτική των ανοικτών συνόρων: η ενίσχυση του μουσουλμανικού στοιχείου στο εσωτερικό της, σε συνδυασμό με το ισλαμοποιημένο βαλκανικό περιβάλλον, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για πολιτισμικές συγκρούσεις, αλλά και για παρεμβάσεις στο εσωτερικό της, από ισλαμικές χώρες που μπορούν να επικαλεστούν την έννοια της <b>Ούμμα,</b> της ισλαμικής κοινότητας των πιστών, είτε για λόγους γεωπολιτικούς είτε φαντασιακούς- εξυπηρετώντας βέβαια τα γεωπολιτικά και γεω-οικονομικά σχέδια των ΗΠΑ.<br />
<br />
Σε κάθε περίπτωση, το μεταναστευτικό δεν μπορεί να ειδωθεί ανεξάρτητα από την νεοφιλελεύθερη διακυβέρνηση στα πλαίσια της Pax Americana.<br />
<br />
<br />
(Σουλτάνης Γρ.)<br />
<br />
<br />
Kritikhttp://www.blogger.com/profile/14280685460263713722noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-425834336420601992.post-28884976661514599082016-03-25T14:20:00.005-07:002016-04-07T13:15:09.493-07:00Μετανάστευση, Πολιτική και Γεωπολιτική<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEim9_uoqlLygA7ZvcXzyMvG9ArwtDiB4ayJSQRuXTjNRr6B0ClWGRp6b5-p9gwFoYrHMvdLnSVWRGRSVxx9Wr_uHWgQnuUyRWPcgHowCg-_U9eWmGbxor_o09Z_rkvVe1uSIZsEl6hs25O_/s1600/African-Invasion-2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEim9_uoqlLygA7ZvcXzyMvG9ArwtDiB4ayJSQRuXTjNRr6B0ClWGRp6b5-p9gwFoYrHMvdLnSVWRGRSVxx9Wr_uHWgQnuUyRWPcgHowCg-_U9eWmGbxor_o09Z_rkvVe1uSIZsEl6hs25O_/s320/African-Invasion-2.jpg" /></a></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
</div><br />
<br />
Οι μαζικές μεταναστευτικές ροές είναι ένα μέσο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την επίτευξη ετερόκλητων σκοπών. Μερικοί από αυτούς μπορεί να είναι: η οικονομική και στρατιωτική αποδυνάμωση της χώρας ή των χωρών από τις οποίες προέρχονται οι μεταναστευτικές ροές, η αμφισβήτηση της κυριαρχίας και των συνόρων της χώρας προορισμού, η πρόκληση πολιτικής αστάθειας, η πρόκληση οικονομικής κατάρρευσης και ο οικονομικός εκβιασμός, η χρήση των μεταναστών ως ταξικού όπλου εναντίον μιας εθνικής εργατικής τάξης, η ανθρωπολογική μετάλλαξη μιας κοινωνικής δομής με εθνική ομοιογένεια, η πραγμάτωση ιδεολογικών ή θρησκευτικών σκοπών και τέλος, η χρησιμοποίηση των μεταναστευτικών ροών ως άλλοθι για στρατιωτικές παρεμβάσεις γεωπολιτικού ή εθνικιστικού χαρακτήρα.<br />
<br />
Σε κάθε περίπτωση, η αποτελεσματικότητα του μεταναστευτικού όπλου είναι ασύγκριτη, αφού η διεθνής εμπειρία έχει δείξει ότι το ποσοστό επιτυχίας του, αναφορικά με τους σκοπούς που θέτουν όσοι το κατευθύνουν, είναι υπερδιπλάσιο από μια στρατιωτική επέμβαση, γεγονός που οφείλεται στο ότι μπροστά στη μαζική μετανάστευση υπάρχει σχεδόν πλήρης ακινητοποίηση της άμυνας μιας χώρας.<br />
<br />
Σε πολλές περιπτώσεις, δεν είναι ευδιάκριτο το ποιος σχεδιάζει, ποιος κινεί και ποιος ωφελείται από τις μαζικές μεταναστευτικές ροές, λόγω του ότι μπορεί να εξυπηρετούνται ταυτόχρονα πολλαπλοί σκοποί από διαφορετικούς δράστες. <br />
<br />
Σε γενικές γραμμές-όπως έχει δείξει η K. M. Greenhill-σε μια μαζική μεταναστευτική ροή που χρησιμοποιείται ως όπλο ή μέσω εκβιασμού, εμπλέκονται τρείς παράγοντες: <b>αυτοί που έχουν σχεδιάσει την όλη διαδικασία</b>, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις ώστε να ξεκινήσει μια ροή, <b>εκείνοι που άμεσα εμπλέκονται στη δημιουργία της ροής</b> και τέλος, <b>οι καιροσκόποι που εκμεταλλεύονται την ύπαρξή της</b>, με τρόπο ώστε να αποκομίσουν τα μέγιστα οφέλη. <br />
<br />
Το Μάρτιο του 2015, ο εκπρόσωπος του Γενικού Εθνικού Κογκρέσου (GNC) της Λιβύης, δήλωσε ότι αν η ΕΕ δεν αναγνωρίσει tο GNC ως την επίσημη κυβέρνηση της χώρας, τότε αυτό εξετάζει πρόταση, για να νοικιάσει πλοία και να στείλει στην ΕΕ Αφρικανούς και Ασιάτες που έχουν μπει παράνομα στη Λιβύη και βρίσκονται στα παράλιά της.<br />
<br />
Το GNC δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το να επαναλάβει τους εκβιασμούς του Καντάφι, ο οποίος είχε απειλήσει την ΕΕ με τον ίδιο τρόπο-και μάλιστα είχε πετύχει ακόμη και οικονομική βοήθεια-όταν διαφαινόταν ότι οι ΗΠΑ και η ΕΕ είχαν σχεδιάσει την εξόντωσή του και τη διάλυση της χώρας.<br />
<br />
Το GNC-όπως και ο Καντάφι-λειτούργησε εδώ ως καιροσκόπος που χρησιμοποιεί τη μεταναστευτική ροή για ίδιο όφελος. Διότι, εκείνοι που δημιούργησαν τη μεταναστευτική ροή, οι δράστες, τουλάχιστο στο τοπικό επίπεδο, ήταν οι ισλαμιστές αντάρτες που προκάλεσαν το χάος στη Λιβύη.<br />
<br />
Αν στην περίπτωση αυτή είναι σχετικά εύκολο να διακρίνουμε τους καιροσκόπους και τους δράστες, είναι δυσδιάκριτος ο ρόλος των ηθικών αυτουργών, των σχεδιαστών. Το ποιος είναι ο σχεδιαστής, γίνεται φανερό από το γεγονός ότι η Σ. Αραβία χρηματοδότησε και εξόπλισε τους ισλαμιστές.<br />
<br />
Εντούτοις, η Σ. Αραβία -σύμφωνα με τις αποκαλύψεις του R. Fisk-είχε λειτουργήσει ως <b>εντολοδόχος του Λευκού Οίκου.</b><br />
<br />
Επιπλέον, ο ρόλος των ΗΠΑ στη δημιουργία των μεταναστευτικών ροών της Β. Αφρικής είναι πιο πολύπλοκος, όπως φανερώνει η αμερικανική πολιτική έναντι της Ερυθραίας.<br />
<br />
Συνήθως, οι μετανάστες που συγκεντρώνονται στην Βόρεια Αφρική- και την Λιβύη-, ισχυρίζονται ότι κατάγονται από την Ερυθραία. Είναι ένα φαινόμενο όμοιο με αυτό που παρατηρείται στα Ελληνικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου, όπου όλοι οι μετανάστες-ανεξάρτητα από τη χώρα καταγωγής τους- ισχυρίζονται ότι είναι Σύριοι πρόσφυγες.<br />
<br />
Υπολογίζεται μάλιστα ότι από το συνολικό αριθμό των αφρικανών που βρίσκονται στην ΕΕ και διατείνονται ότι κατάγονται από την Ερυθραία, σχεδόν το 80% προέρχεται μόνο από την από την Αιθιοπία.<br />
<br />
Η ερμηνεία αυτού του φαινομένου αποκαλύπτει πολλά για τη δημιουργία και τη χρήση των μεταναστευτικών ροών.<br />
<br />
Το Λαϊκό Μέτωπο για τη Δημοκρατία και τη Δικαιοσύνη (PFDJ), με πρόεδρο τον Isaias Afwerki, κατέχει την εξουσία στην Ερυθραία, από την έναρξη της ανεξαρτησία της (1993). Ιδεολογικά, το Λαϊκό Μέτωπο προτάσσει τις ιδέες της πατριωτικής αριστεράς και της εθνικής ανεξαρτησίας, γεγονός που το καθιστά σφόδρα απεχθές για τις ΗΠΑ και την ΕΕ, ώστε, το σύνολο σχεδόν των δυτικών ΜΜΕ να παρουσιάζει τη χώρα αυτή ως τη Βόρεια Κορέα της Αφρικής<br />
<br />
-<b>ένα από τα «εγκλήματα» του Λαϊκού Μετώπου είναι ότι αρνήθηκε, όχι μόνο οιαδήποτε στρατιωτική συνεργασία με τις ΗΠΑ, αλλά επιπλέον και κάθε βοήθεια από τη Παγκόσμια Τράπεζα!.</b><br />
<br />
Ένα από τα μέσα που χρησιμοποίησαν οι Αμερικανοί και οι γραφειοκράτες της ΕΕ, για την πολιτική, οικονομική και στρατιωτική αποσταθεροποίηση της Ερυθραίας, είναι η προτροπή στους πολίτες της σε μαζική μετανάστευση, ανακοινώνοντας επίσημα, ότι κάθε ερυθραίος που διαφεύγει από τη χώρα-φυσικά χωρίς πιστοποιητικά-, αμέσως θα λαμβάνει την ιδιότητα του πρόσφυγα και θα τυγχάνει προστασίας-σύμφωνα με το σχετικό <a href="http://www.aftenposten.no/spesial/wikileaksdokumenter/05052009--PROMOTING-EDUCATIONAL-OPPORTUNITY-FOR-ANTI-REGIME-ERITREAN-YOUTH-5123021.html">έγγραφο</a> που αποκάλυψε το Wikileaks.<br />
<br />
<br />
Υποτίθεται, ότι το καθεστώς της Ασμάρα, όχι μόνο δεν παρέχει στους πολίτες του καμιά εκπαιδευτική δυνατότητα-κάτι που θα προσφέρει η ΗΠΑ και η ΕΕ-, αλλά αντίθετα, οδηγεί τους νέους αντιφρονούντες σε καταναγκαστική εργασία και εκτοπισμό.<br />
<br />
Φυσικά, τα ΜΜΕ παρουσιάζουν, ότι τα μεταναστευτικά κύματα, από τη κεντρική Αφρική, προέρχονται κυρίως από την Ερυθραία, δαιμονοποιώντας ακόμη περισσότερο το καθεστώς της Ασμάρα και θέτοντάς το στη λίστα των στόχων των «ανθρωπιστικών» και «εκδημοκρατικών» επεμβάσεων του ΝΑΤΟ. <br />
<br />
Η πραγματικότητα είναι ότι ο αριθμός των ερυθραίων μεταναστών είναι ασήμαντος, διότι οι περισσότεροι μετανάστες από την κεντρική Αφρική προέρχονται από το Σουδάν, τη Σομαλία και την Αιθιοπία- χώρες που υποτίθεται ότι ελέγχονται από τις ΗΠΑ- δεδομένου ότι, όλοι οι αφρικανοί μετανάστες, εκμεταλλευόμενοι τη μεταναστευτική πολιτική των ΗΠΑ και ΕΕ έναντι της Ερυθραίας-μεταναστεύουν χωρίς διαβατήρια, ισχυριζόμενοι ότι κατάγονται από την Ερυθραία, ώστε να καρπωθούν τα οφέλη. <br />
<br />
Η περίπτωση της Ερυθραίας αποδεικνύει ότι πίσω από τις μεταναστευτικές ροές υπάρχουν εκείνοι που σχεδιάζουν και κατευθύνουν τη ροή τους, ανάλογα με τα πολιτικά ή γεωπολιτικά τους συμφέροντα, τα οποία σε κάθε περίπτωση είναι διαφορετικά, ανεξάρτητα από τους άμεσους δράστες και τους καιροσκόπους.<br />
<br />
Η Δυτική Συμμαχία, ενισχύοντας το μεταναστευτικό ρεύμα στη Βόρεια Αφρική-που ούτως ή άλλως έχει δημιουργήσει η ίδια με τις στρατιωτικές επεμβάσεις, τον οικονομικό και εμπορικό πόλεμο, όσο και με τα διεφθαρμένα καθεστώτα-, επεδίωξε, όχι μόνο την ανατροπή του Λαϊκού Μετώπου της Ασμάρα, αλλά και την πολιτική αποσταθεροποίηση της Λιβύης του Καντάφι.<br />
<br />
Έτι περαιτέρω, είναι βέβαιο ότι είχε υπάρξει η πρόβλεψη για τη τύχη των μεταναστών που θα έφταναν στην ΕΕ. <br />
<br />
Σε αυτό είχε συνδράμει ο Σύνδεσμος Γερμανών βιομηχάνων, ο οποίος εκλιπαρεί για κάποια εκατομμύρια μετανάστες που θα χρειαστεί η Γερμανική βιομηχανία προϊόντος του χρόνου. <br />
<br />
Οι μεταναστευτικές ροές είναι ένα από τα ισχυρότερα όπλα της νεοφιλελεύθερης διακυβέρνησης του κόσμου, αφού εγγυάται την εργαλειακή επίτευξη της νεοφιλελεύθερης κυριαρχίας σε έναν αποδεκατισμένο και χαοτικό πλανήτη.<br />
<br />
(Σουλτάνης Γρ.)<br />
Kritikhttp://www.blogger.com/profile/14280685460263713722noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-425834336420601992.post-86813631729973202512016-03-15T14:25:00.001-07:002016-03-15T14:51:47.233-07:00Μακιαβελική αλληλεγγύη<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNZCN49yK_M5YTekwCJcVGvvFjLoEsHYLmkxeo-J18ZDKcGdcVDMl1NZrFcuafUORfqbMFgmFAEVXdv_0YwU25h4q_LkCkl4PP_tLERfDu-1c1q35MboC-lWZIexk7o8TGeUQmFafsakBD/s1600/Women_and_children_.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNZCN49yK_M5YTekwCJcVGvvFjLoEsHYLmkxeo-J18ZDKcGdcVDMl1NZrFcuafUORfqbMFgmFAEVXdv_0YwU25h4q_LkCkl4PP_tLERfDu-1c1q35MboC-lWZIexk7o8TGeUQmFafsakBD/s400/Women_and_children_.jpg" /></a></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
</div><br />
<br />
Το σύνθημα «αλληλεγγύη στους πρόσφυγες» σε καμιά περίπτωση δεν αναφέρεται στην έννοια της αλληλεγγύης. <br />
<br />
Στοχεύει στην παραπλάνηση του κοινού και στην απόκρυψη των ενόχων που ευθύνονται για τη δημιουργία και τη διαχείριση της μεταναστευτικής κρίσης.<br />
<br />
Και ενώ στις περισσότερες χώρες τις ΕΕ εμφανίζεται ένα είδος απο-παγκοσμιοποίησης, με αφορμή το μαζικό μεταναστευτικό κύμα, στην Ελλάδα που έχει επιλεγεί να γίνει στρατόπεδο συγκέντρωσης και διαλογής μεταναστών/προσφύγων, η συστηματική προπαγάνδα διαστρέφει πλήρως τη πραγματικότητα.<br />
<br />
Δεν μπορεί να υπάρξει οποιοδήποτε είδος αλληλεγγύης προς τους πρόσφυγες, γιατί δεν πρόκειται για κανένα συλλογικό υποκείμενο ή ομάδα, με συγκεκριμένα ταξικά συμφέροντα ή εθνικοαπελευθερωτικά αιτήματα. <br />
<br />
Η αλληλεγγύη μπορεί να εκδηλωθεί ανάμεσα σε ομάδες, κοινωνικές ή εθνοτικές, που αντιπαλεύουν ένα κοινό εχθρό.<br />
<br />
Η ιστορία της λέξης είναι συνδεδεμένη με τη Γαλλική επανάσταση, με το εργατικό κίνημα, την αντικαπιταλιστική αριστερά και τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, και σε καμιά περίπτωση δεν αναφέρεται στην συμπαράσταση, στην αλληλοβοήθεια, στη φιλανθρωπία, στον ανθρωπισμό, στη φιλευσπλαχνία ή στην ελεημοσύνη.<br />
<br />
Συνεπώς, η «αλληλεγγύη» στην οποία αναφέρεται το σύνθημα, είναι δουλειά της εκκλησίας και σε καμιά περίπτωση της πολιτικής.<br />
<br />
Εντούτοις, η αδιαμαρτύρητη αποδοχή της λέξης «αλληλεγγύη», ακόμη και από αριστερά κόμματα και οργανώσεις, μπορεί να σημαίνει δύο πράγματα: ή ότι η αριστερά έχει αλωθεί ολοκληρωτικά από τη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία, ή, στη χειρότερη περίπτωση, αποτελεί πια, οργανική συστημική δύναμη.<br />
<br />
Πράγματι, αν ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι η πολιτική έχει αντικατασταθεί από τη διαχείριση και εν μέρει από τη γεωπολιτική, τότε, οι πολιτικές έννοιες μεταλλάσσονται αθρόα σε ηθικές· δηλαδή, η μόνη λειτουργία που απομένει για τα περισσότερα κόμματα της αριστεράς είναι να λειτουργούν ως φιλανθρωπικά ιδρύματα.<br />
<br />
Μιλώντας ακριβοδίκαια, ομάδες από το χώρο της αριστεράς υποθέτουν ότι η μαζική μετανάστευση στην Ευρώπη (ως ένα προλεταριακό κύμα), θα έχει επιπτώσεις στη κοινωνική και ταξική δομή, με αποτέλεσμα να μεταβληθούν οι κοινωνικοί και ταξικοί συσχετισμοί σε όφελος του κόσμου της εργασίας. <br />
<br />
Σύμφωνα με αυτή τη θεώρηση, η προσωρινή συμμαχία με το κεφάλαιο, ως προς το μεταναστευτικό, θα ανατραπεί, αφού γίνεται στη βάση μιας διαφορετικής στρατηγικής.<br />
<br />
Φυσικά, πρόκειται για ονειροφαντασία, αφού έχει αποδειχθεί ότι σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία-όπου διαβιούν άνθρωποι με διαφορετικές θρησκευτικές, πολιτικές και πολιτισμικές προσλαμβάνουσες- εντείνεται η ανασφάλεια, με αποτέλεσμα, τη διάρρηξη του υπάρχοντος κοινωνικού ιστού, τη περιχαράκωση σε γκέτο ή θρησκευτικές σέχτες και κυρίως, την απόσυρση στην ιδιωτική σφαίρα, προς δόξαν του Κεφαλαίου!<br />
<br />
Η λεκτική λαθροχειρία που εξισώνει την αλληλεγγύη με την ελεημοσύνη επιτυγχάνει δύο τινά: πρώτο, να εκβιάσει τη συναισθηματική αντίδραση έναντι του μεταναστευτικού (που αδιάκριτα εξισώνεται με το προσφυγικό), αποδίδοντας σε αυτή την αντίδραση κινηματικό χαρακτήρα, με αποτέλεσμα, η οργή των πολιτών που καταδυναστεύονται από τη νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητα να μετατρέπεται σε ενοχή: γιατί οι ίδιοι δεν είναι ακόμα πρόσφυγες· <br />
<br />
και δεύτερο, τη νομιμοποίηση της εγκληματικής δράσης των ΝΑΤΟ, ΕΕ και ΗΠΑ που δεν ευθύνονται μόνο για τη δημιουργία προσφύγων, αλλά και για τη διαχείριση της μαζικής μετανάστευσης με γεωπολιτικές στοχεύσεις, από τη στιγμή που ξεκίνησε η ρωσική παρέμβαση στη Συρία.<br />
<br />
Φυσικά, οι Τούρκοι δουλέμποροι, η Turkish Airlines, τα αυτοσχέδια ταξί της γείτονος, οι επίδοξοι μικροπωλητές και προμηθευτές στα τουρκικά παράλια, οι κρατικοί υπάλληλοι που εξαργυρώνουν επάξια την ανοχή τους, οι διάφορες ΜΚΟ που προστρέχουν στο δράμα των μεταναστών, οι ελληνικές ΜΚΟ που θα διαχειριστούν κοινοτικά κονδύλια για την αποκατάστασή των προσφύγων, οι Γερμανοί βιομήχανοι που προσβλέπουν σε ένα νέο γερμανικό θαύμα, οι πολυεθνικές που τρίβουν τα χέρια τους από το τζάμπα εργατικό δυναμικό, και τόσοι άλλοι εμπλεκόμενοι, όλοι αυτοί, έχουν σημαντικά οφέλη από το πάρτι «αλληλεγγύης» στους πρόσφυγες. <br />
<br />
Εντούτοις, το σημαντικότερο ίσως, είναι η κατασκευή της ταυτότητας του πρόσφυγα.<br />
<br />
Στο παρελθόν, η ιδιότητα του πρόσφυγα σχετιζόταν με μια προσωρινή κατάσταση στην οποία βρισκόταν ένα ανθρώπινο ον, η οποία σύντομα θα μεταβάλλονταν, από τη στιγμή που υπήρχε η πρόνοια ώστε να επανέλθει η κανονικότητα. <br />
<br />
Ακόμη και η διαμονή σε μια νέα πατρίδα, συνοδευόταν από τυπικές και κυρίως άτυπες συμβάσεις που μπορούσαν να προσφέρουν απάλειψη του ανθρώπινου πόνου και ένταξη στο νέο κοινωνικό περιβάλλον. Σε μια τέτοια διαδικασία, ο πολιτισμικός παράγοντας έπαιζε καθοριστικό ρόλο.<br />
<br />
Δεν συμβαίνει αυτό όμως σε συνθήκες νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. <br />
<br />
Κατ’ αρχάς, οι πόλεμοι γίνονται, όχι ανάμεσα σε εθνικά κράτη, αλλά σε κρατικές οντότητες και υπερεθνικούς οργανισμούς που ελέγχονται από το υπερεθνικό Κεφάλαιο. <br />
<br />
Δεν πρόκειται για πολέμους με τη συμβατική έννοια, αλλά για εγκληματικές ενέργειες που αποσκοπούν στη διάλυση των κρατών. <br />
<br />
Τα διαλυμένα κράτη αντικαθίστανται συνήθως από προτεκτοράτα που ελέγχονται από τους υπερεθνικούς οργανισμούς, ενώ, η διάλυσή τους ακολουθεί τη διάλυση της κοινωνίας, η δυναμική της οποίας θα μπορούσε να οδηγήσει σε κρατική ανασυγκρότηση. Η εκδίωξη του πληθυσμού γίνεται αναπόφευκτα αναγκαίος όρος της προτεκταριοποίησης. <br />
<br />
Οι εγκληματικοί διεθνείς οργανισμοί δεν αρκούνται στη διάλυση των κρατών και στην αρπαγή των πλουτοπαραγωγικών πηγών τους.<br />
<br />
Στα πλαίσια της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας της αγοράς, οι πολίτες μιας διαλυμένης χώρας, μετατρέπονται σε εργατικό δυναμικό που μπορεί να αγοραστεί κα να πουληθεί στην αγορά εργασίας, σε εξευτελιστική τιμή, όπως και να κατευθυνθεί οπουδήποτε υπάρχει ανάγκη αύξησης της ανταγωνιστικότητας για το Κεφάλαιο. <br />
<br />
Επιπλέον, αυτό το εργατικό δυναμικό μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως γεωπολιτικό όπλο προκειμένου να αμφισβητηθούν τα εθνικά σύνορα που παρεμποδίζουν την επέλαση των πολυεθνικών.<br />
<br />
Έτσι, ο νέου τύπου «πρόσφυγας» είναι ο πολίτης της νεοφιλελεύθερης τάξης πραγμάτων, ένας άπατρις, που γίνεται συνεχώς αντικείμενο εκμετάλλευσης.<br />
<br />
Το κρισιμότερο βέβαια είναι ότι οι πρόσφυγες, από τη στιγμή που δεν ζουν στη χώρα καταγωγής τους- η οποία συχνά δεν υπάρχει πια, τυπικά ή ουσιαστικά-έχουν απολέσει τα όποια πολιτικά, εργασιακά και ανθρώπινα δικαιώματα. <br />
<br />
Η δικαιοδοσία για το αν θα λογίζονται ως ανθρώπινα όντα, ανήκει πια αποκλειστικά στους διεθνείς οργανισμούς που ελέγχονται από το υπερεθνικό κεφάλαιο. <br />
<br />
Το σύνηθες είναι να παρέχονται κάποια περιορισμένα δικαιώματα στο μέτρο που εξυπηρετούνται τα συμφέροντα του κεφαλαίου, είτε οικονομικά είτε γεωπολιτικά.<br />
<br />
Σημασία έχει ότι ο «πρόσφυγας» δεν έχει πατρίδα και δεν προφυλάσσεται από κάποιο δεσμευτικό δίκαιο που να πηγάζει από την εθνική ισχύ ενός κράτους-πατρίδας. <br />
<br />
Είναι ο ιδεώδης μεταμοντέρνος «πολίτης» μιας παγκοσμιοποιημένης οικονομίας της αγοράς που για χάρη της ανταγωνιστικότητας, αποπροσωποποιεί και επιβάλλει συνθήκες νεοφεουδαρχίας: ο πρόσφυγας θα εγκλεισθεί ως φυλακισμένος σε στρατόπεδα συγκέντρωσης-hot spot κτλ.-, από όπου θα αδυνατεί να διαφύγει για οπουδήποτε, παρά μόνο για εκεί που θα ορίσει το Κεφάλαιο.<br />
<br />
Μια πτυχή της αποθέωσης του πρόσφυγα, σε life style στα ΜΜΕ, σε μοναδικό δημόσιο θέμα και θέαμα, είναι η εξοικείωση του κοινού με τον νέο θαυμαστό κόσμο που προετοιμάζει η ευρωατλαντική ελίτ δια μέσου της Διατλαντικής Συνθήκης (TTIP): τη διάλυση των εθνικών κρατών και τη μετατροπή των πάλαι ποτέ πολιτών σε νέου τύπου προσφύγων, ταυτόχρονα με τη σκλήρυνση της εμπορικής πολιτικής προς τις αναπτυσσόμενες χώρες, γεγονός που θα προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερες ανισότητες και μεταναστευτικές ροές προς τον ανεπτυγμένο κόσμο.<br />
<br />
Οι πρόσφυγες δεν χρειάζονται κανενός είδους ελεημοσύνη ή μακιαβελική «αλληλεγγύη» που μονιμοποιεί τη «γυμνή» κατάστασή τους και κανένα είδος μεταναστευτικής πολιτικής δεν μπορεί να τελεσφορήσει, στο βαθμό που οι πόλεμοι της ευρωατλαντικής τάξης-ένοπλοι ή οικονομικοί-γεννούν εσαεί το πρόβλημα.<br />
<br />
Εντούτοις, έως την έλευση μιας παγκόσμιας αταξικής αμεσοδημοκρατικής κοινωνίας, όπου ο παγκόσμιος πλούτος θα μοιράζεται στο καθένα με βάση τις ανάγκες του, καλό θα ήταν να υπάρχει μια σοβαρή εθνική μεταναστευτική πολιτική που θα λάμβανε υπόψη τα οικονομικά, πολιτικά και γεωπολιτικά παιχνίδια που παίζουν εθνικά και υπερεθνικά κέντρα εξουσίας, με τη χειραγώγηση των μεταναστευτικών ροών, ταυτόχρονα, βεβαίως, με τα ανθρωπιστικά ιδεώδη.<br />
<br />
(Σουλτάνης Γρ.)<br />
Kritikhttp://www.blogger.com/profile/14280685460263713722noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-425834336420601992.post-57665864982906259222016-02-18T10:10:00.003-08:002016-02-18T10:26:35.271-08:00Για Το Σχέδιο Μεταναστευτικού Εποικισμού της ΕΕ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWaRano9a9sWJme14QKrvsxoQypfZjbyeA43i-sRxbLY_IH3PGz0Se8SjFkiwLbgSIqXG5r69jONTttAUC8QLhZUKwrnPTHfchSJYxP0MQhb8ZGZvdJDbGIDcNRzrAgrT1Xkrd_bQGCDaG/s1600/_85389162_85383569.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWaRano9a9sWJme14QKrvsxoQypfZjbyeA43i-sRxbLY_IH3PGz0Se8SjFkiwLbgSIqXG5r69jONTttAUC8QLhZUKwrnPTHfchSJYxP0MQhb8ZGZvdJDbGIDcNRzrAgrT1Xkrd_bQGCDaG/s320/_85389162_85383569.jpg" /></a></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
</div><br />
Το μεταναστευτικό, εκτός από μια αρκετά προσοδοφόρα και πολλά υποσχόμενη αγορά, είναι η πρώτη ύλη για την ευρωπαϊκή βιομηχανία.<br />
<br />
Οι μεταναστευτικές ροές καθοδηγούνται με βάση ένα σχέδιο εποικισμού της ΕΕ, από σκλάβους που υπόσχονται την εκμηδένιση σχεδόν του εργασιακού κόστους.<br />
Βέβαια, το ευρωπαϊκό «κεκτημένο», δεν επιτρέπει τη χρήση σκλάβων και συνεπώς, ούτε την αιχμαλωσία ιθαγενών· αλλά αυτό δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Είναι γεγονός ότι ο νεοφιλελευθερισμός έχει ιδιαίτερη σχέση με τη διαστροφή της γλώσσας: αλλάζοντας το όνομα σε ένα φαινόμενο, μεταβάλλει και τη φύση του.<br />
<br />
Έτσι, ο δούλος, στις μέρες μας είναι αυτός που εξαναγκάζεται σε μετανάστευση ή προσφυγιά, αφού η πατρίδα του διαλύεται, ή από «μετριοπαθείς ισλαμιστές» και έξυπνες βόμβες, ή απλά βυθίζεται στη φτώχεια από την επέλαση των πολυεθνικών που πάνε χέρι-χέρι με τη «δημοκρατία».<br />
Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι μετανάστες ή πρόσφυγες όσοι κατακλύζουν τα νησιά του Αιγαίου με προορισμό τη δυτική Ευρώπη: είναι στη κυριολεξία σκλάβοι· παρά το γεγονός ότι δεν σέρνονται αλλυσοδεμένοι. <br />
<br />
Τα τουρκικά παράλια δεν διαφέρουν από την «ακτή των σκλάβων» του κόλπου της Γουινέας, της σημερινής Γκάνας, από όπου γινόταν η μεταφορά εκατομμύρια αφρικανών στα λιμάνια της Αμερικής, όπως ακριβώς στα ελληνικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου.<br />
<br />
<br />
<b>Μετανάστες-Πρόσφυγες και Προπαγάνδα</b><br />
<br />
Λαμβάνοντας υπόψη τα στοιχεία που έχει δώσει στη δημοσιότητα η FRONTEX όσο και η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, αναφορικά με το προφίλ και τις χώρες προέλευσης των μεταναστών, βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι δεν πρόκειται για ένα προσφυγικό, αλλά κυρίως για ένα μεταναστευτικό κύμα που είναι συνέπεια της παγκοσμιοποίησης και λιγότερο της συριακής κρίσης. <br />
Από το σύνολο των μεταναστών που μπήκαν στην ΕΕ, το ποσοστό των προσφύγων από τη Συρία αγγίζει μόνο το 20%, με ηλικίες κάτω των 35, ενώ από αυτούς, το 87% είναι απόφοιτοι δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, που σημαίνει ότι στη πλειοψηφία τους, πρόκειται για ανθρώπους της μεσαίας τάξης που δύσκολα θα εντάσσονταν στη κατηγορία του πρόσφυγα. <br />
<br />
Αντίθετα, υπάρχει μεγάλο ζήτημα με τα 10.000 ασυνόδευτα παιδιά που χάθηκαν αφού έφτασαν στην ΕΕ, γεγονός που δείχνει ότι υπάρχουν δίκτυα εκμετάλλευσης που χρησιμοποιούν παιδιά για να καλυφτούν κάτω από το μανδύα του «πρόσφυγα».<br />
<br />
Να σημειώσουμε, ότι, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, ο κύκλος εργασιών σε σχέση με το μεταναστευτικό ανέρχεται στα 6 δισεκατομμύρια δολάρια, χρήματα που δεν καρπώνονται μόνο οι δουλέμποροι αλλά και πολλοί κρατικοί αξιωματούχοι.<br />
<br />
Επιπλέον, το πέρασμα ενός μετανάστη στην ΕΕ απαιτεί μια πραγματική επένδυση για τα δεδομένα των χωρών του τρίτου κόσμου, γεγονός ως προς το οποίο δύσκολα μπορεί να ανταπεξέλθει ένας πραγματικός πρόσφυγας. <br />
<br />
Δεν προξενεί εντύπωση το γεγονός ότι τα ΜΜΕ, αλλά και οι κρατικές και ευρωπαϊκές υπηρεσίες κάνουν λόγο, συλλήβδην, για «πρόσφυγες από τη Συρία», παρά το γεγονός ότι αυτό δεν ανταποκρίνεται στη πραγματικότητα, δεδομένου, επιπλέον, ότι το εμπόριο «συριακών» διαβατηρίων είναι επίσης μια προσοδοφόρα μπίζνα.<br />
<br />
Είναι αναμενόμενο ότι μια τέτοια μετακίνηση πληθυσμού δεν μπορεί να συντελεστεί χωρίς τη δέουσα τεχνολογία επηρεασμού του πλήθους και στρέβλωσης της πραγματικότητας. <br />
Άλλωστε, ινστιτούτα όπως το <b>Brookings</b>, έχουν επεξεργαστεί ειδικά προγράμματα που σχετίζονται με τις κατευθυνόμενες μεταναστευτικές ροές («<a href="http://www.brookings.edu/about/projects/idp">Project on Internal Displacement</a>». <br />
<br />
Αναμφισβήτητα, υφίσταται ένα σχέδιο εποικισμού της ΕΕ, υπό κεντρικό σχεδιασμό, το οποίο οι ιθύνοντες επιχειρούν να αποκρύψουν με την επίκληση της προσφυγικής συριακής κρίσης.<br />
<br />
Ταυτόχρονα, αυτόνομα οικονομικά κέντρα εξουσίας, σε αγαστή συνεργασία με ΜΚΟ, εργοδοτικές οργανώσεις και ιδεολογικές ομάδες της διεθνιστικής, όσο και της ευρωπαϊκής αριστεράς, χρηματοδότησαν και υποστήριξαν αντίστοιχα, ένα εκτεταμένο δίκτυο προπαγάνδας-ιστότοπους (Χαρακτηριστικό παράδειγμα το site που δίνει οδηγίες για την Ελλάδα: <b><a href="http://w2eu.info/greece.en.html">Welcome to Greece</a></b>,<a href="http://lesvos.w2eu.net/">Welcome2Lesvos</a>, φυλλάδια, πολύγλωσσα λεξικά, ταξιδιωτικές οδηγίες κτλ.-που προτρέπει τους πληθυσμούς χωρών που έχουν υποστεί σχεδόν πλήρη καταστροφή από τη νεοφιλελεύθερη ευρωατλαντική πολεμική μηχανή, στον εποικισμό των ευρωπαϊκών χωρών, στο όνομα των δικαιωμάτων και της δημιουργίας ενός κόσμου χωρίς σύνορα· τη στιγμή που τα συμβατικά σύνορα αντικαθίστανται από τα ψηφιακά και η διατλαντική φιλελεύθερη τάξη οραματίζεται μια δυτική κοινοπολιτεία των πολυεθνικών.<br />
<br />
<br />
<b>Η Αλληλεγγύη ως εργαλείο δουλείας</b><br />
<br />
<br />
Η καλύτερη προπαγάνδα είναι αυτή με την οποία δεν διαφωνεί κανείς!<br />
<br />
Κυρίαρχο σύνθημα της επιχείρησης “<b>welcome to Europe</b>” είναι το «αλληλεγγύη στους πρόσφυγες»· ένα σύνθημα, με το οποίο είναι σχεδόν αδύνατο να διαφωνήσει κανείς-αφού αναφέρεται στη συριακή κρίση- και που έχει αποδειχθεί ως το πιο κατάλληλο για τη χειραγώγηση των εθνικών ακροατηρίων της ΕΕ.<br />
<br />
Ας παρακάμψουμε όμως το γεγονός ότι οι μετανάστες δεν είναι πρόσφυγες!<br />
<br />
Τίθεται το ζήτημα, τι είδους αλληλεγγύη είναι αυτή που εκδηλώνεται αφού έχει ήδη καταστραφεί η Συρία και αφού έχει δολοφονηθεί ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της; Επιπλέον, πως όλο αυτό το κίνημα των αλληλέγγυων δεν αναζητά τους υπαίτιους, ώστε να τους καταδικάσει; Δηλαδή, το ΝΑΤΟ, ΕΕ και τις ΗΠΑ, που συνεχίζουν, σε συνεργασία με το Daesh να προκαλούν τη καταστροφή και άρα νέα προσφυγικά κύματα;<br />
<br />
Δεν υπάρχει απάντηση στα ερωτήματα αυτά, γιατί πρόκειται για μια πλαστή αλληλεγγύη που κύριος στόχος της είναι η νομιμοποίηση της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας, η οποία εξισώνεται με μια φυσική καταστροφή.<br />
<br />
Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, έχει παιχτεί ένα χοντρό παιχνίδι ενάντια στη νοημοσύνη του ανυποψίαστου μέσου ευρωπαίου πολίτη: ξεκινώντας από τη μονταρισμένη φωτογραφία του άτυχου μικρού Αιλάν- που υποτίθεται ότι ξεβράστηκε από τη θάλασσα στις ακτές του Bodrum-, ως τις σκηνοθετημένες ανατροπές των φουσκωτών με μετανάστες, μπροστά στη κάμερα ή και σκηνοθετημένους πνιγμούς, η δυτική κοινή γνώμη έχει υποστεί μια συντριπτική χειραγώγηση με επίκεντρο τον συναισθηματικό εκβιασμό, ώστε να δεχτεί αδιαμαρτύρητα το σχέδιο της υπερεθνικής καπιταλιστικής τάξης.<br />
<br />
Η αλληλεγγύη των «αλληλέγγυων» είναι ένας ακόμη μηχανισμός υποδούλωσης των συνειδήσεων και βεβαίως των μεταναστών.<br />
<br />
<b>Παγκοσμιοποίηση του Καπιταλισμού και Μεταμοντέρνοι Σκλάβοι</b><br />
<br />
<br />
Το δουλεμπόριο δεν είναι μια από τις σκοτεινές όψεις του δυτικού πολιτισμού: είναι η κυρίαρχη όψη του. Δεν μπορεί να υπάρξει Κεφάλαιο χωρίς κάποιο είδος δουλείας.<br />
Στο παρελθόν, η δουλεία,-είτε με την κυριολεκτική είτε με την μισθωτή της μορφή-, ήταν συνυφασμένη με το φιλελεύθερο καθεστώς, ενώ στις μέρες μας, η νεοφιλελεύθερη διακυβέρνηση, την επαναφέρει με μια επεξεργασμένη μορφή: είναι η ορθολογική και εργαλειακή διαχείριση του πληθυσμού στην υπηρεσία της κεφαλαιοκρατικής συσσώρευσης.<br />
<br />
Στα πλαίσια μιας διευρυμένης οικονομίας της αγοράς που φιλοδοξεί να συμπεριλάβει το σύνολο του πλανήτη, οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι-στρατιωτικοί ή οικονομικοί-που γίνονται για τη λεηλασία των χωρών, υπηρετούν πολλούς στόχους ταυτόχρονα.<br />
<br />
Το παράδειγμα της Συρίας είναι το πλέον χαρακτηριστικό, αναφορικά με το σχεδιασμό της δυτικής επέμβασης: ο στρατηγικός στόχος του γεωπολιτικού ελέγχου της Μέσης Ανατολής, συνοδεύτηκε εξαρχής από το στόχο του ελέγχου των πλουτοπαραγωγικών πηγών, αλλά και από τη δημιουργία ενός στρατού ξεκληρισμένων σύριων, πρόθυμων να δουλέψουν στις ευρωπαϊκές φάμπρικες, χωρίς δικαιώματα και πραγματικές αμοιβές, ενώ ταυτόχρονα, θα αποτελούσε το εργαλείο της πλήρους διάλυσης των εργασιακών δικαιωμάτων και του κράτους πρόνοιας για την ευρωπαϊκή εργατική τάξη.<br />
<br />
Έχει προβλεφτεί επιπλέον, ότι το νέο «εργασιακό υποκείμενο»- οι μετανάστες, με τα περιορισμένα οικονομικά και πολιτικά δικαιώματα-, αναπόφευκτα, θα έλθει σε σύγκρουση με την ευρωπαϊκή εργατική τάξη, με αποτέλεσμα τη δημιουργία κοινωνικών αναταραχών, γεγονός που θα επιτρέψει στην ευρωπαϊκή ελίτ την περαιτέρω αποδυνάμωση του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος, με την επιβολή καταστάσεων έκτακτης ανάγκης ή και χούντας, στο όνομα της ασφάλειας. <br />
<br />
Η τακτική είναι απλή: νομιμοποίηση της επέμβασης με πρόσχημα την «Δημοκρατία», δημιουργία μιας «συριακής αντιπολίτευσης» με «μετριοπαθείς ισλαμιστές» και δημιουργία του Daesh, ως αυτόνομης δύναμης, με αξιώσεις δημιουργίας Ισλαμικού Χαλιφάτου και ταυτόχρονα, απροκάλυπτος εξοπλισμός του με στόχο την εξαφάνιση του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος και την γενοκτονία του σιτικού και χριστιανικού πληθυσμού.<br />
<br />
Η τακτική αυτή συνοδεύτηκε από τη συνεχή προτροπή πολιτικοοικονομικών παραγόντων της Δύσης για μετανάστευση στην Ευρώπη, όπου, υποτίθεται ότι θα υπήρχε ανιδιοτελής προσφορά στέγης και εργασίας-αδιάφορο αν αυτό που περιμένει τους μετανάστες είναι η ηλεκτρονική φυλακή των «έξυπνων συνόρων».<br />
<br />
Μπροστά στο δίλημμα της ένταξης στο συριακό στρατό ή της μετανάστευσης στη Γερμανία-με την εξαίρεση γυναικών και παιδιών-, πολλοί σύριοι επέλεξαν το δρόμο της μετανάστευσης, με επιπλέον αποτέλεσμα την αποδυνάμωση του κυβερνητικού στρατού και τον αποπληθυσμό της χώρας.<br />
<br />
Όμως, η όλη αυτή επιχείρηση συνδυάστηκε με ένα κάλεσμα των όπου της γης μεταναστών να εγκατασταθούν στην ΕΕ, μέσω της Τουρκίας κυρίως που γνωρίζει να ικανοποιεί τα αφεντικά της, αρκεί να εξυπηρετεί τα γεωπολιτικά της σχέδια.<br />
<br />
<br />
<b>Γιατί χαίρεται η εργοδοσία </b><br />
<br />
Η πρόσφατη έκθεση του <a href="https://www.imf.org/external/pubs/ft/sdn/2016/sdn1602.pdf">«The Refugee Surge in Europe:Economic Challenges»</a>, μπορεί να παράσχει αρκετά αντικειμενική πληροφόρηση, αναφορικά με τους επιμέρους στόχους από τη παρουσία του μεταναστευτικού κύματος στην ΕΕ.<br />
<br />
Σε γενικές γραμμές, το ΔΝΤ προβλέπει ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και των κερδών.<br />
<br />
Φυσικά δεν είναι η μόνη μελέτη που έχει δει τη δημοσιότητα. Στο ευρωπαϊκό πλαίσιο έχει η προηγηθεί η μελέτη “<a href="http://www.institutdelors.eu/media/migrationeuwelfarestate-martens-ne-jdi-feb13.pdf?pdf=ok">Migration: A Neglected Challenge for Saving The European Welfare State</a>” από το <b>Ινστιτούτο Delors</b>, όπου έχει υποστηριχθεί ότι τα προβλήματα που θέτει η υπογεννητικότητα στην Ευρώπη, σε σχέση με το κράτος πρόνοιας, θα μπορούσαν να επιλυθούν μέσα από τη σωστή διαχείριση της μετανάστευσης προς όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, σε συμφωνία με χώρες του τρίτου κόσμου.<br />
<br />
Για το ΔΝΤ, το μεταναστευτικό κύμα αποτελεί μια ευκαιρία, δεδομένου ότι η αρνητική επίπτωσή του στο ΑΕΠ των χωρών προορισμού, σύντομα θα αναστραφεί, επιφέροντας κατά περίπτωση μια άνοδο της τάξης του 0,5%, αρκεί να υπάρξει άμεση ενσωμάτωση των μεταναστών στην αγορά εργασίας. <br />
<br />
Αυτό απαιτεί την περαιτέρω ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας και ξεπέρασμα των αγκυλώσεων πρόνοιας και του φορολογικού συστήματος.<br />
<br />
Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και οι εργοδοτικές οργανώσεις που μέσω του προέδρου των γερμανών βιομηχάνων, θεωρούν ότι οι μετανάστες είναι ευλογία, αλλά και ευκαιρία για την εξάσκηση της Χριστιανικής αγάπης!!<br />
<br />
Σύμφωνα μάλιστα με την γερμανίδα καγκελάριο-σε ένα κρεσέντο προτεσταντικής ηθικής- ο Χριστιανισμός δεν αντίκειται στο καπιταλισμό. Αντίθετα, η εμβάθυνση στη χριστιανική πίστη προωθεί τον καπιταλισμό, στο βαθμό που επιτρέπει την ανάπτυξη μιας εσωτερικής ψυχικής γενναιοδωρίας που δέχεται τον άλλο, τον υποστηρίζει και τον συντρέχει, με αποτέλεσμα η θεία πρόνοια, να ανταποδίδει τη φιλανθρωπία με πλούτο. <br />
<br />
Έτσι, οι γερμανοί βιομήχανοι προσβλέπουν σε ένα δεύτερο «γερμανικό θαύμα», σαν εκείνο της δεκαετίας του ’50. <br />
<br />
Το σημαντικότερο-όπως επισημαίνει το ΔΝΤ-είναι ότι αν δεν εξισωθούν οι μισθοί της εγχώριας εργατικής τάξης με αυτούς των μεταναστών, αλλά και αν δεν καταργηθούν οι δυσκαμψίες της αγοράς εργασίας, τις οποίες αποκαλεί «παγίδες πρόνοιας» και οι οποίες δημιουργήθηκαν από την «αλληλεπίδραση των κοινωνικών παροχών και του φορολογικού συστήματος»-δηλαδή το κράτος πρόνοιας-δεν υπάρχει ελπίδα για γρήγορη ανάπτυξη.<br />
<br />
Σύντομα, η ευρωπαϊκή πολιτικοοικονομική ελίτ, θα επιτεθεί συνολικά στην ευρωπαϊκή εργατική τάξη, στο όνομα της «αλληλεγγύης» ως προς τους μετανάστες, εφαρμόζοντας το πρόγραμμα που επέβαλλε στην Ελλάδα, επιβεβαιώνοντας έτσι τον πειραματικό χαρακτήρα του.<br />
<br />
(Σουλτάνης Γρ.)<br />
<br />
Kritikhttp://www.blogger.com/profile/14280685460263713722noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-425834336420601992.post-59783723828066247272015-12-03T10:48:00.000-08:002015-12-03T11:23:11.779-08:00Μεταξύ Νεοφιλελεύθερου και Ισλαμικού Τζιχαντισμού<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIFXokJUuYaTzzFEvP5qpSpSGKvDrGOA8N1GLVgawhZ0WXsWZk0V_pJiMZD3Sd6fh-QmnILfpOL1WouwhqAt6jZt4q6Y_vqLf8HeYbBW2JL76sC_-YJ9vcu5Ij7YiXpcf_rZN5Bbh5Xcpm/s1600/Video-ISIS-Exposed-100-As-A-CIA-Operation-%25E2%2580%259CThe-Next-Bin-Laden-is-Here%25E2%2580%259D-%25E2%2580%2593-Don%25E2%2580%2599t-Be-Fooled.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIFXokJUuYaTzzFEvP5qpSpSGKvDrGOA8N1GLVgawhZ0WXsWZk0V_pJiMZD3Sd6fh-QmnILfpOL1WouwhqAt6jZt4q6Y_vqLf8HeYbBW2JL76sC_-YJ9vcu5Ij7YiXpcf_rZN5Bbh5Xcpm/s320/Video-ISIS-Exposed-100-As-A-CIA-Operation-%25E2%2580%259CThe-Next-Bin-Laden-is-Here%25E2%2580%259D-%25E2%2580%2593-Don%25E2%2580%2599t-Be-Fooled.jpg" /></a></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
</div><br />
<br />
Όπως στους άπιστους αξίζει η τιμωρία, γιατί δεν ακολουθούν το δρόμο της ορθής πίστης-κατά τον <b>Abu Bakr al-Baghdadi</b>, το «χαλίφη» του <b>Daesh (ISIS</b>)-, έτσι και κατά το <b>Wolfgang Schäuble</b>-το χαλίφη του γερμανικού νεοφιλελευθερισμού-, οι «σπάταλοι» Έλληνες-και τα PIGS γενικότερα- οφείλουν να υποστούν μακροχρόνιο κολασμό.<br />
<br />
Η επιστροφή του «ασώτου» στον ορθό δρόμο, επιτυγχάνεται, στο μεν τζιχαντισμό με τον προσηλυτισμό στον Ισλαμισμό, στο δε νεοφιλελευθερισμό, με την υποταγή στα κελεύσματα της «ελεύθερης αγοράς».<br />
<br />
Δεν είναι αυθαίρετος ο παραλληλισμός του νεοφιλελευθερισμού με τον τζιχαντισμό-αν και άδικος για το δεύτερο.<br />
<br />
Το φαινόμενο Ισλαμισμός παράγεται από μια ερμηνεία που υποτίθεται ότι βασίζεται στο γράμμα του Κορανίου, όπως και ο νεοφιλελευθερισμός, από μια αυθαίρετη κατασκευή που συρρικνώνει το πρόσωπο σε άτομο και υποκαθιστά την κοινωνία με την οικονομία.<br />
<br />
Όπως ο Allah νομιμοποιεί το τζιχαντισμό, έτσι και η «οικονομία της αγοράς» νομιμοποιεί τα εκατομμύρια θύματα του νεοφιλελευθερισμού, που με τη μορφή της παγκοσμιοποίησης επιδιώκει τη μετατροπή του πλανήτη σε ένα πλανητικό εργοστάσιο.<br />
<br />
Η «οικονομία της αγοράς» δεν είναι μόνο ένα μαθηματικό μοντέλο που ενοποιεί σε ένα όλον τις ατομικές συναλλαγές.<br />
<br />
Είναι ένα μαθηματικό υποκατάστατο του Θεού και γι αυτό αποδίδονται σε αυτό θεϊκές ιδιότητες: <b>η περίφημη «αόρατη χείρα» είναι ένα είδος «θείας πρόνοιας»</b> που καθορίζει, στα ανθρώπινα πράγματα, το πώς θα διανεμηθεί ο πλούτος και η φτώχεια ή σε ποια τάξη θα ανήκει κάποιος.<br />
<br />
Όπως έχει επισημάνει ο <b>Harvey Cox</b> , ένας από τους σημαντικότερους θεολόγους της Αμερικής, το πραγματικό διακύβευμα σήμερα, δεν είναι η σύγκρουση των πολιτισμών, ούτε των θρησκειών. <br />
<br />
Λόγω του κοσμικού χαρακτήρα της, και επειδή τυπολογικά δεν εντάσσεται στις παραδοσιακές θρησκείες, <b>η «θρησκεία της Αγοράς» </b>διαφεύγει της προσοχής των περισσότερων ανθρώπων.<br />
<br />
<b>Αυτό που συμβαίνει στο κόσμο σήμερα δεν είναι κάποια σύγκρουση πολιτισμών, αλλά η ολομέτωπη επίθεση της θρησκείας της Αγοράς ενάντια σε όλες τις θρησκείες και τους πολιτισμούς.<br />
</b><br />
Είναι γεγονός ότι υφίσταται μια υπόγεια, σιωπηρή και ενίοτε φανερή συμμαχία μεταξύ σουνιτικού ισλαμισμού και νεοφιλελευθερισμού, κάτι που επιβεβαιώνεται από την αποδοχή της ιδέας της «ελεύθερης αγοράς» στους κύκλους των «αδελφών μουσουλμάνων».<br />
<br />
Επιπλέον, η στήριξη της Δύσης στο σουνιτικό Ισλαμισμό είναι αδιαμφισβήτητη : οι Γάλλοι, για παράδειγμα, με τη στήριξη των Γερμανών και των Βρετανών, βάφτισαν ως «μετριοπαθή» συριακή αντιπολίτευση τους τζιχαντιστές της Συρίας-όπως έπραξαν και στη περίπτωση της Λιβύης-ακολουθώντας τη μέθοδο που εφήρμοσαν οι αγγλοσάξονες νεοφιλελεύθεροι στο Αφγανιστάν και το Ιράκ.<br />
<br />
Αποδεδειγμένα, οι πιο ισχυρές κυβερνήσεις των χωρών του <b>ΝΑΤΟ</b>-που έχει εξελιχθεί σε ένα είδος υπερεθνικής εγκληματικής οργάνωσης- συνετέλεσαν στη συγκρότηση του <b>Daesh </b>και της <b>Al-Qaeda</b>, όπως και πλήθους οργανώσεων που επικαλούνται τον ουαχαμπισμό και το σαλαφισμό.<br />
<br />
Γενικότερα, στόχος του νεοφιλελεύθερου ιμπεριαλισμού είναι η αποδυνάμωση των κινημάτων, ρευμάτων και θρησκευτικών ομάδων που ευνοούν τον αντι-ιμπεριαλισμό και την εθνική ανεξαρτησία στη Μέση Ανατολή: σε αυτούς περιλαμβάνονται το Μπάαθ, οι σιίτες και οι ορθόδοξοι χριστιανοί.<br />
<br />
Όπως έχει παρατηρήσει ο <b>Gilbert Achcar</b> στη Le Monde Diplomatique, οι συντηρητικοί κύκλοι του Ισλάμ, με προεξάρχοντα αυτόν των «αδελφών μουσουλμάνων» ασπάζονται τον ακραίο καπιταλισμό και την ελεύθερη αγορά, έτσι ώστε θα μπορούσε να γραφτεί μια παράφραση του κλασσικού έργου του <b>Weber</b>: «Η Ισλαμιστική Ηθική και το πνεύμα του καπιταλισμού».<br />
<br />
<b>Τζιχαντισμός και «ελεύθερη αγορά»</b><br />
<br />
Αν και στον Ισλαμικό πολιτισμικό κώδικα δεν μπορεί να υπάρξει νομιμοποίηση ενός αυτόνομου οικονομικού πεδίου, ανεξάρτητου από την κοινωνία των πιστών (Ούμα), οι νεοφιλελεύθεροι, με πρόθεση τη νομιμοποίηση του Ισλαμικού καπιταλισμού επιχειρούν τη θρησκευτική θεμελίωση της «ελεύθερης αγοράς» με την ακραία ερμηνεία κάποιων στίχων (Χαντίθ) του Κορανίου. (Χαρακτηριστική περίπτωση το «<a href="http://www.minaret.org/">Minaret of Freedom Institute</a>».<br />
<br />
Φτάνουν μάλιστα στο σημείο να ισχυρισθούν ότι <b>ο Προφήτης είναι… σχεδόν νεοφιλελεύθερος, ενώ ο λόγιος Άραβας Ibn Khaldun αποτελεί τον A. Smith του Ισλαμικού κόσμου!!</b><br />
<br />
Αυτές οι μονομερείς ερμηνείες, φανερώνουν, αφενός,τις αντιφάσεις που εκδηλώνονται στον Ισλαμικό κόσμο, ο οποίος βιώνει τη νεοαποικιοκρατία, μετά την αποικιοκρατία, καθώς η απόπειρα εκσυγχρονισμού, με κύριο φορέα τις κυβερνήσεις εθνικής ανεξαρτησίας έχει πλήρως αποτύχει, και αφετέρου, τη διείσδυση της θρησκείας της «ελεύθερης αγοράς» στο Ισλάμ.<br />
<br />
Σε αυτό το κλίμα γενικευμένης κρίσης, η μόνη δυνατή αντίδραση στα πλαίσια της ισλαμικής σκέψης είναι η επιστροφή στην καθαρή πίστη των πρώτων χρόνων του χαλιφάτου, γεγονός που εκλαμβάνει μια αυθεντική και μια πλαστή μορφή: η πρώτη σχετίζεται με τη τάση ανανέωσης της ισλαμικής κουλτούρας, με την επικαιροποίηση του αποκαλυπτικού θρησκευτικού Λόγου, και η δεύτερη με τον τζιχαντισμό.<br />
<br />
Εντούτοις, παρά το γεγονός ότι η καταδίκη του τζιχαντισμού, ως αίρεσης (<b>χατζιρίτες)</b> είναι απόλυτη από τους εγκυρότερους ιμάμηδες και ουλεμάδες, ένας από τους λόγους εξάπλωσής του είναι η συνύφανσή του με την «ελεύθερη αγορά» και με τη χορηγία των ευρω-ατλαντιστών.<br />
<br />
Το γελοίο show <b>«Ισλαμικό κράτος»</b>, που έτυχε απεριόριστου τηλεοπτικού, ραδιοφωνικού και γραπτού χρόνου από τα ΜΜΕ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δεν είναι παρά μια <b>υπερπαραγωγή των πολυεθνικών εταιριών </b>που, πρώτα και κύρια, επιδιώκουν τη χειραγώγηση και διάλυση του ισλαμικού κόσμου και κατά δεύτερο, την κατατρομοκράτηση των ευρωπαϊκών κοινωνιών, ώστε να δημιουργηθούν οι συνθήκες κατάργησης ακόμη και της τυπικής αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας στα πλαίσια της <b>TTIP</b>.<br />
<br />
<br />
Σουλτάνης Γρ.<br />
Kritikhttp://www.blogger.com/profile/14280685460263713722noreply@blogger.com35tag:blogger.com,1999:blog-425834336420601992.post-8794485901741487632015-11-10T05:06:00.004-08:002015-11-10T12:09:31.219-08:00Το Προτεκτοράτο των Αθηνών και η Εθνική Καταστροφή<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLsxO-oYE1xOPK62OKAQj4_RhcGsy9qnbPfe4cjyuq0xsULmYC47hDvQhvn6JeXspuHY3_y5rvDSyVgrBjzkV_9vnCkjdqeNlvASB_37uDgCNz2hWrGjh6f7sM8gO0tTUkTRYmzVHaLJkj/s1600/Pipeline_Cyprus_Greece-IBNA-565x293.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLsxO-oYE1xOPK62OKAQj4_RhcGsy9qnbPfe4cjyuq0xsULmYC47hDvQhvn6JeXspuHY3_y5rvDSyVgrBjzkV_9vnCkjdqeNlvASB_37uDgCNz2hWrGjh6f7sM8gO0tTUkTRYmzVHaLJkj/s320/Pipeline_Cyprus_Greece-IBNA-565x293.jpg" /></a></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
</div><br />
<br />
Η Ελλάδα είναι ήδη το τρίτο προτεκτοράτο των Βρυξελλών και του Βερολίνου στη Βαλκανική Χερσόνησο, μετά τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη και το Κοσσυφοπέδιο. <br />
<br />
Μετά την ψήφιση του τρίτου νεο-αποικιακού μνημονίου, αλλά και την ανάδειξη της πλέον νεοφιλελεύθερης βουλής, με κυβέρνηση-και αντιπολίτευση-αποφασισμένη να υπηρετήσει τα γεωπολιτικά σχέδια της Ουάσινγκτον, του Βερολίνου και του διευθυντήριου της ΕΕ, είναι βέβαιη η πλήρης απώλεια της εθνικής κυριαρχίας, η μετάλλαξη του ελληνικού κράτους σε μη ανασχέσιμου προτεκτοράτου και η εθνική καταστροφή. <br />
<br />
<br />
<b><br />
Το Προτεκτοράτο</b><br />
<br />
<br />
Ο <b>J. Martin</b>, στο άρθρο του «<a href="http://imperialglobalexeter.com/2015/07/27/the-colonial-origins-of-the-greek-bailout/">The Colonial Origins of the Greek Bailout</a>», έδειξε την αποικιακή καταγωγή των προγραμμάτων "διάσωσης" της Ελλάδας, επισημαίνοντας την συνέχεια που υπάρχει ανάμεσα στις πρακτικές κυριαρχίας του κλασσικού ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού και στους θεσμούς υπερεθνικής διακυβέρνησης της εποχής μας-όπως η ΕΕ-, υποστηρίζοντας ουσιαστικά την άποψη ότι οι Βρυξέλες έχουν εγκαταστήσει με την Ελλάδα μια σχέση αποικιακού επικυρίαρχου.<br />
<br />
Η αδυναμία της άποψης αυτής βρίσκεται στο ότι θεωρεί την ιμπεριαλιστική σχέση Βρυξελών-Αθήνας, ως μια σχέση που εγκαθιδρύθηκε ως αποτέλεσμα της ελληνικής κρίσης χρέους, ενώ, αντίθετα, η κρίση χρέους είναι αποτέλεσμα της ανισόμετρης σχέσης που παγιώνεται με την ένταξη μιας χώρας στο ιμπεριαλιστικό μοντέλο της ΕΕ. <br />
<br />
Ο <b>Kw. Nkrumah</b>, ο πρώτος πρόεδρος της ανεξάρτητης Γκάνα, στο κλασσικό έργο του, “Neo-colonialism, The Last Stage of Imperialism”, (International Publishers, N. York, 1965), έχει περιγράψει με ακρίβεια τις πρακτικές του σύγχρονου ιμπεριαλισμού. <br />
<br />
Κεντρική ιδέα της ανάλυσης είναι ότι η σύγχρονη αποικιοκρατία (Νεο-αποικικρατία) έχει ξεπεράσει το κλασσικό αποικιοκρατικό μοντέλο κυριαρχίας και στη θέση του έχει εγκαταστήσει το νεο-αποικιοκρατικό. <br />
<br />
Η διαφορά των δύο μοντέλων βρίσκεται στο τρόπο κυριαρχίας: στο παλιό, η αποικιοκρατική δύναμη είναι παρούσα σε μια χώρα, με φυσικό τρόπο, ενώ στο νέο, η κυριαρχία συντελείται από απόσταση, έτσι ώστε, ενώ η χώρα εμφανίζεται ως κυρίαρχη και ως υποκείμενο του διεθνούς δικαίου, τόσο το οικονομικό, όσο και το πολιτικό της σύστημα καθορίζεται από τη μητρόπολη. Η μητρόπολη κυριαρχεί στην αποικία όχι μόνο μέσω των εκλεγμένων κυβερνήσεων, αλλά επιπλέον, με οικονομικά όσο και εμπορικά μέσα, όπως απέδειξε η λεηλασία της Αφρικής από την Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ, μέσω της χορήγησης δανείων που δεν μπορούσαν να αποπληρωθούν.<br />
<br />
Σύμφωνα με την ανάλυση του Nkrumah, η Ελλάδα είναι προ πολλού μια νεο-αποικία που μόνο τυπικά διαθέτει εθνική ανεξαρτησία. <br />
<br />
Έτσι, οι πολιτικές των μνημονίων αφορούν τη προτεκτοριοποίηση της χώρας, αφού οι «δανειστές» μετά την ακύρωση της οικονομικής και εθνικής κυριαρχίας, προχωρούν στη κατάργηση της ίδιας της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.<br />
<br />
Το πολίτευμα έχει μετατραπεί σε δοτή ψευδο-δημοκρατία, δηλαδή ένα είδος χούντας με εικονικό κοινοβουλευτισμό, αφού οι «δανειστές», έχοντας σφετεριστεί τις εξουσίες που υποτίθεται ότι απορρέουν από το λαό, καθορίζουν το θεσμικό και νομικό πλαίσιο, την εσωτερική και εξωτερική πολιτική.<br />
<br />
<br />
<b><br />
Βαλκανικά προτεκτοράτα και υδρογονάνθρακες</b><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiHomcfkK-G5EjvK75A8KT_Uwop-OZXZHzENgVczRnliApM4PRLqpzWnsfGHCXikV6SektL1P3lwEiF9SQ0jz9vhcJlaKWGdxBM54Ka2zNBCVvm6t0Py98m2wa2OQxntPemJEPeGbg8CRl/s1600/%25CE%25BC.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiHomcfkK-G5EjvK75A8KT_Uwop-OZXZHzENgVczRnliApM4PRLqpzWnsfGHCXikV6SektL1P3lwEiF9SQ0jz9vhcJlaKWGdxBM54Ka2zNBCVvm6t0Py98m2wa2OQxntPemJEPeGbg8CRl/s320/%25CE%25BC.jpg" /></a></div><br />
<br />
Οι γεωπολιτικοί στόχοι του Βερολίνου, αναφορικά με τα Βαλκάνια, τη μέση ανατολή και την ανατολική Μεσόγειο, έχουν αρχίσει να συμπίπτουν με τους στόχους της προπολεμικής Γερμανίας, παρότι, υπό το κάλυμμα της υπερεθνικής ΕΕ, ο σύγχρονος γερμανικός ιμπεριαλισμός έχει καταστεί σχεδόν αόρατος.<br />
<br />
Η ένδεια που παρουσιάζει η Γερμανία σε ενεργειακούς πόρους, ωθεί στην αναθέρμανση της έννοιας του ζωτικού χώρου (Lebensraum), αναζητώντας πόρους που αφθονούν στη λεκάνη της ανατολικής Μεσογείου.<br />
<br />
Έτσι, τα βαλκάνια, ως εσαεί γερμανικός ζωτικός χώρος, αναδεικνύονται στο επίκεντρο των γεωπολιτικών επιδιώξεων του Βερολίνου, καθότι, επιτρέπουν τη πρόσβαση στην ανατολική Μεσόγειο.<br />
<br />
Η εμπλοκή της Γερμανίας στη Συριακή κρίση, αποκαλύπτει ότι τα σχέδια του Βερολίνου σχετίζονται με έναν ενεργειακό αγωγό που θα μεταφέρει στη βόρεια Ευρώπη- δια μέσου των προτεκτοράτων της-τους λεηλατημένους υδρογονάνθρακες της Συρίας, της Κύπρου και της Ελλάδας, επιτρέποντας τη μείωση της εξάρτησης από τη Ρωσία.<br />
<br />
Η Γερμανική έκδοση του <b>Foreign Policy</b>, τον Ιούνιο του 2012, αναφέρει: «<b>Πριν ακόμη να ανατραπεί η Αραβική Δημοκρατία της Συρίας, οι σύμμαχοι είχαν κατανεμηθεί τις παραχωρήσεις για την εκμετάλλευση του φυσικού της αερίου. Ο υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, δημιούργησε μια μόνιμη γραμματεία, με προϋπολογισμό € 600.000, για να διαχειριστεί τη λεηλασία των υδρογονανθράκων</b> που εμπιστεύτηκε στον Gunnar Wälzholz ο οποίος είχε ήδη υπηρετήσει με τον ίδιο τρόπο εναντίον του Αφγανιστάν», <a href="http://www.voltairenet.org/article185767.html">Voltairenet.org</a>.<br />
<br />
<br />
<b> Από τη λεηλασία στη καταστροφή</b><br />
<br />
<br />
Όμως , η λεηλασία της χώρας, του ενεργειακού της πλούτου του ανθρώπινου δυναμικού, είναι το μικρότερο κακό σε σχέση με τις συνέπειες που κατά πάσα πιθανότητα θα έχει η άκριτη πρόσδεση στο ιμπεριαλιστικό άρμα του Βερολίνου.<br />
<br />
Ένα προτεκτοράτο, μια χώρα χωρίς κύρος, ισχύ και ανεξαρτησία βρίσκεται στο έλεος των διαθέσεων των κηδεμόνων του.<br />
<br />
Ήδη, οι προθέσεις του Βερολίνου και των Βρυξελλών άρχισαν να αποκαλύπτονται με τις παραινέσεις των ευρωπαίων αξιωματούχων για κοινή φύλαξη του Αιγαίου, από Ελλάδα και Τουρκία. <br />
<br />
Οι διμερής διαφορές των δύο χωρών (οι διεκδικήσεις της Τουρκίας), κατά τους ευρωκράτες, αποτελούν επουσιώδη ζητήματα, σε σχέση με την ανάγκη θωράκισης των ευρωπαϊκών «συνόρων.<br />
<br />
Επιπρόσθετα, και ενώ η αναγνώριση του ψευδοκράτους έχει ήδη συντελεστεί από την Ουάσιγκτον, οι εκβιασμοί προς τη Κύπρο, για λύση σε βάρος των ελληνοκυπρίων, δείχνει ότι τα γεωπολιτικά συμφέροντα της ευρω-ατλαντικής ελίτ ευνοούν τη Τουρκία σε βάρος της Ελλάδας.<br />
<br />
Η δυναμική εμφάνιση της Ρωσίας στη Μέση Ανατολή και η πιθανή δημιουργία Κουρδικού κράτους, αναβαθμίζει ουσιαστικά τη Τουρκία, την οποία, τόσο οι Βρυξέλλες όσο και η Ουάσιγκτον θεωρούν ως αξιόπιστη περιφερειακή δύναμη, ικανή να λειτουργήσει ως ανάχωμα στη Μόσχα.<br />
<br />
Αναπόφευκτα, η απώλεια της Ανατολίας και πιθανό ενός μέρους της νότιας Τουρκίας, θα εξισορροπηθεί με τη διχοτόμηση του Αιγαίου, την απώλεια της Ανατολικής Θράκης και την μετατροπή της Κύπρου σε τουρκοκρατούμενη νήσο.<br />
<br />
Αυτή η πολύ πιθανή συρρίκνωση της ελληνικής επικράτειας ενδέχεται να προκαλέσει γενικότερη ανάφλεξη στα Βαλκάνια, με ακόμη χειρότερες συνέπειες για τη χώρα, που θα βρεθεί αντιμέτωπη και με τεράστια ανθρωπιστικά προβλήματα.<br />
<br />
Οι «δανειστές», οι «εταίροι» και οι «σύμμαχοι» δουλεύουν φυσικά για τα δικά τους συμφέροντα, αφήνοντας τις διάφορες ανθρωπιστικές, κοσμοπολιτικές και ευρωπαϊστικές κορώνες για τους χρήσιμους ηλίθιους. <br />
<br />
Σε μια τέτοια συγκυρία, αν η Ελλάδα δεν αναστρέψει την προτεκτοριοποίηση που συντελείται μέσω των μνημονίων, αλλά και αν δεν ενταχθεί σε διαφορετικό γεωπολιτικό στρατόπεδο-ΕΕ και ΝΑΤΟ έχουν αποδείξει την ανθελληνικότητά τους-, οδηγείται με βεβαιότητα στη μεγαλύτερη καταστροφή από τη δημιουργία του ελληνικού κράτους.<br />
<br />
Σουλτάνης Γρ.<br />
<br />
Kritikhttp://www.blogger.com/profile/14280685460263713722noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-425834336420601992.post-15071633542708387422015-09-13T23:54:00.000-07:002015-09-13T23:56:07.520-07:00Εκλογικός Χορός Πάνω στο πτώμα της Δημοκρατίας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjP6wMwfXSgKp0KFclRc-sD3KG8QjZzb0dFKFj3ULH4_KfX2I6x6Njx0F118jSgroznz3Oe-EOlWgdtAS_3qFhNuz7nMVJpxJ3zJbRDB1TL8I3dDPrHg8nkBNBVoV8IU2nScx6r9ymYRmmM/s1600/dimoskopisi-2_7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjP6wMwfXSgKp0KFclRc-sD3KG8QjZzb0dFKFj3ULH4_KfX2I6x6Njx0F118jSgroznz3Oe-EOlWgdtAS_3qFhNuz7nMVJpxJ3zJbRDB1TL8I3dDPrHg8nkBNBVoV8IU2nScx6r9ymYRmmM/s320/dimoskopisi-2_7.jpg" /></a></div><br />
<b>«Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους<br />
αυτούς, ένας επέθαινε από αηδία...<br />
Σιωπηλοί, θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους,<br />
θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία».</b> Πρέβεζα, Καρυωτάκης Κ.<br />
<br />
<br />
<br />
Οι εκλογές- παρωδία, στις 20 του Σεπτέμβρη, κατ’ απαίτηση των ευρωκρατών, έχουν ως κύριο στόχο τη νομιμοποίηση της μετατροπής της χώρας σε νεο-αποικία.<br />
<br />
Μέσω της τελετουργίας των εκλογών, οι ευρωκράτες και οι ιθαγενείς υποτακτικοί τους, ευελπιστούν ότι με την υφαρπαγή της ψήφου των λαϊκών στρωμάτων, θα έχουν την τυπική νομιμοποίηση για την εφαρμογή στο ακέραιο του τρίτου νεοφιλελεύθερου αποικιακού πακέτου, για το οποίο, όπως δηλώνεται στη συμφωνία: «<b>Για την επιτυχία (του) θα απαιτηθεί η συνεχής εφαρμογή των συμφωνημένων πολιτικών επί πολλά έτη</b>», (ν. 4336/2015, ΦΕΚ Α 94/14-8-2015, σελ. 1014).<br />
<br />
Η βεβαιότητα των ευρωκρατών ότι μέσω των εκλογών-παρωδία θα πετύχουν την παραπλάνηση των λαϊκών στρωμάτων και την τυπική συναίνεση τους στο κοινωνικό Άουσβιτς που ετοιμάζουν, βασίζεται στην υπόθεση ότι τα λαϊκά στρώματα, μετά το ψυχολογικό σοκ που έχουν υποστεί, αδυνατούν να έχουν συνείδηση της πραγματικότητας.<br />
<br />
Η επιχείρηση <b>«πρώτη φορά Αριστερά»</b>-σύντομα θα έχουμε και το «πρώτη φορά ακροδεξιά»- υπήρξε μια επιχείρηση νεοφιλελεύθερου ψυχολογικού πολέμου που στόχο είχε την ανάσχεση της κοινωνικής δυναμικής, επιφέροντας βαρύ πλήγμα στη κοινωνική ψυχολογία.<br />
<br />
Αν η προδοσία στο ατομικό επίπεδο επιφέρει κατακλυσμικά συναισθήματα οδύνης, άγχους, θυμού, φόβου, ενοχών, αδυναμίας και απάθειας και επισύρει αμυντικούς μηχανισμούς άρνησης της πραγματικότητας ή υποκατάστασής της, ώστε για την θεραπεία να απαιτείται χρόνος τουλάχιστον έξι μηνών, στο συλλογικό επίπεδο, τα φαινόμενα αυτά λειτουργούν πολλαπλασιαστικά, έτσι ώστε, για την επούλωση του τραύματος να απαιτείται εξίσου πολλαπλάσιος χρόνος.<br />
<br />
Το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού βρίσκεται σε κατάσταση μετατραυματικού συνδρόμου, εντελώς αποπροσανατολισμένο και σε πλήρη σύγχυση, ενώ είναι εμφανή τα σημάδια που δείχνουν ότι για το μεγαλύτερο μέρος των λαϊκών στρωμάτων δεν υπάρχει συνείδηση του τι έχει συντελεστεί.<br />
<br />
Έτσι, το σώου των εκλογών λειτουργεί σαν την φάκα για το ποντίκι, που θα πιαστεί στην ευρωφυλακή, εγκρίνοντας άθελά του τη συμφωνία περαιτέρω αποικιοποίησης της χώρας, τους εφαρμοστικούς νόμους, την περαιτέρω απώλεια οικονομικής, πολιτικής και εθνικής κυριαρχίας, και τη μετατροπή του σε είλωτα του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.<br />
<br />
Στρατηγικός στόχος των ευρωκρατών είναι η κατασκευή ενός νέου υποκειμένου. Η δημιουργία ενός νέου «ευρωπαίου», μιας φτηνής παραγωγικής μηχανής. Με αυτό το βιοπολιτικό στόχο συνάδει το τέλος του προνοιακού και εθνικού κράτους και η δομική αλλαγή του πολιτειακού και πολιτικού συστήματος, που ξεκινώντας από την Ελλάδα θα επεκταθεί στο σύνολο της ΕΕ.<br />
<br />
Οι επερχόμενες εκλογές σηματοδοτούν τη προδιαγεγραμμένη πορεία: το γεγονός ότι από τα κοινοβουλευτικά κόμματα, τα πέντε εμφανίζονται με πολιτικό πρόγραμμα το τρίτο μνημόνιο, σημαίνει ότι τόσο το πολιτικό όσο και το κομματικό σύστημα έχουν μεταλλαχθεί σε μορφές που έρχονται σε σύγκρουση με το αντιπροσωπευτικό πολίτευμα.<br />
<br />
Εκ των πραγμάτων, όταν ο Κυρίαρχος του πολιτεύματος είναι οι ευρωκράτες, ηχεί ως ανέκδοτο να μιλάει κανείς για λαϊκή κυριαρχία· ακόμη και για αντιπροσωπευτικό πολίτευμα.<br />
<br />
<b>Το πολίτευμα είναι ήδη κάποιο είδος κοινοβουλευτικής δικτατορίας που χρησιμοποιεί το περιτύλιγμα μιας νεκρής Δημοκρατίας.</b><br />
<br />
Σουλτάνης Γρ.<br />
Kritikhttp://www.blogger.com/profile/14280685460263713722noreply@blogger.com22tag:blogger.com,1999:blog-425834336420601992.post-18862909877249727632015-08-05T11:37:00.002-07:002015-08-06T00:10:23.640-07:00Για τον «Αριστερό» Νεοφιλελευθερισμό<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiFVzquuP6HNCe0OxOyPsjZo8tOXH2cUeGWpjx-70ni4UrX2mmqHTC0Hx3kg3dhHmHKqOI_-ZJvxxOFcyeNyH_rPdJxp-fUyoG2Rt_wNx7uJIJLzUvovcTiM91sySvD9UM9d_RIsMadCEW/s1600/grant_FB833D44-E3F1-4C8D-B6D4-EC340493460E.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiFVzquuP6HNCe0OxOyPsjZo8tOXH2cUeGWpjx-70ni4UrX2mmqHTC0Hx3kg3dhHmHKqOI_-ZJvxxOFcyeNyH_rPdJxp-fUyoG2Rt_wNx7uJIJLzUvovcTiM91sySvD9UM9d_RIsMadCEW/s320/grant_FB833D44-E3F1-4C8D-B6D4-EC340493460E.png" /></a></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
</div><br />
Η επίκληση του ευρωπαϊσμού και της «Ευρώπης», από τα κόμματα της ελληνικής ευρωπαϊκής αριστεράς, υπήρξε ο δούρειος ίππος ώστε να αλωθούν από το νεοφιλελευθερισμό, ακυρώνοντας στην πράξη το σοσιαλδημοκρατικό τους πρόγραμμα.<br />
<br />
Αυτή η ιστορική προδοσία δικαιολογείται με βάση ένα κατεξοχήν νεοφιλελεύθερο επιχείρημα: τα πολιτικά κόμματα- ισχυρίζονται- δεν είναι αυτοσκοπός· όταν διακυβεύονται εθνικά ζητήματα, το κόμμα πρέπει να θυσιάζεται για το έθνος!<br />
<br />
Εν ολίγοις, τα «εθνικά ζητήματα» λύνονται με αποφάσεις που παίρνονται εκτός του δημοκρατικού παιχνιδιού της φιλελεύθερης Δημοκρατίας, αλλά και εκτός συνταγματικού πλαισίου.<br />
<br />
Μια τέτοια θέση επιχειρεί να διασκεδάσει το γεγονός ότι τα κόμματα που ιδεολογικά θα όφειλαν να εξυπηρετούν τα συμφέροντα των χαμηλών τάξεων, απροκάλυπτα, εξυπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, παραπλανώντας τους ψηφοφόρους τους, με τη δικαιολογία ότι διακυβεύεται κάποιο σοβαρό εθνικό ζήτημα-στη προκειμένη περίπτωση η «ευρωπαϊκή πορεία» και το ευρώ.<br />
<br />
Ταυτόχρονα, αυτή η προδοσία αξιοποιείται για την επιβολή, στο συλλογικό νου, βασικών αξιωμάτων της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας:<br />
<br />
<b>ότι δεν μπορεί να υφίσταται άλλη ιδεολογία εκτός από το φιλελευθερισμό,<br />
<br />
ότι δεν υπάρχει δυνατότητα πολιτικής εκτός από την τεχνοκρατία,<br />
<br />
ότι η Δημοκρατία είναι κάτι περιττό και επιζήμιο.<br />
</b><br />
Είναι<b> ο ύμνος στη μετα-πολιτική, τη μετα-δημοκρατία, τη μετα-ιδεολογία, με ισχυρή δόση εθνοκαπηλείας</b>-η εθνοκαπηλεία, όπως έλεγε ο Παπαδιαμάντης, αποτελεί τη πιο προσοδοφόρα επιχείρηση!<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Η αβάσταχτη γοητεία του Ευρωπαϊσμού</b><br />
<br />
<br />
Στον πυρήνα της ιστορικής προδοσίας-και όχι του «ιστορικού συμβιβασμού»-της ευρωπαϊκής αριστεράς βρίσκεται ο ευρωπαϊσμός.<br />
<br />
«Είμαστε αταλάντευτα ευρωπαϊστές. Για αυτό είμαστε σταθερά υπέρ της αλλαγής της πορείας της Ευρώπης. Για να κατοχυρωθεί το κοινό της μέλλον…..Αδιαπραγμάτευτη η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και η παραμονή στο ευρώ, με ενεργό ρόλο για την Ευρώπη των λαών και τις αναγκαίες θεσμικές μεταρρυθμίσεις στην κατεύθυνση της πολιτικής δημοκρατικής ενοποίησης και αλληλεγγύης στην Ε.Ε.», γράφει το καταστατικό της ΔΗΜΑΡ.<br />
<br />
Στο αντίστοιχο καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται: «Με κινητήριο μοχλό το διεθνιστικό πρόταγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ αναλαμβάνει σημαντικέςδιεθνείς πρωτοβουλίες στο πλαίσιο της Ευρώπης(διά του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς), καισε διεθνές επίπεδο, με στόχο να συμβάλει στηνκοινή πάλη των λαών ενάντια στο ευρωπαϊκό και το διεθνές κεφάλαιο, στον έμπρακτο συντονισμότων αντίστοιχων αγώνων και στην ανάδειξη της ριζοσπαστικής Αριστεράς σε βασικό παράγοντατων ευρωπαϊκών και παγκόσμιων εξελίξεων».<br />
<br />
Με μικρές παραλλαγές, και τα δύο κόμματα που προέρχονται από τη μικροαστική εκσυγχρονιστική αριστερά, αυτοπροσδιορίζονται ως ευρωπαϊκά, λανσάροντας μια απο-ιδεολογικοποιημένη εικόνα της «Ευρώπης», που. είτε αποτελεί δόγμα είτε-στη καλύτερη περίπτωση- επιδέχεται μεταβολής μέσω της πάλης των λαών- ενώ στη περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελεί αναγκαίο κομμάτι του διεθνισμού.<br />
<br />
Σε γενικές γραμμές, υποβάλλεται η ιδέα ότι η «Ευρώπη» είναι μια ένωση των λαών και άρα οι ευρωπαϊκοί λαοί συνεργαζόμενοι μπορούν να ανατρέψουν τους κοινωνικούς συσχετισμούς και τη κυριαρχία του κεφαλαίου.<br />
<br />
Αυτή η ιδεόπλαστη εικόνα της «Ευρώπης», ως ενός ουδέτερου χώρου που διαμορφώνεται από την απρόσκοπτη βούληση των λαών, με βάση τις δημοκρατικές διαδικασίες, συγχέει τη γεωγραφική Ευρώπη με την ιδεολογική.<br />
<br />
Η «Ευρώπη» της ΕΕ δεν είναι γεωγραφικός χώρος, αλλά ένας ιδεολογικά οργανωμένος χώρος, μέσα από ένα σύνθετο πλέγμα νομικών συμβάσεων, με επιπτώσεις θεσμικές, πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές.<br />
<br />
Επιπλέον, είναι ένας χώρος οργανωμένος γεωπολιτικά, στα πλαίσια της φιλελεύθερης τάξης πραγμάτων, μέσα στον οποίο, το σύστημα κρατών, η φιλελεύθερη δημοκρατία και η ελεύθερη αγορά δημιουργούν τις ιδανικές συνθήκες για την κυριαρχία του κεφαλαίου.<br />
<br />
Τέλος, στις σημερινές συνθήκες μετάβασης της κυριαρχίας από τα έθνη-κράτη στους υπερεθνικούς οργανισμούς που υπηρετούν τα συμφέροντα των πολυεθνικών, η ΕΕ έχει μεταβληθεί σε νεοαποικιοκρατικό όργανο λεηλασίας, ενώ οι εθνικές κεφαλαιοκρατικές τάξεις έχουν συνασπισθεί σε μια διεθνή του κεφαλαίου ενάντια στα συμφέροντα και τα δικαιώματα της εργατικής τάξης.<br />
<br />
<br />
<b><br />
Νεοφιλελευθερισμός με «αριστερό» προσωπείο</b><br />
<br />
Η επίκληση στην «Ευρώπη» από τους ευρωπαϊστές, αποσκοπεί κατά κύριο λόγο στην απόκρυψη των εξουσιαστικών σχέσεων στα πλαίσια της ΕΕ.<br />
<br />
<b>Η ΕΕ αποτελεί το χώρο στον οποίο ηγεμονεύει ο γερμανικός φιλελευθερισμός, με βάση τον οποίο έχει χτιστεί το οικοδόμημα της ΕΕ και της ευρωζώνης. Ο ordoliberalismus και η «Κοινωνική Οικονομία της Αγοράς», είναι το ιδεατό πρόπλασμα της ΕΕ, η νεοφιλελεύθερη ουτοπία.<br />
</b><br />
Ταυτόχρονα, <b>η κυριαρχία ανήκει στις πολυεθνικές εταιρίες, οι οποίες με την ισχύ τους, αφενός στηρίζουν το ιδεολογικό εποικοδόμημα της ΕΕ και αφετέρου ωθούν στην ενοποίηση του δυτικού κόσμου στα πλαίσια της φιλελεύθερης τάξης πραγμάτων.</b><br />
<br />
<b>Η προγραμματική αποδοχή της ΕΕ, ανεξάρτητα από την ιδεολογική σημαία που ανεμίζει ο κάθε πολιτικός χώρος, ισοδυναμεί με υποταγή στο νεοφιλελευθερισμό και στη κυριαρχία των πολυεθνικών.</b><br />
<br />
Στα πλαίσια της ΕΕ δεν υπάρχει χώρος για πολιτική ή ιδεολογίες, αφού και τα δύο είναι προκαθορισμένα-στη καλύτερη περίπτωση, οι ιδεολογίες και οι πολιτικές μπορούν να λειτουργήσουν ως παραδείγματα προς αποφυγή, ώστε να αποτραπεί οποιαδήποτε ελπίδα για έξοδο από την νεοφιλελεύθερη δυστοπία.<br />
<br />
Τα κόμματα της ευρωπαϊκής «αριστεράς» είναι εκ των πραγμάτων νεοφιλελεύθερα και ο πολιτικός ρόλος τους είναι αρκετά σκοτεινός στο παιχνίδι της ευρωπαϊκής μετα-δημοκρατίας.<br />
<br />
Εντούτοις, η ταύτιση της ΕΕ με την «Ευρώπη», σχετίζεται με τις μεθόδους που χρησιμοποιεί το διευθυντήριο της ΕΕ προκειμένου να παρακαμφθούν οι αντιστάσεις στον ολοκληρωτισμό της νεοφιλελεύθερης ουτοπίας.<br />
<br />
Τα ευρωπαϊκά κόμματα της περιφέρειας, που βρίσκεται υπό νεοαποικιακή εξάρτηση, προσπαθούν να πλασάρουν την ΕΕ ως ταυτόσημη με την μυθική ή την πολιτισμική Ευρώπη, σε ένα παίγνιο με το ασυνείδητο και τις τραυματικές αυτο-αποικιακές ταυτότητες.<br />
<br />
Επιπλέον, επιχειρούν την ταύτιση της ΕΕ με το κοινωνικό κράτος, τη Δημοκρατία και το Δίκαιο, φαινόμενα που θεσμοποίησε η σοσιαλδημοκρατία, όταν αυτή μεσουρανούσε και έσωζε κυριολεκτικά τον καπιταλισμό, όταν αυτός κινδύνευε από την ισχύ του κόσμου της εργασίας.<br />
<br />
Η ΕΕ δεν έχει ουδεμία σχέση με τη μυθική, τη πολιτισμική ή τη σοσιαλδημοκρατική Ευρώπη.<br />
<br />
Η απομυθοποίηση της ΕΕ και της ευρωπαϊκής «αριστεράς», αποτελεί αναγκαία συνθήκη για την απελευθέρωση του συλλογικού νου, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην πραγματική Ευρώπη.<br />
<br />
<br />
Σουλτάνης Γρ.<br />
<br />
Kritikhttp://www.blogger.com/profile/14280685460263713722noreply@blogger.com24tag:blogger.com,1999:blog-425834336420601992.post-80251055127429066202015-07-28T01:21:00.000-07:002015-07-28T01:21:02.717-07:00Το Ευρώ Και Η Νέα «Ιερά Εξέταση» <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgxJV3wnKwSINClMs6Xw9XK9gPlW1fHvp1FfyqxbpWcJcCZn_7qH14iXABtV882rxKm4TUy2W-V4fT3Gqq8fOG6PjRDL_K2HSFwt3_Dd88tgk8vPRVubBQX2P3MT6lWpMT4kvtDeaaieNZ/s1600/Grandes+Chroniques+de+France%252C+Bucher+de+Templiers.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgxJV3wnKwSINClMs6Xw9XK9gPlW1fHvp1FfyqxbpWcJcCZn_7qH14iXABtV882rxKm4TUy2W-V4fT3Gqq8fOG6PjRDL_K2HSFwt3_Dd88tgk8vPRVubBQX2P3MT6lWpMT4kvtDeaaieNZ/s320/Grandes+Chroniques+de+France%252C+Bucher+de+Templiers.jpg" /></a></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<b></div><br />
Οι πολλαπλές όψεις του Ευρώ</b><br />
<br />
<br />
Το ευρώ δεν είναι μόνο η «καθολική πόρνη, ο καθολικός μαστροπός ανθρώπων και εθνών», η «πόρνη της Βαβυλώνας».<br />
<br />
Είναι το σύμβολο της αντεπανάστασης των ελίτ και της υποταγής των χαμηλών τάξεων.<br />
<br />
Είναι σύμβολο αποθέωσης του φιλελευθερισμού, της ιδιοκτησίας και του ιδιωτικού.<br />
<br />
Είναι σύμβολο της κυριαρχίας του χρηματιστικού και του ευρωπαϊκού κεφαλαίου.<br />
<br />
Είναι νεο-αποικιοκρατικό όπλο λεηλασίας και εξαθλίωσης των χωρών της περιφέρειας.<br />
<br />
Είναι εργαλείο πολιτισμικού εξανδραποδισμού και αυτοαποικισμού.<br />
<br />
Είναι όργανο κατάλυσης της λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας.<br />
<br />
Είναι ο «σατανικός μύλος» που εκποιεί τα έθνη.<br />
<br />
Είναι το νόμισμα στο οποίο ομνύει η κάθε χρεοκοπημένη πολιτική τάξη, ολιγαρχία, διαπλοκή και η παρασιτική μικροαστική φάρμα. <br />
<br />
Είναι, τέλος, μέσο κοινωνικού ελέγχου και στιγματισμού κοινωνικών ομάδων και ανθρώπων που αμφισβητούν τον ευρωπαϊκό ολοκληρωτισμό.<br />
<br />
<br />
<b>Η νέα εθνοφροσύνη του ευρώ</b><br />
<br />
<br />
Το τέλος των μεγάλων αφηγήσεων συμπαρέσυρε και τις εθνικές αφηγήσεις· οι μεγαλεπήβολες εθνικές αφηγήσεις που μιλούσαν για την τρισχιλιετή ιστορία του έθνους τέλειωσαν ανεπιστρεπτί.<br />
<br />
Το «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια» της ακροδεξιάς, η «ανεξάρτητη Ελλάδα» της σοσιαλδημοκρατίας, η «ισχυρή Ελλάδα» του εκσυγχρονισμού και η «Νέα Ελλάδα» του εθνο-νεοφιλελευθερισμού, έχουν αντικατασταθεί από μιας νέας τάξης αφηγήματα.<br />
<br />
Η νέα αστική τάξη της χώρας, μετά από σχεδόν δεκαπέντε χρόνια ανθρωπολογικής μετάλλαξης και ευρω-μαλάκυνσης, είναι ικανή-αντί για οραματισμούς και στοιχειώδεις συλλήψεις-μόνο για την εκποίηση της χώρας.<br />
<br />
Και έτσι, έχει συντελεστεί κάτι το παράδοξο σε σχέση με την ιστορία της ρητορικής των εθνών: <br />
<br />
<b>για πρώτη φορά στην ιστορία, ένα έθνος μεθερμηνεύει τον προορισμό του με όρους νομισματικούς. <br />
Πρόκειται για την απόλυτη ειδωλολατρία, αλλοτρίωση, φετιχισμό, μαζοχισμό και αυτοαποίκηση.<br />
</b><br />
<br />
<br />
<b>Η Νέα «Ιερά Εξέταση»</b><br />
<br />
<br />
Μετά την ένταξη του ΣΥΡΙΖΑ στο κλαμπ της Νέας Δεξιάς παρατηρείται μια πλήρης αποθράσυνση της παρηκμασμένης αστικής τάξης που θεωρεί κληρονομικό δικαίωμα-ερήμην του λαού- τον ορισμό του έθνους.<br />
<br />
Αίφνης, όσοι, έστω και υποθετικά, θέτουν ζήτημα επιστροφής σε εθνικό νόμισμα, υφίστανται τη λοιδορία και το στιγματισμό: «μαφία της δραχμής», «συμμορία της δραχμής», «δραχμοσυμμορίτες» κτλ., ενώ αποτελεί γεγονός πια, η πρώτη δίωξη που στοιχειοθετεί ως αδίκημα έστω και τη σκέψη για επιστροφή στη δραχμή! (η περίπτωση του πρώην ΥπΟικ.).<br />
<br />
Η δραχμή είναι συμβολικά ταυτόσημη με το διάβολο και τη μαγεία, την ανατροπή της τάξης και της υπόστασης του έθνους.<br />
<br />
Γι αυτό-άτυπα-έχει συσταθεί η «Ιερά Εξέταση» του έθνους που περιλαμβάνει τις δυνάμεις του «συνταγματικού τόξου» και το σύνολο των κοινωνικών δυνάμεων του «ευρωπαϊκού μονόδρομου», ώστε οι αμφισβητίες του ευρώ να οδηγούνται στην πυρά της απαξίωσης, του ευτελισμού, της συκοφαντίας και του διασυρμού.<br />
<br />
Ο ακροδεξιός εθνοπατέρας που διατύπωσε τον όρο «δραχμοσυμμορίτες», υπονοεί, βεβαίως, ότι όπως έγινε και στο μετεμφυλιακό κράτος, οι υποστηρικτές της δραχμής πρέπει να τεθούν σε κατάσταση διωγμού καθότι αποτελούν μια παραλλαγή των «κομμουνιστισυμμοριτών».<br />
<br />
Η ταύτιση αυτή δεν αποτελεί ακροβασία της σκέψης· δεδομένου ότι η αστική τάξη της χώρας έχει ως στρατηγική επιλογή την παραμονή στην ΟΝΕ, είναι ικανή να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ώστε η δυναμική αμφισβήτηση αυτής της στρατηγικής να ερμηνευθεί ως ευθεία αμφισβήτηση του κοινοβουλευτικού καθεστώτος.<br />
<br />
Διόλου απίθανο-και κωμικοτραγικό- στο άμεσο μέλλον, να συμβεί η τροποποίηση του άρθρου 1, παρ. 2, του Συντάγματος, το οποίο να αντικαθιστά την έννοια της λαϊκής κυριαρχίας με το ευρώ, σε μια τέτοια διατύπωση: «θεμέλιο του πολιτεύματος είναι το ευρώ»! <br />
<br />
Μια τέτοια τροποποίηση θα συμπαρέσυρε ακόμη και το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος, αφού ο πατριωτισμός θα ερμηνεύεται ως πίστη στο ευρώ, οπότε και θα επέρχεται η νομιμοποίηση των διώξεων εναντίον των «δραχμοσυμμοριτών»: «Η τήρηση του Συντάγματος (δηλαδή του ευρώ) επαφίεται στο πατριωτισμό των Ελλήνων…».<br />
<br />
Μολονότι αυτές οι υποθέσεις δημιουργούν την εντύπωση ότι βρίσκονται στα όρια της πολιτικής φαντασίας, εντούτοις αποτελούν την πραγματικότητα των κοινωνικών αναπαραστάσεων που επιχειρεί να επιβάλλει η αστική τάξη της χώρας, η οποία έχει αποδεχθεί πλήρως το «Δίκαιο του Εχθρού», με βάση το οποίο: όποιος, όχι μόνο αμφισβητεί αλλά και καθ’ υπόθεση πρόκειται να αμφισβητήσει στο μέλλον την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων, υπόκειται σε προληπτική δίωξη.<br />
<br />
<br />
Σουλτάνης Γρ.<br />
Kritikhttp://www.blogger.com/profile/14280685460263713722noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-425834336420601992.post-12688901328211823462015-07-22T10:37:00.002-07:002015-07-23T04:34:26.816-07:00Για τη Χρεοκοπία της Ευρωπαϊκής «Αριστεράς» και του ΣΥΡΙΖΑ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTl447g1JAxBx9ynSEJzeQgIYATqhPqPwLlJrdFcg0K7rsfnk4BML482aHFOkrzAhSUQFYSrAgCWQrKLwPXcoQGicdQ6cLZ6E2sIVd4Rtp4HBkNo-CHYoRrNpglRp0NNVXNUy1YafpJp5l/s1600/wand_01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTl447g1JAxBx9ynSEJzeQgIYATqhPqPwLlJrdFcg0K7rsfnk4BML482aHFOkrzAhSUQFYSrAgCWQrKLwPXcoQGicdQ6cLZ6E2sIVd4Rtp4HBkNo-CHYoRrNpglRp0NNVXNUy1YafpJp5l/s320/wand_01.jpg" /></a></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
</div><br />
<br />
Οι θετικές συνέπειες της επαίσχυντης συνθηκολόγησης της κυβέρνησης με τους δανειστές είναι: η ανάδειξη της ιδεολογικής ένδειας και του συστημικού ρόλου της ευρωπαϊκής «αριστεράς», η αποκάλυψη του ολοκληρωτικού χαρακτήρα της ΕΕ, αλλά και η ανάδυση της γεωπολιτικής διάστασης, ως του καθοριστικού παράγοντα στα τρέχοντα πολιτικά ζητήματα. <br />
<br />
Ο ΣΥΡΙΖΑ προγραμματικά ανήκει στο κόμμα της ευρωπαϊκής αριστεράς (ΚΕΑ) που ως ευρωπαϊκό κόμμα διαθέτει χρηματοδότηση από την ΕΕ, με σκοπό την προώθηση της «ευρωπαϊκής ιδέας». <br />
<br />
Σύμφωνα με το σχετικό νομικό πλαίσιο: «<b>Ρόλος του ευρωπαϊκού κόμματος είναι να βοηθήσει στην ανάπτυξη ευρωπαϊκής πολιτικής συνείδησης εκφράζοντας τη θέληση των πολιτών».</b><br />
<br />
Εδώ, η ΕΕ λογίζεται ως ένα είδος<b> μετα-ιδεολογίας</b>, στο πλαίσιο της οποίας, τα κόμματα που εκπροσωπούν επιμέρους ιδεολογικές προσεγγίσεις, οφείλουν να χειραγωγούν τη βούληση των πολιτών, εγγράφοντας στη συνείδησή τους την αδυνατότητα άσκησης πολιτικής εκτός της «ευρωπαϊκής» μετα-ιδεολογίας.<br />
<br />
Από μια άλλη άποψη, τα ευρωπαϊκά κόμματα οφείλουν να δημιουργούν την ψευδαίσθηση των «δημοκρατικών διαδικασιών», ώστε να αποφευχθεί μια γενικευμένη αμφισβήτηση του μετα-δημοκρατικού ευρωπαϊκού μοντέλου.<br />
<br />
Εν συντομία, για την μετα-ιδεολογική τάξη της ΕΕ, οι πολιτικές ιδεολογίες αποτελούν ιδεατά απομεινάρια του παρελθόντος, που η χρησιμότητά τους έγκειται στο να δημιουργούν την ψευδαίσθηση των επιλογών και της ελευθερίας, αφού η λειτουργία των κομμάτων, τόσο σε επίπεδο εθνικών κρατών όσο και Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου δεν έχει ουδεμία επίπτωση στη λήψη των αποφάσεων.<br />
<br />
Η ευρωπαϊκή μετα-ιδεολογία δεν είναι άλλη από τον σύγχρονο φιλελευθερισμό και πιο συγκεκριμένα, τον <b>ordoliberalismus </b>που αποτελεί το θεμέλιο της ΕΕ και με βάση τον οποίο γίνεται η οργάνωση του κοινωνικού και οικονομικού μοντέλο της ΕΕ: η «<b>Κοινωνική Οικονομία της Αγοράς».<br />
</b><br />
<br />
Στο γεωπολιτικό πεδίο, η ΕΕ εντάσσεται στη φιλελεύθερη τάξη πραγμάτων, που τείνει στην οικονομική και πολιτική ολοκλήρωσή της μέσω της <b>«Διατλαντικής Συνεργασίας Εμπορίου και Επενδύσεων» (TTIP)</b> και της <b>«Δια-Ειρηνικής Εμπορικής Συμφωνίας» (TPP)</b>, συμφωνιών που επιδιώκουν τη διασφάλιση της δυτικής ηγεμονίας και κυριαρχίας.<br />
<br />
Επειδή η ΕΕ αποτελεί ένα περιφερειακό κομμάτι της παγκοσμιοποίησης, με την έννοια της γεωπολιτικής συγκρότησης του φιλελευθερισμού, και καθότι αυτή η διαδικασία βρίσκεται σε εξέλιξη, τα κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στις δυτικές κοινωνίες, είτε τείνουν να επιβοηθήσουν είτε να υπονομεύσουν το γεωπολιτικό σχεδιασμό.<br />
<br />
Γεγονός είναι ότι η πολιτική κινητοποίηση του ελληνικού λαού, η δυναμική που αναπτύχθηκε, λειτούργησε ως απειλή για τον υπό εξέλιξη γεωπολιτικό σχεδιασμό της Δύσης, κάτι που ένα κόμμα της ευρωπαϊκής αριστεράς σαν το ΣΥΡΙΖΑ, όφειλε να χειραγωγήσει. <br />
<br />
Τα όρια του ΣΥΡΙΖΑ, ως κόμματος της ευρωπαϊκής αριστεράς, είναι δύο: <br />
<br />
α) η μετα-ιδεολογική τάξη πραγμάτων της ορντολιμπεραλιστικής ΕΕ που διασφαλίζει την κυριαρχία της ευρωπαϊκής ελίτ, <br />
<br />
και<br />
<br />
β) η φιλελεύθερη ευρωατλαντική γεωπολιτική τάξη (συμπεριλαμβανομένου και της Ιαπωνίας) που διασφαλίζει την ηγεμονία-αν όχι τη κυριαρχία-της φιλελεύθερης καπιταλιστικής ελίτ.<br />
<br />
Προς επίρρωση των ανωτέρω, αρκεί η δήλωση του υπουργού πολιτισμού, που έγινε για να δικαιολογήσει τη στροφή του ΣΥΡΙΖΑ:<br />
<b>«Συναντήσαμε το ιστορικό και γεωπολιτικό μας όριο. Προσκρούσαμε στο τείχος του ordoliberalismus».</b><br />
<br />
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι το κόμμα που φαντάζονται οι ψηφοφόροι, οι οπαδοί, τα μέλη και ακόμα περισσότερο, πολλά από τα στελέχη του.<br />
<br />
Η ιδεολογία της ηγετικής του ομάδας είναι ο Ordoliberalismus-γεγονός που έχει ομολογηθεί και από το πρόεδρο του κόμματος- και ως ευρωπαϊκό κόμμα, υπηρετεί τα συμφέροντα της ΕΕ.<br />
<br />
Στη πραγματικότητα, η πολιτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ στηρίχτηκε στις ψευδαισθήσεις που καλλιέργησε η ευρωπαϊκή αριστερά-ότι ένα μίγμα φιλελευθερισμού και σοσιαλδημοκρατίας είναι εφικτό εντός ΕΕ-ψευδαισθήσεις που στο σοσιαλδημοκρατικό τους σκέλος κατέρρευσαν, με αποτέλεσμα ο βασιλιάς να εμφανιστεί γυμνός.<br />
Τα γεγονότα αποτελούν αψευδείς μάρτυρες:<br />
<br />
• Ο ΣΥΡΙΖΑ συνεργάζεται με τους φυσικούς συνοδοιπόρους του, τα κόμματα του μνημονίου.<br />
<br />
• Πολιτικό του πρόγραμμα αποτελεί το τρίτο μνημόνιο.<br />
<br />
• Επιβάλλει το τέλος της πολιτικής.<br />
<br />
• Προσβάλλει κάθε έννοια λαϊκής κυριαρχίας, εισάγοντας τη μετα-δημοκρατία.<br />
<br />
• Με εκβιαστικά διλλήματα προωθεί την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας.<br />
<br />
Σουλτάνης Γρ.<br />
Kritikhttp://www.blogger.com/profile/14280685460263713722noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-425834336420601992.post-72955027398282627252015-07-16T10:49:00.001-07:002015-07-16T10:54:58.600-07:00Εν Μεγάλη Γερμανική Αποικία, Ιούλιος του 2015<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqAHBZ4ZhAImvzJDel2RXgJsO54GKoV9-a4qUAwqFQ2mOukPMqK4SgT12Z5sgcQ9IYs146c_qperof8MeO6fp9HTKsegxkksK5FZn9F4WkS3ptV8VFg9sSxD99La5czTwTqlmj0meX3CBE/s1600/article-0-0CEC507B000005DC-950_468x315.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqAHBZ4ZhAImvzJDel2RXgJsO54GKoV9-a4qUAwqFQ2mOukPMqK4SgT12Z5sgcQ9IYs146c_qperof8MeO6fp9HTKsegxkksK5FZn9F4WkS3ptV8VFg9sSxD99La5czTwTqlmj0meX3CBE/s320/article-0-0CEC507B000005DC-950_468x315.jpg" /></a></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
</div><br />
<b>«…Και οι άνθρωποι λησμόνησαν όλους τους θεούς<br />
εκτός από τοκογλυφία, λαγνεία, εξουσία»</b>, T. Eliot.<br />
<br />
«Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ ευχήν στην Aποικία<br />
δεν μέν’ η ελαχίστη αμφιβολία»· κωμικοτραγικές συνθήκες ζει η αποικία.<br />
<br />
Πανηγυρίζουν οι πολιτικοί γιατί η βουλή υπερψήφισε των αποικιοκρατών τα μέτρα και με τις οδηγίες τους θα νομοθετήσει. <br />
<br />
Μαζί τους, το πλήθος των αργόσχολων που εκτρέφει η μητρόπολη της αποικίας· μαζί τους και η ανώτερη τάξη, που θα δει τα κέρδη της να αυξάνουν. <br />
<br />
Γιατί, το Ράιχ που διοικεί την αποικία δεν αποσκοπεί μόνο σε κέρδη απ’ τη λεηλασία αλλά και στην υποταγή του λαού στην εξουσία, ώστε λιτά να ζει με φτηνό κόστος εργασίας.<br />
<br />
Στην αποικία ο τρόμος μιας επερχόμενης καταστροφής απλώνεται: μη τυχών το νόμισμα αλλάξει, που η μητρόπολη επέβαλε για να την ελέγχει.<br />
<br />
Γι αυτό η κυβέρνηση που εντολή πήρε τους αποικιοκράτες για να διώξει, τελικά, συμφώνησε μαζί τους ότι πιο αυστηρά μέτρα απαιτούνται για να παραμείνει το νόμισμα στην αποικία που τους θεούς της αντικατέστησε.<br />
<br />
«Χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ», αλλά με «πόνο ψυχής», ο πρωθυπουργός-που ανακηρύχτηκε σε εθνικό ηγέτη- ανακοίνωσε ότι η ταπεινωτική συνθήκη έγινε για το νόμισμα της αποικίας· γι αυτό πανηγυρίζουνε στην αποικία-αν και αυτό ήταν επιλογή της Αυτοκρατορίας που δεν ανέχεται την όποια εθνική ανεξαρτησία.<br />
<br />
Στην αποικία, η Δημοκρατία-αλλά και η ελευθερία- είναι ένα εθνικό μνημείο σαν τον Παρθενώνα, αφού οι αποφάσεις παίρνονται από το Ράιχ και την Αυτοκρατορία και ο λαός προσχηματικά ρωτιέται.<br />
<br />
Και όσοι αντιστέκονται ή αναρωτιούνται, θεωρείται ότι σπέρνουν τη διχόνοια και καταστρέφουν την ομοψυχία ή είναι προδότες που αμφισβητούν τον «εθνικό μονόδρομο» του έθνους που είναι η υποταγή στο Ράιχ.<br />
<br />
Και όσοι πολιτικοί αμφισβητούν τις αποφάσεις απαξιώνονται με επιχειρήματα σαν αυτά που εκστόμισε υπουργός υποστηρικτής της συμφωνίας: <br />
<br />
«Τώρα αντιληφθήκανε ότι ζούσαμε (κι ευημερούσαν μερικοί ακόμα και «συνοδοιπόροι») ως τριτοκοσμική χώρα κι ότι αυτός ο τρόπος δεν είναι συμβατός με τη σύγχρονη ευρωπαϊκή δημοκρατία;»<br />
<br />
<br />
<b>Οι ευρωπαίοι είπαν: «μια νεο-αποκία δεν είναι αρκετή, θέλουμε μια κανονική αποικία»</b>. (Paul Murphy)<br />
<br />
<br />
«να έφθασε ο καιρός να φέρουμε <b>Πολιτικό Aναμορφωτή</b>» (Εν μεγάλη Eλληνική αποικία, Καβάφης)<br />
<br />
Όμως, το πείραμα που γίνεται στην αποικία δεν θα ευοδωθεί αν ο λαός δεν δείξει συναίνεση στον αυτοεξευτελισμό του, μετά τη δέουσα πλύση εγκεφάλου.<br />
<br />
<br />
Γι αυτό, για την αναμόρφωση της αποικίας, οι λέξεις έχουν μεγάλη σημασία, ώστε να εμπεδωθεί το πνεύμα της σύγχυσης, της υποταγής και της απελπισίας: <br />
<br />
<br />
Το όχι σημαίνει ναι,<br />
<br />
<br />
η αξιοπρέπεια δουλεία,<br />
<br />
<br />
η ελπίδα απελπισία,<br />
<br />
<br />
η ευθύνη υποταγή,<br />
<br />
<br />
η εμπιστοσύνη εξαπάτηση,<br />
<br />
<br />
η πρόοδος φτώχεια,<br />
<br />
<br />
η δημοκρατία αυθαιρεσία,<br />
<br />
<br />
ο πατριωτισμός εθελοδουλία,<br />
<br />
<br />
η ευθύνη συμμόρφωση,<br />
<br />
<br />
η εθνική ευθύνη προδοσία,<br />
<br />
<br />
το καθήκον δοσιλογισμός,<br />
<br />
<br />
η ανάπτυξη λεηλασία,<br />
<br />
<br />
η μεταρρύθμιση εκμετάλλευση,<br />
<br />
<br />
η αριστερά δεξιά,<br />
<br />
<br />
ο ευρωπαϊσμός αυτοεξευτελισμός.<br />
<br />
<br />
<br />
Σουλτάνης Γρ.<br />
Kritikhttp://www.blogger.com/profile/14280685460263713722noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-425834336420601992.post-59011919863061780332015-07-13T02:02:00.003-07:002015-07-13T02:17:25.091-07:00Για το Νέο Εθνικό Ηγέτη και την Ευρω-υποταγή<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLcEkSbVdJDicXvFwiQZY57JxA6HOcacqzUFmfOAIP9KTl6uMu5f7Ni6ZJcmOI20FdnvL1Ut0p8JISLHnRP8Z8vXGS0hnwy3gyahCBw7euI5poeryY_o3Xn36RPQ5sNUfOeTc4a0bskbEi/s1600/Resizer.ashx.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLcEkSbVdJDicXvFwiQZY57JxA6HOcacqzUFmfOAIP9KTl6uMu5f7Ni6ZJcmOI20FdnvL1Ut0p8JISLHnRP8Z8vXGS0hnwy3gyahCBw7euI5poeryY_o3Xn36RPQ5sNUfOeTc4a0bskbEi/s320/Resizer.ashx.jpg" /></a></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
</div><br />
<br />
Μετά τον Κ. Καραμανλή τον πρεσβύτερο, δεν έχει αποδοθεί τέτοια τιμή-του «εθνικού ηγέτη»- σε κάποιον, πλην του νυν πρωθυπουργού. <br />
<br />
Δικαίως, οι πρώην πρωθυπουργοί που έσχιζαν τα ιμάτιά τους ότι θυσιάζονται-και θυσιάζουν το λαό-για το καλό του έθνους, να δυσανασχετούν και να αποδίδουν αγνωμοσύνη σε αυτό (στο έθνος), που δεν τους απέδωσε τέτοια τιμή.<br />
<br />
Εύλογο επίσης, να σκέπτονται, ότι υστερούσαν στο ότι αγνοούσαν πως μια δόση επαναστατικότητας, πριν τους συμβιβασμούς, αποτελεί την αναγκαία προϋπόθεση για την ανακήρυξή τους σε εθνικούς ηγέτες. <br />
<br />
Αν και στο τέλος, θα μετριαστεί η θλίψη τους, από τη παρατήρηση, ότι στους σημερινούς καιρούς της ευρωκρατίας πρέπει να είναι κάποιος «αριστερός» με δεξιά στροφή για τη διεκδίκηση του τίτλου του εθνικού ηγέτη.<br />
<br />
Πάντως, το μεγάλο ερώτημα είναι, πως, αφού το έθνος αποτελεί μια αφηρημένη οντότητα, μπορεί και αποδίδει τέτοιους τίτλους; Σε ποιους ενσαρκώνεται;<br />
Η απάντηση σε αυτό το μεταφυσικό σχεδόν ερώτημα είναι πολύ πεζή: τα όργανα του έθνους είναι οι καθεστωτικοί δημοσιογράφοι που υπό την επήρεια του εθνικού πνεύματος περνούν στην αναγόρευση του εθνικού ηγέτη.<br />
<br />
Αναμφισβήτητα, αυτό υπονοεί ότι <b>το έθνος είναι δεξιό ή τουλάχιστον κεντροδεξιό</b>, γιατί, ενώ οι προαναφερθέντες δημοσιογράφοι ομιλούν περί εθνικού ηγέτη, οι αριστεροί συνάδελφοί τους, ρητά ή άρρητα μιλούν για προδότη· προδότη της αριστεράς, των ιδεών και του λαού εννοείται.<br />
<br />
Βέβαια, τα όργανα του έθνους-οι καθεστωτικοί δημοσιογράφοι-, αντιτείνουν ότι ο νυν πρωθυπουργός δεν πρόδωσε το λαό και την αριστερά. <br />
<br />
Στο αφήγημά τους, ο λαϊκισμός που είχε επιδείξει ο νυν πρωθυπουργός-τον οποίο καταδίκαζαν ομοθυμαδόν-, ενόσω έσερνε τον αγώνα κατά της πλουτοκρατίας, συνιστούσε τελικά το αναγκαίο στάδιο, για να συντελεστεί η υπέρβαση του διαχωρισμού μεταξύ αριστεράς και δεξιάς και να πραγματωθεί η φανέρωση της βούλησης του έθνους.<br />
<br />
Η τελική πράξη, μάλιστα, που σηματοδότησε τη μεταμόρφωσή του σε εθνικό ηγέτη, ήταν, ότι πολύ ευφυώς, μετέτρεψε το «όχι» του ελληνικού λαού στη λιτότητα, σε «ναι», όπως και το διχασμό και τη ρήξη, σε εθνική ομοψυχία και «έντιμο συμβιβασμό», ή όπως δήλωσε κυβερνητικό στέλεχος, σε <b>«έντιμο…. βιασμό».</b><br />
<br />
Διότι, σύμφωνα και με τον ΠτΔ, <b>το έθνος έχει αποφασίσει να ακολουθήσει ως μονόδρομο την ευρωπαϊκή πορεία, αλλά και να έχει ως νόμισμα το ευρώ!<br />
</b><br />
Έτσι, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι είναι αδύνατο να αναχθεί κάποιος πολιτικός σε εθνικό ηγέτη χωρίς να προδώσει το λαό. <br />
<br />
Διότι, εκ των πραγμάτων, ο λαός που ζει στο παρών δεν είναι τα έθνος· είναι ένα κύτταρο στο διαχρονικό σώμα του έθνους, που στο φινάλε, δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία.<br />
<br />
Ανεξάρτητα από το εάν ο πρωθυπουργός είχε προσχεδιάσει ή όχι την ανάδειξή του σε εθνικό ηγέτη, ή αυτό προέκυψε κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων με τους πιστωτές, είναι γεγονός ότι η ρητορική του απέκτησε σε δραματικό βαθμό «εθνικό» περιεχόμενο, αν και δεν άγγιξε το όριο της εθνικής ρητορικής που ξεπέρασαν οι ηγεσίες των δοτών κυβερνήσεων.<br />
<br />
Εντούτοις, είναι εμφανές ότι <b>η πρωθυπουργική ρητορική πάσχει από βαθύ αυτο-αποικισμό:</b><br />
<br />
«Τώρα έχουμε χρέος εθνικό να κρατήσουμε ζωντανό το λαό μας, …με βάση αυτό το εθνικό χρέος καλούμαστε να πάρουμε δύσκολες αποφάσεις…(…).. Θα καταφέρουμε όχι μόνο να μείνουμε στην Ευρώπη αλλά να ζήσουμε ως ισότιμος εταίρος με αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια διεκδικώντας το δίκιο μας στην Ευρώπη…». <br />
<br />
Εδώ, αν και το εθνικό χρέος ταυτίζεται με την επιβίωση του λαού, αυτή η επιβίωση, με τη σειρά της, ισοδυναμεί με την παραμονή στην Ευρώπη και φυσικά στο ευρώ.<br />
<br />
Η βαθειά αυτοαποικιακή ψυχολογία που διακρίνει αυτό το λόγο, φαίνεται εν πρώτοις από την ταύτιση Ευρώπης και ΕΕ, αλλά και την ανήκουστη ταύτιση Ευρώπης και ευρώ.<br />
<br />
Η Ελλάδα δεν μπορεί πχ. να μετακομίσει στην Αφρική γιατί γεωγραφικά είναι ευρωπαϊκή χώρα· αυτή η υπερβολή που αποδίδει σε μια παροδική οικονομική ένωση φυσικά γεωγραφικά χαρακτηριστικά, αν δεν συνιστά συνειδητή ταύτιση με το ευρωπαϊστικό ιδεολόγημα της εγχώριας ελίτ, αποκαλύπτει-και αυτό είναι το πιο πιθανό-την αυτοαποικιακή σχιζοφρενική ταυτότητα που έχει δομήσει η αστική κουλτούρα στην Ελλάδα. <br />
<br />
Επιπλέον, και εφόσον το διακύβευμα της υπόθεσης δεν είναι η έξοδος από την ΕΕ, αλλά από την ευρωζώνη, με ανήκουστο τρόπο, υπονοείται <b>η ταύτιση της Ευρώπης με το ευρωνόμισμα· πρόκειται για το άκρων άωτων της αλλοτρίωσης και του φετιχισμού.</b><br />
<br />
Η χρήση ρητορικών σχημάτων (η χώρα θα επιβιώσει στην ΕΕ «ως ισότιμος εταίρος με αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια»), όσο και αν επιχειρεί την ωραιοποίηση της πραγματικότητας, αδυνατεί να αποκρύψει την λογική της υποτέλειας και του αυτό-αποικισμού.<br />
<br />
<br />
Στον πρωθυπουργό αποδίδεται ο τίτλος του εθνικού ηγέτη για τέσσερεις λόγους:<br />
<br />
α) γιατί είναι φορέας της νέας μεγάλης ιδέας του έθνους, που αποτελεί στρατηγικό στόχο της εγχώριας πολιτικοοικονομικής ελίτ από τη μεταπολίτευση και μετά,<br />
<br />
β) γιατί προωθεί το σχέδιο της νεοφιλελεύθερης τάξης πραγμάτων στα πλαίσια της περιφερειακής ευρωπαϊκής παγκοσμιοποίησης,<br />
<br />
γ) γιατί αποτελεί τυπικό εκφραστή της αυτο-αποικιακής ψυχολογίας που πηγάζει από την σχιζοφρενική ταυτότητα του αστού και μεσοαστού νεοέλληνα,<br />
<br />
και δ) γιατί επιχειρεί, με τη χρήση μιας «διπλής γλώσσας» που συνδυάζει τη σοσιαλδημοκρατική ρητορική με την νεοφιλελεύθερη πρακτική, την αποδυνάμωση της κοινωνικής αντίστασης έναντι της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, αλλά και τον ευτελισμό της αριστεράς.<br />
<br />
Στο συμβολικό επίπεδο, η απαξίωση της αριστεράς ως δύναμης ανατροπής έχει τεράστια επίπτωση στην κοινωνική ψυχολογία και επιπλέον, παρέχει στην ακροδεξιά το δικαίωμα της ανάδειξής της ως της μόνης πολιτικής δύναμης που μπορεί να εναντιωθεί στην υπερεθνική ελίτ που προωθεί την ευρωπαϊκή περιφερειακή παγκοσμιοποίηση.<br />
<br />
Σουλτάνης Γρ.<br />
Kritikhttp://www.blogger.com/profile/14280685460263713722noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-425834336420601992.post-17974292558104517312015-07-09T08:39:00.001-07:002015-07-09T08:39:07.107-07:00Το «Όχι», ο «Εθνικός Μονόδρομος» και η Μεταδημοκρατία<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjT02mmjGpyjypQhPF_ErKURBh_PvM2BL6dIaoeFxUqI1gwsTA-z2YuFCX09DmpJYCTPu1dqGTIEkWZwKwPOu9KUE-iv_PjAR7vemDIGLOS75kuz2FFZVedrnxWdMyQQJkuC0qVYEqE-Xua/s1600/images_121.jpg" imageanchor="1" ><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjT02mmjGpyjypQhPF_ErKURBh_PvM2BL6dIaoeFxUqI1gwsTA-z2YuFCX09DmpJYCTPu1dqGTIEkWZwKwPOu9KUE-iv_PjAR7vemDIGLOS75kuz2FFZVedrnxWdMyQQJkuC0qVYEqE-Xua/s320/images_121.jpg" /></a><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
</div><br />
Μέσω μιας ακατανόητης πρόσθεσης, το «όχι» του 61.31% του ελληνικού λαού αθροίστηκε στο «ναι» του 38,69%, έτσι ώστε, στο τέλος, θριάμβευσε το «ναι» με 100%! <br />
<br />
Ουσιαστικά, πρόκειται για την ακύρωση του δημοψηφίσματος, αφού, με πρόσχημα την εθνική ομοψυχία και την αποφυγή διχασμού, η κυρίαρχη ερμηνεία υποστηρίζει ότι το άθροισμα του πλειοψηφικού «όχι» και του μειοψηφικού «ναι», αποτελεί επικύρωση της βούλησης του ελληνικού λαού, στο ότι η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας αποτελεί εθνικό μονόδρομο.<br />
<br />
Με βάση αυτή την επικίνδυνη λογική, που ενώ καταργεί το περιεχόμενο της δημοκρατικής ετυμηγορίας διατηρεί την τυπική δημοκρατική διαδικασία, υποβάλλεται η ιδέα ότι σε μια κοινωνία δεν υπάρχουν συγκρουόμενα συμφέροντα, αντικρουόμενες πολιτικές και οικονομικές επιλογές και δρόμοι, με αποτέλεσμα να καταργείται σιωπηρά το κοινοβουλευτικό πολίτευμα με την εδραίωση της μεταδημοκρατίας.<br />
<br />
<b><br />
Το «Όχι» της Ρήξης</b><br />
<br />
Το δημοψήφισμα έγινε σε συνθήκες μονομερούς ταξικής και αποικιοκρατικής επίθεσης από το εσωτερικό και το εξωτερικό αντίστοιχα.<br />
<br />
Το τυπικό ερώτημα που έθεσε η κυβέρνηση παρακάμφθηκε από τα ίδια τα γεγονότα: η κεντροδεξιά αντιπολίτευση, σε συνεργασία με τους ευρωκράτες και τα εγχώρια ΜΜΕ, επιχείρησε τον εκφοβισμό και την κατατρομοκράτηση του ελληνικού λαού με το σύνθημα «ανήκουμε στην Ευρώπη» και συνεχίζουμε το καθεστώς των αποικιοκρατικών μνημονίων.<br />
<br />
Ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, λίγες μέρες πριν το δημοψήφισμα δήλωνε ότι «Η Ευρώπη και το ευρώ είναι εθνικός μονόδρομος», γεγονός που, αφενός, δεν επιδείχνει ουδετερότητα, αλλά σαφή τοποθέτηση υπέρ του «ναι» και αφετέρου, νοηματοδότησε το διακύβευμα του δημοψηφίσματος.<br />
<br />
Άρα, η πλειοψηφία του ελληνικού λαού, με το «όχι», έδωσε απάντηση όχι μόνο στην τρομοκρατία και τον εκφοβισμό, στην αντιπολίτευση και στο σύστημα διαπλοκής που προωθεί τις ταξικές πολιτικές των μνημονίων σε βάρος του, αλλά, επιπλέον, στην ίδια την ΕΕ.<br />
<br />
Το «Όχι» ήταν μια καθαρή εντολή ρήξης με την ΕΕ και σε πολύ μικρό ποσοστό απαντούσε στο τυπικό ερώτημα που έθεσε η κυβέρνηση.<br />
Την άποψη αυτή ενισχύουν αρκετές δημοσκοπήσεις που δεν προβλήθηκαν από τα ΜΜΕ, οι οποίες έθεταν το ερώτημα της ρήξης και στις οποίες το ποσοστό υπέρ της ρήξης ανέρχονταν στο 70%.<br />
<br />
Επιπλέον, η γεωγραφική κατανομή του «όχι» και του «ναι», έδειξε, ότι μέσω του δημοψηφίσματος-κυρίως στα αστικά κέντρα- εκφράσθηκε η ταξική αντιπαράθεση αστικής τάξης και χαμηλότερων τάξεων.<br />
<br />
Στην επαρχία εντούτοις, που οι κοινωνικές ανισότητες δεν είναι τόσο έντονες, παρατηρήθηκε ένα ενδιαφέρον φαινόμενο: η υπερψήφιση του όχι, κατά κύριο λόγο, εξέλαβε χαρακτήρα πολιτισμικής ψήφου. <br />
<br />
Τοπικές έρευνες έδειξαν, ότι οι ψηφοφόροι του όχι δεν διάβαζαν καν το ερώτημα του δημοψηφίσματος, αλλά βάσιζαν την επιλογή τους στη βάση της αντιπαράθεσης Έλληνας/ευρωπαίος. <br />
<br />
Αναμφισβήτητα, το «όχι» σημαίνει εντολή ρήξης και προξενεί εντύπωση η βιαστική κυβερνητική ερμηνεία που το διαστρέφει σε εντολή «συμφωνίας πάση θυσία», εξομοιώνοντάς το με το «ναι».<br />
<br />
Η μικροπολιτική ερμηνεία του «όχι», με βάση προειλημμένες αποφάσεις, έρχεται σε σύγκρουση με τη συμβολική διάσταση που εξέλαβε, όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά και διεθνώς: το «όχι» του ελληνικού λαού έγινε κατανοητό, όχι μόνο στο ιστορικό του πλαίσιο-αφού εγγράφεται σε μια μακρά παράδοση αντίστασης-, αλλά και ως αντίσταση των λαών στη δικτατορία των αγορών, της δημοκρατίας ενάντια στην μεταδημοκρατία, της αντιπαράθεσης στη γερμανική ΕΕ, της εναντίωσης στη φιλελεύθερη νεοαποικιακή Δύση.<br />
<br />
<br />
<b>Περί «εθνικού μονόδρομου» και Μεταδημοκρατίας</b><br />
<br />
Ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι «ρυθμιστικός του πολιτεύματος», που σημαίνει ότι έχει ρόλο «δημοκρατικού συμβολισμού της πολιτείας» με κύρια επιδίωξη την κοινωνική συνοχή.<br />
<br />
Απόρροια αυτής της αρχής είναι ότι πρέπει να κρατά ίσες αποστάσεις προς τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις, χωρίς ο λόγος του να διακρίνεται από ιδεολογική φόρτιση που λειτουργεί παρεμβατικά στις κοινωνικές συγκρούσεις.<br />
<br />
Εντούτοις, τίθεται το ερώτημα, αν, εν μέσω του δημοψηφίσματος, η παρέμβαση του Προέδρου υπέρ της ΕΕ ("Η πορεία της Ελλάδας εντός Ευρώπης και εντός Ευρωζώνης είναι εθνικός μονόδρομος»), δεν συνιστά παραβίαση της ουδετερότητας και τορπίλη στη κοινωνική συνοχή.<br />
<br />
Οι απόρροιες μιας τέτοιας παρέμβασης-εφόσον έγινε αποδεκτή- είναι ότι όσοι πολίτες δε συντάσσονται με την άποψη του Προέδρου-που θεωρητικά αποτελεί ρυθμιστή του πολιτεύματος και μόνο, και δεν έχει αρμοδιότητες καθορισμού της πολιτικής-δεν αποτελούν εθνικό σώμα, δεν προφυλάσσονται από το σύνταγμα και τους νόμους και εν ολίγοις, ανήκουν στο αντισυνταγματικό τόξο.<br />
<br />
Στο ίδιο μήκος κύματος, το κοινό ανακοινωθέν μετά τη σύγκληση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών αναφέρει: «Η πρόσφατη ετυμηγορία του Ελληνικού Λαού δε συνιστά εντολή ρήξης, αλλά εντολή συνέχισης και ενίσχυσης της προσπάθειας για την επίτευξη μιας κοινωνικώς δίκαιης και οικονομικώς βιώσιμης συμφωνίας. (…)».<br />
<br />
Δηλαδή, «η ετυμηγορία του ελληνικού λαού», αναφέρεται στον λαό του συνταγματικού τόξου, έτσι όπως προσδιορίστηκε από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας.<br />
Όσοι από τους πολίτες απέδωσαν στο «όχι» το περιεχόμενο της ρήξης, όχι μόνο χάνουν την ιδιότητα του πολίτη, αλλά δεν ανήκουν καν στον ελληνικό λαό.<br />
<br />
Προφανώς, με όχημα την εθνική ρητορική, συντελείται η μετάλλαξη του πολιτεύματος, αφού, αφενός παραβιάζονται θεμελιώδεις συνταγματικοί κανόνες, αφετέρου, προσδιορίζεται ιδεολογικά το πολιτειακό καθεστώς, ανεξάρτητα από τη βούληση του ελληνικού λαού και τέλος, οι δημοκρατικές διαδικασίες εκπίπτουν στο επίπεδο ενός ανούσιου τελετουργικού ψηφοδοσίας που απλά επικυρώνει την κυρίαρχη ερμηνεία που εκπορεύεται από το καθεστώς εξουσίας.<br />
<br />
Η η de facto δήλωση ότι η «Η πορεία της Ελλάδας εντός Ευρώπης (ΕΕ) και εντός Ευρωζώνης είναι εθνικός μονόδρομος», «όχι μόνο για λόγους οικονομικούς, αλλά και για λόγους εθνικής ασφάλειας», δηλώνει ότι η αστική τάξη της χώρας θεωρεί την παραμονή στην ΕΕ ως κάτι που υπερβαίνει την συνταγματική τάξη και την κοινοβουλευτική Δημοκρατία. <br />
<br />
Ένα από τα καθοριστικά χαρακτηριστικά της μεταδημοκρατικής τάξης πραγμάτων είναι ότι, παρότι οι τυπικοί αντιπροσωπευτικοί θεσμοί παραμένουν, οι αποφάσεις λαμβάνονται από μία πολιτική και επιχειρηματική ολιγαρχία που επιβάλλει μια λογική διαχειριστικής συναίνεσης.<br />
<br />
Στο ελληνικό μεταδημοκρατικό σύστημα εξουσίας, ή ΕΕ λειτουργεί ως ένα υπερταξικό, εθνικό πρόταγμα που επιβάλλει τον «εκσυγχρονισμό» και τον «εξορθολογισμό» στη χώρα, δηλαδή το πλήρες άνοιγμα στη λεηλασία του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, το οποίο συντηρεί οικονομικά την παρασιτική εγχώρια ελίτ.<br />
<br />
<br />
<b>Το «όχι» ως δύναμη ανατροπής</b><br />
<br />
Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ που γρήγορα αφομοίωσε τη λογική των κομμάτων-καρτέλ, συντασσόμενη με την ευρωπαϊκή και την εγχώρια ελίτ, μέσα από την μεταδημοκρατική μετάλλαξη του νοήματος του «όχι», ελπίζει ότι υπάρχει η συναίνεση για την επιβολή ενός τρίτου μνημόνιου.<br />
<br />
Εντούτοις, η κυβέρνηση δεν διαθέτει ουδεμία νομιμοποίηση, όπως και η κεντροδεξιά αντιπολίτευση, αλλά και ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. <br />
Αυτή η έλλειψη νομιμοποίησης που είναι συνειδητή για το πλήθος των πολιτών που υπερψήφισε το «όχι», δεν θα επιτρέψει την εφαρμογή του σχεδίου υποταγής της χώρας στους δανειστές.<br />
<br />
Είναι βέβαιο ότι η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, αποκομμένη από τη κινηματική βάση της αλλά και από μια μεγάλη μερίδα κυβερνητικών βουλευτών, θα αναγκαστεί να συμμαχήσει με την κεντροδεξιά, μέσω της συνήθους εθνικής ρητορικής περί σωτηρίας της χώρας.<br />
<br />
Εντούτοις, η απονομιμοποίησή της θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε εκλογές, γεγονός που θα σηματοδοτήσει την ανάδειξη πολιτικών δυνάμεων με καθαρά αντιευρωπαϊκό χαρακτήρα.<br />
<br />
Είναι γεγονός ότι το αναπάντεχο «όχι» του ελληνικού λαού, δεν είναι κάτι περιστασιακό, αλλά αντανακλά μια διευρυνόμενη κοινωνική δυναμική ταξικής και πολιτισμικής αξιοπρέπειας που θα ανατρέψει τα σχέδια των δανειστών και των εγχώριων συνεργατών τους.<br />
<br />
Σουλτάνης Γρ.Kritikhttp://www.blogger.com/profile/14280685460263713722noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-425834336420601992.post-44251647586395695452015-07-03T05:29:00.002-07:002015-07-03T05:29:19.407-07:00Δημοψήφισμα: Η ΕΕ σε ρόλο Μεγάλου Ιεροεξεταστή<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhx1ohwvPg0oB91MIWEudts42yWX6TZu9E02X37L4rXe0LV6bgljX_HzDUeCG9mUY7wBwyAC4thzk3k80Iw4EjhuKFrvorTAOKJgY-Udlwd-l1352bPaArGBZSzVAosW2sY_oNU2nQRyE-T/s1600/austria-eu-petition-exit.si_-310x165.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhx1ohwvPg0oB91MIWEudts42yWX6TZu9E02X37L4rXe0LV6bgljX_HzDUeCG9mUY7wBwyAC4thzk3k80Iw4EjhuKFrvorTAOKJgY-Udlwd-l1352bPaArGBZSzVAosW2sY_oNU2nQRyE-T/s320/austria-eu-petition-exit.si_-310x165.jpg" /></a></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
</div><br />
<br />
Οι ευρωκράτες, με τη χρήση σύγχρονων τεχνικών ψυχολογικού πολέμου, προσδοκούν ότι οι έλληνες πολίτες θα συναινέσουν στην πλήρη κατάργηση της εθνικής κυριαρχίας, στις δοτές κυβερνήσεις-μαριονέτες και στη λεηλασία της χώρας.<br />
<br />
Με την αναπλαισίωση του ερωτήματος που θέτει το δημοψήφισμα-από όχι ή ναι στη συμφωνία, σε όχι ή ναι στην Ευρώπη-άθελά τους, οι δανειστές, προκάλεσαν την άνοδο ενός συνειδητού αντι-ευρωπαϊκού ρεύματος, επιτρέποντας στο μέσο έλληνα πολίτη να ξεπεράσει το μύθο της Ευρώπης-γεγονός που προοιωνίζει εξελίξεις σε βάθος χρόνου.<br />
<br />
Κατ’ αυτό τον τρόπο, η κρισιμότητα που παρουσιάζει το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου-έχοντας τη δική του δυναμική-, βρίσκεται στο ότι έχει φέρει στην επιφάνεια τα δομικά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας, έτσι όπως αυτή έχει διαμορφωθεί από τη μεταπολίτευση και μετά.<br />
<br />
Γι αυτό και όσοι επιδιώκουν τα προβλήματα αυτά να βρίσκονται κάτω από το χαλί, μιλούν για διχόνοια και εθνικό διχασμό.<br />
<br />
Την άποψη αυτή συμμερίζονται και οι ευρωκράτες, οι οποίοι χρησιμοποιούν όλες τις τεχνικές ψυχολογικού πολέμου-εκτός από τον οικονομικό στραγγαλισμό-προκειμένου να εκβιάσουν τη συναίνεση του ελληνικού λαού στη γενοκτονία του και στη λεηλασία της χώρας. <br />
Η πρόκληση όσο το δυνατόν μεγαλύτερου προβλήματος στην ελληνική οικονομία και ο εκβιασμός των ελλήνων πολιτών, ήταν μέρος της τακτικής των δανειστών, μέσω της κωλυσιεργίας ως προς μια συμφωνία με την ελληνική κυβέρνηση.<br />
<br />
Με την τακτική τους, αφενός εξώθησαν την ελληνική κυβέρνηση στο να εξαγγείλει το δημοψήφισμα στο μέσο της τουριστικής περιόδου, αφετέρου, εξανάγκασαν μέσω της πιστωτικής ασφυξίας, να επιβληθούν περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων και επιπλέον, αναπλαισίωσαν το ερώτημα του δημοψηφίσματος. <br />
Το διευθυντήριο της ΕΕ, θεωρώντας βέβαιη την πτώση της κυβέρνησης, ήδη σχεδιάζει το σχηματισμό κυβέρνησης ειδικού σκοπού, τύπου Παπαδήμου, που θα υπογράψει το τρίτο μνημόνιο και θα προωθήσει τις απαιτήσεις των δανειστών.<br />
<br />
<b> Το ασυνείδητο στην υπηρεσία των δανειστών</b><br />
<br />
Η αναπλαισίωση του ερωτήματος της κυβέρνησης (ναι ή όχι στη συγκεκριμένη συμφωνία), από τους δανειστές, απέδωσε σε αυτό ένα εντελώς διαφορετικό περιεχόμενο: αντί το ερώτημα να παραμείνει στο γήπεδο των διαπραγματεύσεων μετατέθηκε στην επικράτεια του ασυνειδήτου.<br />
<br />
Το ναι ή το όχι-για τον ηγεμονικό λόγο των δανειστών και των εγχώριων πελατών τους-εξέλαβε το περιεχόμενο του όχι ή ναι στην Ευρώπη και το ευρώ. <br />
Δηλαδή, ένα πιθανό όχι από μέρους του ελληνικού λαού, θα σήμαινε κατά τους ευρωκράτες, όχι στην βεβαιότητα και την ασφάλεια και ένα άνοιγμα στα αχαρτογράφητα νερά της ανασφάλειας.<br />
<b><br />
Οι δανειστές, με αυτό τον τρόπο, παίζουν με το ασυνείδητο του μέσου έλληνα πολίτη.</b> <br />
<br />
Προσδοκούν ότι μέσω της διέγερσης του φόβου και της ανασφάλειας, ο μέσος πολίτης θα χάσει τη δυνατότητα της αντικειμενικής κρίσης και θα ενεργήσει ως ένα φοβισμένο ζώο που επιλέγει την ασφάλεια της φυλακής του από την αβεβαιότητα μιας ελεύθερης επιλογής.<br />
<br />
Ο μέσος πολίτης υπό το κράτος του φόβου που παραλύει τη κριτική σκέψη, θα οδηγηθεί σε μια αυτόματη μηχανιστική αντίδραση με την απλοϊκή σκέψη που υποβάλλουν οι ευρωκράτες: «καλύτερα ένας μισθός ή μια σύνταξη των 300 ευρώ, παρά η πείνα και η καταστροφή».<br />
<br />
(οι δανειστές-και ιδιαίτερα το ΔΝΤ- έχουν διδαχθεί πολλά από το μύθο του «μεγάλου ιεροεξεταστή» του Ντοστογιέφσκι). <br />
<br />
Με την αναπλαισίωση του ερωτήματος, εντούτοις, επιτεύχθηκε κάτι επίσης σημαντικό: η διέγερση του συλλογικού ενοχικού συνδρόμου που με τη σειρά του προκαλεί συλλογικά συναισθήματα αυταπαξίωσης και αυτοαπόρριψης.<br />
<br />
Οι ευρωκράτες γνωρίζουν ότι η ταυτότητα του μέσου έλληνα είναι τραυματική, αφού στην Ελλάδα ενδημεί το φαινόμενο της αυτοαποίκισης: <b>το αποικιακό αφήγημα του ευρωκεντρισμού, ενισχυμένο από τις πειθαρχικές και προπαγανδιστικές τεχνικές του ευρωπαϊσμού που έχει ενστερνισθεί η εγχώρια παρασιτική αστική τάξη, είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός συλλογικού Υπερεγώ που απαιτεί τη συμμόρφωση στις επιταγές των ευρωκρατών-η αντίσταση στο Υπερεγώ αυτό είναι ταυτόσημη με την αμφισβήτηση των γονεϊκών εντολών. </b><br />
<br />
Το κρεσέντο ευρωπαϊσμού και πολιτικών φαντασμάτων που παρελαύνει αυτές τις μέρες, σημειολογικά, σημαίνει την πειθάρχηση στις εντολές των ευρωκρατών, αλλά και την υπόμνηση της ενοχής του να διαθέτει ένας λαός μια διαφορετική ταυτότητα από την υποτιθέμενη ευρωπαϊκή.<br />
<br />
<b>Συνεργάτες, υποστηρικτές και θύματα</b><br />
<br />
Η συνεργασία του μεγαλύτερου τμήματος της εγχώριας αστικής τάξης με τους ευρωκράτες αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός.<br />
<br />
Αυτό το τμήμα-η πολιτικοοικονομική ελίτ της χώρας-έχει συνδέσει τη τύχη του με το ευρωπαϊκό κεφάλαιο, προπαγανδίζοντας την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, την οποία έχει αναγάγει σε «Μεγάλη Ιδέα του Έθνους»: απώλεια εθνικής κυριαρχίας, λεηλασία της χώρας και κινεζοποίηση του έλληνα εργαζόμενου.<br />
<br />
Τους υποστηρικτές της ευρωκρατίας αποτελεί ένα μεγάλο τμήμα της κατώτερης αστικής και της μικροαστικής τάξης που εκτείνεται από υψηλόβαθμους υπαλλήλους του δημοσίου, ιδιώτες που διαβιούν με επιδοτήσεις της ΕΕ και εργαζόμενους, απόφοιτους της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που λόγω των ΕΣΠΑ αισθάνονται ως υπάλληλοι της ΕΕ.<br />
<br />
Τα θύματα της ευρωκρατίας αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος των ελλήνων πολιτών, που, αν και δεν έχει συμμετάσχει στο παιχνίδι οικονομικής εξάρτησης από την ΕΕ, έχει υποστεί διαμόρφωση από την αποικιακή ιδεολογία του ευρωκεντρισμού και του εγχώριου ευρωπαϊσμού.<br />
<br />
Αυτό το τμήμα, έχει αποδεχτεί το ιδεολόγημα του καταραμένου, διεφθαρμένου, ανίκανου έλληνα που μόνο με τον ενστερνισμό της ευρωπαϊκής ταυτότητας και την υποταγή στα κελεύσματα της ευρωκρατίας θα μπορέσει να δει στον ήλιο μοίρα.<br />
<br />
Σε αυτούς τους πολίτες αποβλέπει η αήθης, λυσσαλέα και αδίστακτη προπαγάνδα των δανειστών και των εγχώριων συνεργατών τους.<br />
<br />
<b>Ανοίγοντας τους ασκούς του Αιόλου</b><br />
<br />
Γίνεται φανερό σε όλο και περισσότερους πολίτες ότι η «Ευρώπη» είναι ένας μύθος που υπάρχει στη φαντασία και δεν ανταποκρίνεται στη πραγματικότητα.<br />
Επιπλέον, γίνεται φανερό ότι οι ευρωκράτες χρησιμοποιούν αυτό το μύθο ως εργαλείο υποταγής, αυτοαπαξίωσης και αυτουποτίμησης.<br />
<br />
Αντίθετα από τους ισχυρισμούς της ντόπιας πολιτικο-οικονομικής ελίτ, η κοινωνική δυναμική της αντιπολίτευσης εξανεμίστηκε μέσα στα γραφειοκρατικά γρανάζια της ΕΕ, όπως και η ελληνική οικονομία καταστράφηκε στη ζώνη του ευρώ.<br />
<br />
Η χώρα υποβαθμίστηκε σε καταναλωτική αποικία της ΕΕ, όπως και σε αποικία χρέους.<br />
<br />
Ο μέσος έλληνας έχει διαπαιδαγωγηθεί στο να αισθάνεται πολιτισμικά ανάπηρος που ζει από την ελεημοσύνη των «εταίρων», με μια συλλογική ψυχολογία παρόμοια με αυτή της νεοαποικιακής Αφρικής.<br />
<br />
Ακόμη και η κυβέρνηση έχει αναγκαστεί να δεχτεί ότι η αποτυχία της στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές οφείλεται στον αφελή ευρωπαϊσμό της ευρωπαϊκής αριστεράς που ερμηνεύει τα φαινόμενα αποκλειστικά με ταξικούς όρους, αγνοώντας τον ιμπεριαλισμό και την νεοαποικιοκρατία.<br />
<br />
Αν και ο δημόσιος λόγος κυριαρχείται από τα συνθήματα των ευρωκρατών, είναι εμφανής η ανάδυση ενός αντιευρωπαϊκού ρεύματος που αν τροφοδοτηθεί με τη κατάλληλη ανάλυση θα πυροδοτήσει στο άμεσο μέλλον εξελίξεις καταλυτικές για τη χώρα· και αυτό, ανεξάρτητα από την έκβαση του δημοψηφίσματος.<br />
<br />
Η αρχή του τέλους της ηγεμονίας του ευρωπαϊσμού στην Ελλάδα έχει ήδη ξεκινήσει· ένα τέλος που θα επιφέρει τη πολιτισμική αναγέννηση και που θα ανοίξει δρόμους σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο στον πολυπολικό κόσμο που διαμορφώνεται στον 21ο αιώνα.<br />
<br />
Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι η πάλη με τα φαντάσματα-μεταφορικά και κυριολεκτικά- και τους μύθους που οδήγησαν τη χώρα στο να καταντήσει μια αποικία του ευρωπαϊκού κεφαλαίου.<br />
<br />
Σουλτάνης Γρ.<br />
Kritikhttp://www.blogger.com/profile/14280685460263713722noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-425834336420601992.post-38611473132169100232015-06-30T15:35:00.004-07:002015-06-30T15:41:51.338-07:00Ευρωπαϊκός Ολοκληρωτισμός: Η δημοκρατία ως Πραξικόπημα <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhd7Gy2lfkD2C_SE_cMPQpnbZwfaPo7r2HkM7d7DhFWsLltQwgsWxngiuQ7mHTV5CqDRxvbxBtv3rU2MDuMoQwycPzBsd39I_PYcy-Zqy6KNDTCMlOav94_s5OUQuRaU8BPQZHkoEVzXX4c/s1600/The-Totalitarian-EU-Tightens-Its-Grip.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhd7Gy2lfkD2C_SE_cMPQpnbZwfaPo7r2HkM7d7DhFWsLltQwgsWxngiuQ7mHTV5CqDRxvbxBtv3rU2MDuMoQwycPzBsd39I_PYcy-Zqy6KNDTCMlOav94_s5OUQuRaU8BPQZHkoEVzXX4c/s400/The-Totalitarian-EU-Tightens-Its-Grip.png" /></a></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
</div><br />
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι<b> οι εγχώριοι συνεργάτες των ευρωκρατών χαρακτηρίζουν το επικείμενο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου ως πραξικόπημα!</b><br />
<br />
Αν βέβαια μια γνήσια δημοκρατική στιγμή αποκαλείται πραξικόπημα, εύλογα, γεννιέται το ερώτημα: ένα στρατιωτικό πραξικόπημα συνιστά δημοκρατική πράξη; Φαίνεται πως για τους «Ευρωπαϊστές» ισχύει αυτή η εξίσωση.<br />
<br />
Έκπληξη προκαλεί το γεγονός ότι η διατύπωση τέτοιων πολιτικών θέσεων που εμπνέονται από ολοκληρωτικές πολιτικές θεωρίες, δεν προκαλεί τη δέουσα αντίδραση από τα δημοκρατικά πολιτικά κόμματα, τους κοινωνικούς φορείς και τους πολίτες. <br />
<br />
Η άμβλυνση της δημοκρατικής ευαισθησίας είναι ένα από τα αποτελέσματα της βιοπολιτικής των μνημονίων: για πέντε χρόνια, η νεοφιλελεύθερη ρητορική επεδίωξε τον έλεγχο του κοινωνικού νου και πράγματι, πέτυχε την εγγραφή νέων, αντιδημοκρατικών αξιών στην κοινωνική φαντασία, επιφέροντας την ανατροπή της ηγεμονίας των δημοκρατικών αξιών.<br />
<br />
Η αποτελεσματικότητα των μνημονίων στην ιδεολογική σφαίρα δεν θα ήταν δυνατή, με τη σειρά της, αν δεν είχε προηγηθεί η μετάλλαξη του μέσου έλληνα πολίτη από την εφαρμογή των αντιδημοκρατικών πολιτικών της ΕΕ και της ΟΝΕ, αλλά και από τη ρητορική ιδεολογημάτων όπως του «εκσυγχρονισμού» και του «ευρωπαϊσμού».<br />
<br />
Η αντίληψη των ευρωκρατών για το τι συνιστά Δημοκρατία διακρίνεται στις τοποθετήσεις τους έναντι του επικείμενου δημοψηφίσματος: «ο ελληνικός λαός πρέπει να ψηφίσει ναι», «η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να υποστηρίξει το ναι, ώστε να συνεχιστεί η διαπραγμάτευση» ή «να προχωρήσει στην ακύρωση του δημοψηφίσματος», «οι όροι που θα προβλέπει το ενδεχόμενο νέο πρόγραμμα μπορεί να είναι σκληρότεροι (μετά το δημοψήφισμα)».<br />
<br />
Ανάλογες θέσεις άλλωστε εκφράστηκαν κατά τις εθνικές εκλογές, κατά τις οποίες, αξιωματούχοι της ΕΕ δήλωναν απερίφραστα ότι το αποτέλεσμα των εκλογών δεν έχει καμία σημασία για την ΕΕ.<br />
<br />
Είναι φανερό ότι <b>για τους ευρωκράτες, δημοκρατία σημαίνει συμμόρφωση με τις αποφάσεις τους. Το όχι, δε συνιστά θέση που συνάδει με την εννοούμενη δημοκρατία. Αντίθετα, συνιστά παρέκκλιση και πρέπει να τιμωρείται με σκληρότητα.</b><br />
<br />
Σε γενικές γραμμές, οι δημοκρατικές διαδικασίες δεν έχουν κανένα νόημα για την ΕΕ, αφού γίνονται ανεκτές μόνο στο τυπικό επίπεδο και εφόσον προδικάζουν συναίνεση με τις εν κρυπτώ ειλημμένες αποφάσεις των ευρωκρατών.<br />
<b><br />
Οι γνήσιες δημοκρατικές διαδικασίες, για την κουλτούρα των ευρωκρατών, συνιστούν πραξικόπημα!</b><br />
<br />
Η αντιδημοκρατικότητα των ευρωκρατών γίνεται κατανοητή αν λάβει κανείς υπόψη το γεγονός ότι η ιδεολογία που κινεί το μόρφωμα της ΕΕ είναι στον πυρήνα της ολοκληρωτική.<br />
<br />
<b>Ο ελιτισμός, η πολιτισμική αλαζονεία και η οικονομική ισχύς,</b> αποτελούν την κινητήρια δύναμη της υπερεθνικής ευρωπαϊκής ελίτ, που επινόησε το θεσμικό μόρφωμα της ΕΕ με κύριο στόχο την κατάργηση της μαζικής δημοκρατίας και την επαναφορά στο ancien regime.<br />
<br />
Είναι εντούτοις αξιοθαύμαστο το γεγονός ότι ένα τόσο επικίνδυνο μόρφωμα-που στο μέλλον θα κατατάσσεται στα ολοκληρωτικά καθεστώτα- μέσω των περίτεχνων γλωσσικών μηχανισμών προπαγάνδας που έχει αναπτύξει, έχει καταφέρει να ελέγχει το φαντασιακό ακόμα και κοινωνικών ομάδων που ιδεολογικά βρίσκονται στον αντίποδά του.<br />
<br />
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της ευρωπαϊκής αριστεράς που υποστηρίζοντας την Ευρωπαϊκή ενοποίηση, οδηγείται στην αυτοκατάργησή της, ενώ την ίδια στιγμή, η ακροδεξιά αναδεικνύεται στη μόνη δύναμη που αντιτάσσεται ευθέως στην νεοαποικιακή αντιδημοκρατική ΕΕ των πολυεθνικών.<br />
<br />
Σουλτάνης Γρ.<br />
<br />
Kritikhttp://www.blogger.com/profile/14280685460263713722noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-425834336420601992.post-60781975553488577672015-06-09T13:39:00.000-07:002015-06-09T13:39:21.435-07:00Πολιτισμικές Διαστάσεις της Νεοαποικιοκρατίας στην Ελλάδα<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPWXoqqMutA_11e3wIu8o09hY9Zw14z3G_Ntyd1vXkNN_JKBKjagkSsdznGcZfS3ZINrul4lfZIxiC_7M9iLkll6bFSJsDSUhx9YuC6GboqLflLOqt_7dMmAmOARCJDPOajKrk1V5QF4k7/s1600/eu1421160506.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPWXoqqMutA_11e3wIu8o09hY9Zw14z3G_Ntyd1vXkNN_JKBKjagkSsdznGcZfS3ZINrul4lfZIxiC_7M9iLkll6bFSJsDSUhx9YuC6GboqLflLOqt_7dMmAmOARCJDPOajKrk1V5QF4k7/s320/eu1421160506.jpg" /></a></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
</div><br />
Η πολιτισμική αντιπαράθεση δυτικής και ανατολικής Ευρώπης είναι που καθορίζει τα κίνητρα των δανειστών έναντι της Ελλάδας, περισσότερο ή εξίσου με τους οικονομικούς και πολιτικούς λόγους.<br />
<br />
Γι αυτό και η Ελλάδα είναι η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που δέχθηκε τη νεοαποικιοκρατική επίθεση της ευρωατλαντικής ελίτ, όπου η λεηλασία συνδυάζεται με την πρόβα θανάτου της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και της εθνικής κυριαρχίας. <br />
<br />
Η σφοδρότητα της νεοαποικιοκρατικής ιμπεριαλιστικής επίθεσης δε μπορεί να αποδοθεί στο σαδισμό του πιστωτή προς το χρεώστη, που απορρέει από την οικονομική σχέση εξάρτησης και που επιτρέπει στο δανειστή να βιαιοπραγεί και να εξαργυρώνει με αίμα το χρήμα που έχασε ή πιθανόν να χάσει. <br />
<br />
Άλλωστε, και οι ίδιοι οι δανειστές γνωρίζουν ότι είναι συνυπεύθυνοι ως προς τη δημιουργία του ελληνικού χρέους, αφού είναι αποτέλεσμα των ανισορροπιών της ευρωζώνης, της διεφθαρμένης εγκάθετης πολιτικο-οικονομικής ελίτ που βρισκόταν στην υπηρεσία των δανειστών, και των πολιτικών της ΕΚΤ που χρηματοδότησε, μέσω της κατανάλωσης, την γερμανική οικονομία.<br />
<br />
Το γεγονός ότι η λεηλασία της χώρας και ο μετασχηματισμός της σε τριτοκοσμική ζώνη φτηνού εργατικού δυναμικού, έγινε με βάση το μετα-αποικιακό πρόγραμμα της Συναίνεσης της Ουάσιγκτον, με την παρουσία του ΔΝΤ, συνδέεται άμεσα με την γεωπολιτική αναδιάρθρωση της Δύσης που προωθείται με την TTIP (Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων), προκειμένου να αντιμετωπιστεί ο κίνδυνος των BRICS και ιδιαίτερα της Κίνας που, απροκάλυπτα πια, ζητά την παράδοση της παγκόσμιας ηγεμονίας με ειρηνικό τρόπο. <br />
<br />
Η επιβράδυνση της ανάπτυξης, το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας και η χαμηλή κερδοφορία του κεφαλαίου, εξαναγκάζουν τον ευρωπαϊκό καπιταλισμό-υπό την ηγεμονία του γερμανικού κεφαλαίου-να μειώσει τα κόστη παραγωγής, να αναζητήσει κερδοφόρα πεδία επιχειρηματικότητας, φτηνές πρώτες ύλες και φτηνό εργατικό δυναμικό. Τα μητροπολιτικά καπιταλιστικά κέντρα αναλαμβάνουν την διάσωση του συστήματος με την καπιταλιστική αναδιάρθρωση και ιμπεριαλιστική επέκταση. <br />
<br />
Η ιμπεριαλιστική επέκταση, στα πλαίσια της περιφερειακής ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, εκλαμβάνεται πια ως <b>«εταιρική» σχέση,</b> αφού η ιδεολογία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης-την οποία προπαγανδίζει ένας ολόκληρος στρατός γραφειοκρατών-λειτουργεί ως προπέτασμα καπνού που καλύπτει τις προθέσεις τόσο των ιμπεριαλιστικών μητροπολιτικών κέντρων όσο και των εθνικών πολιτικοοικονονικών ελίτ που στο σύνολό τους βρίσκονται υπό αποικιακή κηδεμονία.<br />
<br />
Η φιλελεύθερη ρητορική της ειρήνης, μέσω της ευρωπαϊκής οικονομικής ενοποίησης, είναι στη πραγματικότητα ο μανδύας που υποκρύπτει την ωμή βία που κινεί τους καπιταλιστικούς θεσμούς και που προωθεί τον ευρω-ατλαντικό ιμπεριαλισμό.<br />
<br />
Εντούτοις, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι η ΕΕ έχει εισέλθει σε μια φάση καπιταλιστικής όσο και γεωπολιτικής αναδιάρθρωσης, η σκληρότητα των νεοαποικιακών μέτρων που έχουν επιβληθεί στην Ελλάδα, δε μπορεί να αποδοθεί αποκλειστικά σε αυτούς τους λόγους. <br />
<br />
Διαφαίνεται στο δημόσιο λόγο των δανειστών ότι <b>η απαξιωτική αντιμετώπιση της Ελλάδας προέρχεται από μία θεωρία ιμπεριαλιστικής ιεράρχησης των πολιτισμών: από την πεποίθηση ότι ο πολιτισμός της Δύσης είναι ανώτερος από εκείνον των χωρών της νοτιοανατολικής Ευρώπης. </b><br />
<br />
Έτσι, η βία που χαρακτηρίζει την οικονομική σχέση δανειστών-χρεώστη, στη περίπτωση της Ελλάδας, είναι κατά κάποιο τρόπο το μέσο που αντικειμενοποιεί την ήδη προϋπάρχουσα πολιτισμική βία και που σε άλλες συνθήκες θα μπορούσε να εκδηλωθεί με στρατιωτικά αντί με οικονομικά μέσα.<br />
<br />
Αν και η ρητορική των φορέων της οικονομικής παγκοσμιοποίησης, μέσω των πολυεθνικών εταιριών, έχει δημιουργήσει την ψευδαίσθηση ότι η οικονομία έχει καταργήσει και υποκαταστήσει τις πολιτισμικές διαφορές, εντούτοις, ο πολιτισμικός παράγοντας είναι παρών, διαμορφώνει την οικονομία, και τελικά, έχει υποκαταστήσει την ίδια την πολιτική μετά την αποχώρησή της. <br />
<br />
Η υποκατάσταση της πολιτικής από τον πολιτισμό φαίνεται ξεκάθαρα στη περίπτωση της Ελλάδας, όπου η κινητήρια δύναμη των πολιτικών διαδικασιών έχει πάψει να είναι η πολιτική-αφού δεν υφίσταται επί της ουσίας άλλη ιδεολογία από τον νεοφιλελευθερισμό. <br />
<br />
Αυτό που διαφοροποιεί πια τις πολιτικές δυνάμεις είναι το κατά πόσο είναι ικανές να εκφράσουν την πολιτισμική ιδιαιτερότητα, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι συχνά αυτό δεν συμβαίνει με συνειδητό τρόπο. Αίφνης, η δυναμική που απέκτησε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε άμεση σχέση με την αριστερά, όσο με το γεγονός ότι η αριστερά είναι ακόμη ικανή να γίνεται φορέας διεκδίκησης πολιτισμικών και συλλογικών δικαιωμάτων που στην πορεία μπορούν να αποκτήσουν ταξικό περιεχόμενο. <br />
<br />
Όταν ο <b>S. Huntington</b> ισχυρίστηκε ότι η Ευρώπη διαιρείται σε δύο πολιτισμικά αλληλοσυγκρουόμενα τόξα: της Δυτικής Ευρώπης (ρωμαιοκαθολικό και προτεσταντικό δόγμα) και της ανατολικής (ορθοδοξία, και μέρος του Ισλάμ), απηχούσε τις γενικότερες αντιλήψεις της ευρω-ατλαντικής ελίτ- προβλέποντας μάλιστα, ότι η θέση της Ελλάδας στην ΕΕ θα γίνεται όλο και περισσότερο προβληματική. <br />
<br />
Η συγκρουσιακή φύση των δύο τόξων έγινε ιδιαίτερα έκδηλη με την επέμβαση στη Σερβία, την καταστολή των ρωσόφωνων της Ουκρανίας, αλλά και το εμπάργκο κατά της Ρωσίας. <br />
<br />
Οι δύο ευρωπαϊκές πολιτισμικές ζώνες δε σχετίζονται μόνο την πολιτισμική σφαίρα, αλλά ταυτόχρονα, την ιδεολογία, την οικονομία και τη γεωπολιτική: ο δυτικός κόσμος, πολιτισμικά, λειτουργεί με όρους κυριαρχίας, παράγει την φιλελεύθερη καπιταλιστική τάξη πραγμάτων, τον ιμπεριαλισμό και τον γεωπολιτικό επεκτατισμό.<br />
Αντίθετα, το ανατολικό τόξο, παρά το γεγονός ότι δεν έχει να επιδείξει ένα επεξεργασμένο πολιτισμικό σχέδιο, έχει την εγγενή τάση να εναντιώνεται στις δυτικές πολιτισμικές κατασκευές και τον φιλελευθερισμό και να προτάσσει την συλλογικότητα έναντι του ατομικισμού.<br />
<br />
Σωστά λοιπόν, ο Huntington θεώρησε ότι η Ελλάδα, ως τμήμα του ανατολικού πολιτισμικού τόξου, αποτελεί κίνδυνο για την φιλελεύθερη ευρωατλαντική τάξη πραγμάτων, κάτι που αποκαλύπτει η διάχυτη ανησυχία της δυτικής ελίτ στην πιθανή προσέγγιση Ελλάδας-Ρωσίας. Πράγματι, μια τέτοια προσέγγιση γίνεται απειλητική, αφού μπορεί να αποτελέσει τα προεόρτια μιας ευρύτερης πολιτικής ενοποίησης του ανατολικού πολιτισμικού τόξου ενάντια στη φιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. <br />
<br />
Από πολιτισμική σκοπιά, η επίθεση της υπερεθνικής ελίτ έχει τεράστια σημασία, δεδομένου ότι η Ελλάδα παραμένει ένας χώρος με πνευματική επιρροή τόσο στο σλαβικό κόσμο όσο και στο χριστιανικό και εν μέρει στο μουσουλμανικό Ισλάμ. <br />
<br />
Δεδομένου ότι το μοντέλο του Huntington είναι το επικρατέστερο, παρέχωντας μια σχετικά επαρκή ερμηνεία της διεθνούς πραγματικότητας, είναι βέβαιο ότι για την ευρωατλαντική ελίτ, η Ελλάδα αποτελεί πολιτισμικό χώρο υψηλού κινδύνου, αφού εν δυνάμει, μπορεί να προκαλέσει ένα νέο γεωπολιτικό μέτωπο αντιπαράθεσης.<br />
Φυσικά, ένα τέτοιο γεγονός δεν είναι απαραίτητο να αποτελεί μια συνειδητή διαδικασία-και ιδιαίτερα πολιτική-, δεδομένου ότι τα πολιτισμικά φαινόμενα αναδύονται μέσα από μια δύνη πολυπλοκότητας που ξεφεύγει από τη γραμμική λογική.<br />
<br />
Σημασία έχει ότι η αυτό-αποικιοποιημένη ελληνική πολιτικοοικονομική ελίτ, πλήρως παραδομένη στον ευρωατλαντικό ιμπεριαλισμό, όχι μόνο είναι ανίκανη να οραματισθεί ένα εθνικό και πολιτισμικό σχέδιο για τη χώρα, στη δεδομένη πολυπολική στιγμή, μα αντίθετα, έχει αναπτύξει δεξιότητες αποκλειστικά και μόνο για την εκποίησή της. <br />
<br />
Το βέβαιο είναι-αντίθετα από ότι υποστηρίζουν οι δανειστές και οι συνοδοιπόροι τους-ότι η Ελλάδα αν παραμείνει στην αγκαλιά της ιμπεριαλιστικής Ευρώπης, θα υποστεί χειρότερη καταστροφή από τη μικρασιατική. <br />
<br />
Σουλτάνης Γρ.<br />
Kritikhttp://www.blogger.com/profile/14280685460263713722noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-425834336420601992.post-39174141279614381022015-04-22T15:17:00.000-07:002015-04-22T15:36:40.583-07:00Η Γερμανική Ευρώπη και ο Ordoliberalismus<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5fUg_h4p0cdCqJ7y_0neYyANoIEOoJJ6a0gITsN64DHzURD-Rbv8ni9rWJQd_DxCojjBYgwOThRAGg8etQ70LRni6m4x2jq-ZZ46qiuGIMoEiLVKfq1xqgLUIW7YlAqMDcsUkUJRGV2Lt/s1600/map_europe_with_europe_and_german_flag.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5fUg_h4p0cdCqJ7y_0neYyANoIEOoJJ6a0gITsN64DHzURD-Rbv8ni9rWJQd_DxCojjBYgwOThRAGg8etQ70LRni6m4x2jq-ZZ46qiuGIMoEiLVKfq1xqgLUIW7YlAqMDcsUkUJRGV2Lt/s320/map_europe_with_europe_and_german_flag.jpg" /></a></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
</div><br />
Είναι αξιοθαύμαστο το γεγονός ότι η χώρα με το πιο διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα στην Ευρώπη, που έχει χαρακτηρισθεί ως άντρο της αδιαφάνειας και των καρτέλ, που έχει αναγάγει την διαφθορά ξένων αξιωματούχων σε τέχνη, έχει καταστεί ο κήρυκας της νεοφιλελεύθερης ηθικής και ο δεσμοφύλακας των απείθαρχων δημοσιονομικά χωρών της ευρωζώνης.<br />
<br />
Σε πολλά δημοσιεύματα, η στάση της Γερμανίας- και ιδιαίτερα η οικονομική πολιτική των πλεονασμάτων, σε βάρος των εταίρων της, αλλά και της γερμανικής εργατικής τάξης-, γίνεται λόγος για ένα τέταρτο Ράιχ, που το διακρίνει η συνέχεια με το μακιαβελισμό του Βίσμαρκ και την επεκτατική πολιτική του Χίτλερ. <br />
<br />
Ωστόσο, η γερμανική ιδεολογική, οικονομική και πολιτική κυριαρχία στην ΕΕ είναι αποτέλεσμα της «Συναίνεσης του Βερολίνου», με βάση την οποία, οι ευρωπαϊκοί εθνικοί καπιταλισμοί ευελπιστούν ότι η επέκταση του γερμανικού καπιταλιστικού μοντέλου (Κοινωνική Οικονομία της Αγοράς)- με την υποτίμηση της εργασίας, την αντικατάσταση του κράτους πρόνοιας από ένα δίχτυ ασφαλείας και την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων αγαθών-, θα επιτρέψει την επιστροφή της κερδοφορίας του κεφαλαίου και την ανάκαμψη της ευρωπαϊκής οικονομίας στα πλαίσια του γεωοικονομικού ανταγωνισμού. <br />
<br />
Εν ολίγοις, η γερμανική δεξιά, δυνάμει του σχηματισμού μιας διακρατικής ευρωπαϊκής καπιταλιστικής τάξης, έχει αναδειχθεί σε ηγεμόνα της Ευρώπης, παράλληλα με το υπερεθνικό γραφειοκρατικό διευθυντήριο της ΕΕ. Και ενώ στις παλιές καλές εποχές της ΕΟΚ, το ευρωπαϊκό σύστημα ήταν δομημένο εθνοκρατοκεντρικά, με κέντρο το γαλλο-γερμανικό άξονα, τους ημιπεριφερειακούς δορυφόρους και τους περιφερειακούς παρίες, το νέο σύστημα έχει αποκτήσει αυτοκρατορική δομή-κατά την έκφραση του J.M Quatrepoint-, στα πρότυπα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας: η διευθυντική ευρωπαϊκή «σύγκλητος» διορίζει τους ανθύπατους ή τους πραίτορες στις κατά τόπους επαρχίες της ευρωπαϊκής αυτοκρατορίας. <br />
<br />
<b>Γερμανική Ηγεμονία και Ordoliberalismus</b><br />
<br />
Αντίθετα από τη διαδεδομένη άποψη, η γερμανική ηγεμονία δεν οφείλεται τόσο στην οικονομική ισχύ-στη παραγωγικότητα και τις εξαγωγές- όσο σε ιδεολογικούς λόγους. <br />
<br />
Η οικονομική ισχύς είναι αποτέλεσμα του κομβικού ρόλου που παίζει αυτή η χώρα στα πλαίσια της φιλελεύθερης ευρωατλαντικής τάξης πραγμάτων, στην οποία υπάγεται το ευρωσύστημα. Αυτό που την καθιστά ηγεμονική είναι το γεγονός ότι είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που έχει ισχυρή δέσμευση στην τήρηση των φιλελεύθερων αξιών με βάση την ιδεολογική πλατφόρμα του γερμανικού νεοφιλελευθερισμού (<b>ordoliberalismus</b>) της σχολής του Freiburg, η οποία καθόρισε το γερμανικό πολιτικό και οικονομικό σύστημα μεταπολεμικά. <br />
<br />
Από το 1949 η κυβέρνηση Adenauer και αργότερα του L. Erhard, έθεσε σε εφαρμογή το οικονομικό μοντέλο της <b>«Κοινωνικής Οικονομίας της Αγοράς» (Soziale Marktwirtschaft)</b> που επεξεργάστηκε ο <b>Alfred Müller-Armack</b> στη βάση των αρχών της σχολής του Freiburg. Η αντιπληθωριστική πολιτική με βάση το ισχυρό νόμισμα, η δημοσιονομική πειθαρχία, και η κρατική ρύθμιση του ανταγωνισμού συνιστούν τα χαρακτηριστικά του ορντοφιλελεύθερου μοντέλου. Ένα από τα σημαντικά στοιχεία του είναι η έννοια της «κοινωνικής οικονομίας», η οποία αναφέρεται στην άσκηση κοινωνικής πολιτικής με βάση την οικονομία της αγοράς: στη διαμόρφωση ενός είδους «κοινότητας του λαού» (Volksgemeinschaft), η οποία λειτουργεί αταξικά και ως οργανική κοινότητα επιδιώκει την εθνική οικονομική μεγέθυνση.<br />
<br />
Οι γερμανοί νεοφιλελεύθεροι αποδίδουν το γερμανικό θαύμα (<b>Wirtschaftswunder</b>) της δεκαετίας του ’50 στην επιτυχία του μοντέλου της Soziale Marktwirtschaft. Εντούτοις, έχει αποδειχθεί ότι αυτό ήταν αποτέλεσμα ενός συνδυασμού παραγόντων, όπως της ροής κεφαλαίων από τις ΗΠΑ, της γαλλική συνεργασίας, της διαγραφής του χρέους, του φτηνού εργατικού δυναμικού από την Ανατολική Γερμανία και των εκατομμυρίων gastarbeiters. Τα ποσοτικά στοιχεία δείχνουν επίσης ότι η οικονομική μεγέθυνση υποχώρησε μετά την κατασκευή του τείχους του Βερολίνου, στα 1961, που ανέκοψε την εισροή φτηνού και εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού (H. J. Braun, «The German Economy in the Twentieth Century»).<br />
<br />
Εντούτοις, ο κυριότερος λόγος της μεταπολεμικής ανασυγκρότησης ήταν γεωπολιτικός. Ο G. Marshall, στο λόγο του για την κατάσταση στην Ευρώπη, έλεγε: «Η παλινόρθωση της Ευρώπης προϋποθέτει την παλινόρθωση της Γερμανίας…Με αυτό τον τρόπο, θα ελεγχθεί η σύγκρουση με τους Σοβιετικούς». <br />
<br />
Στο κλίμα του ψυχρού πολέμου και της επιρροής που ασκούσαν οι σοσιαλιστικές ιδέες, ο ορντοφιλελευθερισμός διασφάλιζε για το ευρωπαϊκό πλαίσιο, αφενός τη σταθερότητα της καπιταλιστικής συσσώρευσης και αφετέρου την ανακοπή των εργατικών διεκδικήσεων. Κατ’ αυτό τον τρόπο, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο περιεχόμενο των συνθηκών της ΕΟΚ, στις οποίες ο κύριος διαπραγματευτής από τη μεριά της Γερμανίας ήταν ο ίδιος ο Müller-Armack. <br />
<br />
Παράλληλα, το φεντεραλιστικό ευρωπαϊκό κίνημα (<a href="http://www.federalists.eu/">Union of European Federalists</a>), που χρηματοδοτούταν από την αμερικανική επιτροπή για την ενωμένη Ευρώπη (<b>American Committee on United Europe</b>)-εκτός από τα ιδρύματα <b>Ford, Rockefeller και τη CIA</b>, σύμφωνα με αποχαρακτηρισμένα έγγραφα της αμερικάνικης κυβέρνησης-, σε αγαστή συνεργασία με τη Λέσχη Bilderberg, προώθησε ως μοντέλο για την ενωμένη Ευρώπη τις φεντεραλιστικές ιδέες του Hayek και το μονεταριστικό μοντέλο του ορντολιμπεραλισμού.<br />
<br />
<b>Η ΕΕ και το Διακρατικό δίκτυο</b><br />
<br />
Τον Ιούνιο του 1995, ο Α. Παπανδρέου, κατά τη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις Κάννες, είχε δηλώσει: «.<b>.Σας λέγω όμως ότι εδώ υπάρχει σαφές σχέδιο για τη μηδενοποίηση των Εθνικών Κυβερνήσεων, οι οποίες δεν θα μπορούν να παίξουν δημοκρατικά αποτελεσματικό ρόλο, αλλά θα υπόκεινται στις κατευθύνσεις που μας δίνει το διευθυντήριο...</b>». Σε διάλογο που δημοσιοποίησε συνεργάτης του, φέρεται να δήλωσε ότι <b>«Αλλάζουν όλα, τα οικονομικά κέντρα πήραν το πάνω χέρι, τελείωσαν με τον κομμουνισμό και τώρα τελειώνουν και με το σοσιαλισμό!</b>», ενώ σε ερώτηση για το ρόλο των πολιτικών απάντησε <b>«Ποιοι πολιτικοί; Αυτοί δεν θα υπάρχουν. Θα είναι κατασκευασμένοι»! </b> <br />
<br />
Tην αμέσως επόμενη χρονιά, τον Φεβρουάριο του 1996,στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός, ο <b>Hans Tietmeyer</b>, ο επονομαζόμενος και «αρχιερέας του γερμανικού μάρκου», διευθυντής της <b>Deutsche Bundesbank</b>, δήλωσε απροκάλυπτα, σε μια κατάμεστη αίθουσα από πολιτικούς: «<b>Από δω και πέρα, είστε υπό τον έλεγχο των χρηματιστηριακών αγορών».<br />
</b><br />
<br />
Ο Tietmeyer δεν ήταν μόνο ο γερμανός κεντρικός τραπεζίτης· είχε παίξει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της συνθήκης του Μάαστριχτ και ιδιαίτερα στην ενσωμάτωση του «προγράμματος σύγκλισης». Ταυτόχρονα, ήταν υπέρμαχος της ορντολιμπεραλιστικής παράδοσης που διασώθηκε μέσω της Bundesbank και της σχολής του Freiburg, κατά τη περίοδο κυριαρχίας των κεϋνσιανών οικονομικών, ενώ το 2000 έγινε πρόεδρος της «<a href="http://www.insm.de/insm.html">Initiative Neue Soziale Marktwirtschaft</a>» (INSM), μιας οργάνωσης που χρηματοδοτείται από επιχειρηματικά συμφέροντα και έχει ως σκοπό να λανσάρει τη <b>«Νέα Κοινωνική Οικονομία της Αγοράς»</b>, δηλαδή την απαλλαγή του κεφαλαίου από φορολόγηση, την ευέλικτη εργασία, τον περιορισμό του κράτους πρόνοιας, την απορύθμιση του ασφαλιστικού, την ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη.<br />
<br />
Ο Tietmeyer διατύπωσε απερίφραστα όσα κατήγγειλε ο Παπανδρέου: η ΕΕ της μετα-Μάαστριχτ εποχής διαθέτει ένα διευθυντήριο που διευθύνεται από συμφέροντα του χρηματιστικού κεφαλαίου και που απεργάζεται τη δημιουργία ενός καπιταλιστικού υπερκράτους. <br />
<br />
Από τα τέλη της δεκαετίας του ’70, η αδυναμία ανάκαμψης του ποσοστού κέρδους είχε ως αποτέλεσμα την ένταση του οικονομικού πολέμου και την ανάπτυξη της οικονομικής αποικιοκρατίας μέσω των πολυεθνικών. Κατ’ αυτό τον τρόπο, το χρηματιστικό κεφάλαιο έγινε κυρίαρχο, αφού εκ των πραγμάτων ήταν ο χρηματοδότης του νέου ιμπεριαλισμού. Η συγκέντρωση κεφαλαίου συντελέστηκε τόσο οριζόντια, με τη μορφή του δικτύου των πολυεθνικών, όσο και κάθετα, με την ανάπτυξη των <b>«Business Cluster»</b> που επιφέρουν μια γεωγραφική ενοποίηση εταιριών, ιδρυμάτων και κρατικών υπηρεσιών. <br />
<br />
Η καπιταλιστική δικτύωση και επέκταση είχε ως αποτέλεσμα τη συσσώρευση οικονομικής ισχύος στα σημεία σύγκλισης των δικτύων και πολιτικής ισχύος στο διευθυντήριο του συνολικού συστήματος που εκπροσωπείται από την πυραμίδα της διακρατικής καπιταλιστικής ελίτ και δραστηριοποιείται σε υπερεθνικούς οργανισμούς και λέσχες.<br />
<br />
Το δίκτυο αυτό καθορίζει ουσιαστικά το ευρωσύστημα, τόσο σε οικονομικό όσο και πολιτικό επίπεδο και ανάλογα με το ευρύτερο πλαίσιο καθορίζει τη πορεία προς την «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση».<br />
<br />
Στο γενικότερο κλίμα της «συναίνεσης της Ουάσιγκτον», η «λευκή βίβλος» του Delors καθόρισε τη γενική στρατηγική του ευρωπαϊκού κεφαλαίου σε σχέση με την ανάκτηση της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας: απελευθέρωση του εμπορίου και κίνησης των κεφαλαίων, εργασιακή κινητικότητα και ευελιξία, μείωση του μισθολογικού και μη μισθολογικού κόστους. Η «λευκή βίβλος» ήταν καθοριστική για το πλαίσιο των συνθηκών του Μάαστριχτ, έως και τη στρατηγική «Ευρώπη 2020». <br />
<br />
Όπως έχει δείξει η Corporate Watch («<a href="http://www.corporatewatch.org/news/2015/jan/23/false-dilemmas-critical-guide-euro-zone-crisis">False DIlemas</a>»,) η <b>«European Roundtable of Industrialists</b>» (Ευρωπαϊκή τράπεζα των Βιομηχάνων), στα 1985, συνέστησε την <b>«Association for the Monetary Union of Europe»</b> (Ένωση για την ευρωπαϊκή νομισματική ένωση) με τη συμμετοχή μεγάλων ευρωπαϊκών και αμερικανικών ομίλων (Bundesbank, Goldman Sachs, Morgan Stanley, κτλ.) που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία τις ΟΝΕ: η συνθήκη του Μάαστριχτ ήταν κατά παραγγελία των πολυεθνικών, η δε αρχιτεκτονική της ΟΝΕ καθορίστηκε από την Budenbank. <br />
<br />
<b>Το νέο Γερμανικό νέο Wirtschaftswunder</b><br />
<br />
<br />
«<b>To νομισματικό θεσμικό όργανο της ΕΕ (ΕΚΤ) είναι σταθερά προσηλωμένο στον κεντρικό δόγμα του ordoliberalismus» </b>( M. Draghi, ομιλία στο Ισραηλινό Μουσείο της Ιερουσαλήμ).<br />
<br />
Το νέο γερμανικό θαύμα αποδίδεται συνήθως στην αύξηση της παραγωγικότητας και των εξαγωγών, αλλά και στην επιστροφή του ορντολιμπεραλισμού. <br />
<br />
Καθοριστική στιγμή ήταν, η εφαρμογή της «<b>agenda 2010»</b>, το πρόγραμμα απορρυθμίσεων που πρότεινε το μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου της Volkswagen, <b>Peter Hartz</b> και υιοθέτησαν οι γερμανοί σοσιαλδημοκράτες. Τα μέτρα που αποτελούσαν μια επίθεση του κεφαλαίου ενάντια στην εργασία και το κράτος πρόνοιας, θεωρήθηκαν ως η επιστροφή της «Κοινωνικής Οικονομίας της Αγοράς» και ο λόγος επανάκτησης της ανταγωνιστικότητας και παραγωγικότητας της γερμανικής οικονομίας. <br />
<br />
Πέρα από το γεγονός ότι πίσω από την ευημερία των αριθμών κρύβονται τα κοινωνικά ερείπια (Klaus Dörre, «<a href="http://rosalux.gr/sites/default/files/publications/jobwunder-gr_final.pdf">Το γερμανικό εργασιακό» θαύμα</a>»), είναι αμφίβολο αν οι νεοφιλελεύθερες απορρυθμίσεις συνεισέφεραν στο νέο γερμανικό θαύμα. Το πιο πιθανό είναι ότι λειτούργησαν συμβολικά παρά οικονομικά, καθότι θα αποτελούσαν πρότυπο για τις χώρες της ΕΕ.<br />
<br />
Στα σημερινά δεδομένα η Γερμανία δεν αποτελεί μια κρατική οντότητα με τη συμβατική έννοια. Αντίθετα, είναι ένας βραχίονας που χρησιμοποιεί η υπερεθνική ελίτ για να επιβάλλει στην ΕΕ τα συμφέροντά της. Είναι ένα κράτος-δίκτυο και κόμβος των παγκόσμιων ροών κεφαλαίου, αναγκαίο στη νέα φιλελεύθερη τάξη πραγμάτων.<br />
<br />
Η μελέτη του J. Harris. «<b>Globalisation and Class Struggle in Germany</b>», έχει δείξει ότι η Γερμανία διαθέτει το μεγαλύτερο βαθμό δικτύωσης, μεταξύ χρηματοπιστωτικού και παραγωγικού κεφαλαίου, που εκτείνεται σε παγκόσμιο επίπεδο. <br />
<br />
Επιπλέον, ο Hans Herbert von Arnim, «<a href="https://spea.indiana.edu/tac/colloquia/2001/pdf/van%20Arnim.pdf">Institutionalized Political Unaccountability and Political Corruption in<br />
Germany</a>», στα συμπεράσματά του από την έρευνα για τη διαφθορά στη Γερμανία, έχει δείξει ότι «<b>το γερμανικό πολιτικό σύστημα είναι ένα καρτέλ εξυπηρέτησης ιδιοτελών συμφερόντων</b>», «<b>ένα σύστημα λαφυραγώγησης»</b>·«<b>η δημοκρατία αποτελεί μια ψευδαίσθηση, ενώ το μεγάλο κεφάλαιο καθορίζει το πολιτικό παιχνίδι</b>», και οι υποθέσεις διαφθοράς έχουν αναδείξει τη Γερμανία ως τη χώρα διεθνών καρτέλ που χαίρουν πολιτικής κάλυψης.<br />
<br />
Από τη δεκαετία του ΄70, η θεωρία που λάνσαρε η <b>λέσχη της Ρώμης</b> (The Limits to Growth), περί τριών κυρίαρχων οικονομικών συνασπισμών, με κέντρα τις ΗΠΑ, Γερμανία και Ιαπωνία, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της στρατηγικής των ευρωπαϊκών ελίτ: η Ευρώπη θα έπρεπε να συνταχθεί σε πολιτικό και οικονομικό συνασπισμό με μητροπολιτικό κέντρο μια ισχυρή Γερμανία τόσο οικονομικά όσο και πολιτικά. <br />
<br />
Στις αρχές της δεκαετίας του ’90, στα νέα γεωπολιτικά δεδομένα, με την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και την επανένωση της Γερμανίας, το σχέδιο για την εγκαθίδρυση μιας ενιαίας φιλελεύθερης τάξης πραγμάτων ξαναήρθε στην επιφάνεια, με αποτέλεσμα την αναβάθμιση του γεωοικονομικού ρόλου της Ευρώπης υπό γερμανική ηγεμονία.<br />
<br />
Η συνθήκη του Μάαστριχτ και η ΟΝΕ ήταν αποτέλεσμα της στρατηγικής για την αναβάθμιση της ΕΕ στα πλαίσια της νέας τάξης: η στρατηγική αυτή απαιτούσε την αύξηση της ανταγωνιστικότητας της Γερμανίας, με την ενίσχυση της ζήτησης σε μια διευρυμένη αγορά, τη μείωση του κόστους παραγωγής λόγω της επέκτασης της αγοράς και τη μείωση του εργατικού κόστους λόγω της άνισης ανάπτυξης.<br />
<br />
Η Γερμανία, με ένα ευρωπαϊκό νόμισμα στα πρότυπα του μάρκου, μια Κεντρική Τράπεζα στα πρότυπα της Bundesbank, και με μια ΕΕ με επίσημη ιδεολογία τον οντολιμπεραλισμό, κυριολεκτικά απογειώθηκε καταστρέφοντας τις παραγωγικές δομές των οικονομιών του ευρωπαϊκού νότου.<br />
<br />
Το ότι η γερμανική απογείωση ήταν αποτέλεσμα στρατηγικού σχεδίου γίνεται φανερό από το γεγονός ότι ταυτόχρονα με την εφαρμογή της «agenda 2010», η ΕΚΤ, από το 2003 έως το 2006, διατηρούσε τα επιτόκια στο 2%, προκαλώντας εύκολο δανεισμό για τις χώρες του νότου, δημιουργώντας φούσκες, και εκτόξευση του χρέους και των εισαγωγών, κυρίως από τη Γερμανία. <br />
<br />
Το σκοτεινό τραπεζικό ίδρυμα της ΕΚΤ-που λειτουργεί με βάση τις αρχές του ordolibearalismus κατά M. Draghi- λειτούργησε ανάλογα κατά την κρίση του 2008, ανεβάζοντας τα επιτόκια και δυσχεραίνοντας την χρηματοδότηση των οικονομιών του νότου, βυθίζοντάς τον σε παρατεταμένη ύφεση.<br />
<br />
Η εκ προμελέτης καταστροφή του νότου, ταυτόχρονα με την εκτίναξη της οικονομικής γερμανικής ισχύος, εξυπηρετεί πολλαπλούς στόχους: <br />
<br />
Για τα ευρωπαϊκά δεδομένα δημιουργείται η αιχμαλωσία και η λεηλασία των χωρών του νότου από το συνασπισμένο ευρωπαϊκό κεφάλαιο, υπό την γερμανική ηγεμονία.<br />
<br />
Για το ευρύτερο πλαίσιο της φιλελεύθερης ευρω-ατλαντικής τάξης, η ενοποίοηση του ευρω-ατλαντικού χώρου εν όψει του εντεινόμενου παγκόσμιου ανταγωνισμού, προϋποθέτει μια ενοποιημένη οικονομικά και πολιτικά Ευρώπη με μια ισχυρή οικονομικά μητρόπολη. <br />
<br />
Αυτό σηματοδοτούν οι πυρετώδεις, εν κρυπτώ, διαβουλεύσεις ΗΠΑ και ΕΕ για την ολοκλήρωση της <b>«Διατλαντικής Εταιρικής Σχέσης Εμπορίου και Επενδύσεων»</b> (TTIP), ένα σχέδιο που είχε μπει στο τραπέζι εν όψει της ευρωπαϊκής ενοποίησης από τη δεκαετία του ΄90.<br />
<br />
Σε κάθε περίπτωση, το νέο οικονομικό θαύμα του γερμανικού ορντολιμπεραλισμού, είναι το θαύμα του συνασπισμένου ευρω-ατλαντικού κεφαλαίου.<br />
<br />
Σουλτάνης Γρ.<br />
Kritikhttp://www.blogger.com/profile/14280685460263713722noreply@blogger.com16tag:blogger.com,1999:blog-425834336420601992.post-54807201531200480552015-03-30T11:10:00.001-07:002015-03-30T11:15:45.839-07:00Το Παρακράτος των Βρυξελλών<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjoBtweFBwMV-T9ZvtDANPC6GtV0uJb2OHGFpq8jruma3ZACzAXeWpaXoVQd_yUPebAWdW3oR42R85UjwAlwoBXDk95_y2P6PUUtA567KguDfuK6Y6wzKHyIlHfHehhxvDN8-c-UKn8URu/s1600/ecb-crisis-600.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjoBtweFBwMV-T9ZvtDANPC6GtV0uJb2OHGFpq8jruma3ZACzAXeWpaXoVQd_yUPebAWdW3oR42R85UjwAlwoBXDk95_y2P6PUUtA567KguDfuK6Y6wzKHyIlHfHehhxvDN8-c-UKn8URu/s320/ecb-crisis-600.jpg" /></a></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
</div><br />
<br />
Οι εκβιασμοί της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας προς τις απείθαρχες χώρες της ευρωζώνης που δεν τηρούν ή προτίθενται να μην τηρήσουν το γράμμα των ευρωπαϊκών συνθηκών, επιβεβαιώνουν την κοινή διαπίστωση της κυριαρχίας του χρηματιστικού κεφαλαίου στο υπερεθνικό μόρφωμα της ΕΕ.<br />
<br />
Ο A. Woods, διατυπώνει το γεγονός αυτό με γλαφυρό τρόπο: «…<b>οι μέθοδοι- που χρησιμοποιούν οι τραπεζίτες για να εκβιάσουν τις κοινωνίες-είναι ουσιαστικά ίδιες με εκείνες της μαφίας που εκβιάζουν για να πάρουν χρήμα. Η μόνη διαφορά είναι ότι η μαφία απευθύνει απειλές σε βάρος προσώπων ή επιχειρήσεων, ενώ οι τραπεζίτες απειλούν ολόκληρα έθνη ή τις κυβερνήσεις τους</b>».<br />
<br />
Βέβαια, είναι παραπλανητικό να χρησιμοποιούνται εθνικοί όροι για την οικονομική σχέση ΕΚΤ και Ελλάδας επί του προκειμένου. Διότι τι είδους εκβιασμός είναι αυτός, όταν οι ελληνικές κυβερνήσεις-και οι κοινωνικές τάξεις που τις στηρίζουν- έχουν αποδεχθεί τους όρους των ευρωπαϊκών συνθηκών ή τουλάχιστον-όπως η σημερινή κυβέρνηση-το νομισματικό καθεστώς της ΟΝΕ. Πως είναι δυνατόν να εκβιάζεται όποιος αποδέχεται ένα συμβόλαιο θανάτου για τον εαυτό του.<br />
<br />
Οι εκβιαστικές πολιτικές της ΕΕ με όχημα το χρέος, δεν έχουν ως αποδέκτη συλλήβδην τη χώρα, αλλά αποκλειστικά την τάξη των εργαζομένων: ο εκβιασμός είναι ταξικός και συντελείται με τη συναίνεση της ντόπιας πολιτικο-οικονομικής ελίτ.<br />
<br />
Οι λεγόμενοι υπερεθνικοί θεσμοί της ΕΕ και οι ανεξάρτητες αρχές της ΟΝΕ, κάτω από τον μανδύα του ευρωκεντρισμού και της τεχνοκρατικής ουδετερότητας, αποτελούν μηχανισμούς που χρησιμοποιεί το υπερεθνικό ευρωπαϊκό κεφάλαιο για να επιβάλλει τους κανόνες που αυξάνουν την κερδοφορία του: αύξηση της παραγωγικότητας με χαμηλό κόστος εργασίας.<br />
<br />
Συνεπώς, το γεγονός ότι ανεξάρτητοι θεσμοί όπως η ΕΚΤ βρίσκονται υπεράνω κάθε δημοκρατικού ελέγχου είναι κάτι απόλυτα συμβατό με το πνεύμα συγκρότησης της ΕΟΚ ( ΕΕ), και της ΟΝΕ.<br />
<br />
Δεδομένου όμως ότι δεν υφίσταται κράτος που να αντιστοιχεί στην ΕΕ ή την ΟΝΕ, οι υπερεθνικοί θεσμοί της και κυρίως η ΕΚΤ έχουν δημιουργήσει το δικό τους υπερεθνικό κράτος, ανεξάρτητα από το διακρατικό σύστημα της ΕΕ. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα παρακράτος, αφού, αφενός αντλεί εξουσία από τη μεταβίβαση κυριαρχίας από μέρους των κρατών και αφετέρου λειτουργεί ως επί το πλείστον αυτόνομα, δια μέσου ενός σκιώδους μηχανισμού που ελέγχεται από το τεράστιο δίκτυο πολυεθνικών εταιριών και τραπεζών που συνιστούν το υπερεθνικό χρηματιστικό κεφάλαιο.<br />
<br />
Φυσικά, οι κυβερνήσεις, καθώς ελέγχονται από το χρηματιστικό κεφάλαιο, παραχωρούν σε αυτό όλο και περισσότερα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα, με αποτέλεσμα να εντείνεται η άνιση ανάπτυξη, η μεταφορά υπεραξίας από τις χώρες της περιφέρειας στον ευρωπαϊκό πυρήνα, όπου βρίσκεται εθνικά εντοπισμένος ο κύριος όγκος του ευρωπαϊκού κεφαλαίου.<br />
<br />
Σε αυτή τη μεταφορά υπεραξίας βασίστηκε το λεγόμενο γερμανικό θαύμα-με τους εκατομμύρια νεόπτωχους. Η γερμανική ηγεμονία έγινε εφικτή με το να καταστεί αυτή η χώρα το κατεξοχήν κράτος του κεφαλαίου, προωθώντας τη χρηματιστική κυριαρχία στην ΕΕ, αλλά και με την λεηλασία του ευρωπαϊκού νότου, όχι μόνο μέσω του κοινού νομίσματος που συμπυκνώνει σχέσεις ανισότητας και κυριαρχίας, αλλά και με τη νεο-αποικιοκρατική μέθοδο εκποίησης και κλοπής του εθνικού πλούτου μέσω του χρέους.<br />
<br />
<b>Το Παρακράτος της ΕΚΤ</b><br />
<br />
<br />
Η ΕΚΤ είναι ουσιαστικά το διευθυντήριο της ΟΝΕ, που υλοποιεί το σχέδιο του Hayek, όπως διατυπώθηκε στα 1930: <b>ένα από τα πλεονεκτήματα μιας φεντεραλιστικής ένωσης θα ήταν το ότι τα κράτη δεν θα μπορούσαν να ενδίδουν πια στις πιέσεις της εργατικής τάξης, αφού η νομισματική πολιτική θα καθοριζόταν από μια ανεξάρτητη τράπεζα. </b>(Hayek, «Individualism and Economic Order»).<br />
<br />
Επιπλέον, οι Γερμανοί ορντο-φιλελεύθεροι που πρωτοστάτησαν στη δημιουργία και στον σχεδιασμό της ΕΟΚ, επεξέτειναν περαιτέρω τις σκέψεις του Hayek: ένας υπερεθνικός οργανισμός θα επέτρεπε να μπει ένα ανάχωμα στην ίδια τη μαζική δημοκρατία, από την οποία κινδυνεύει η φιλελεύθερη τάξη πραγμάτων.<br />
<br />
Η δημοκρατία θα μπορούσε να αντικατασταθεί με ένα είδος οικονομικής θεολογίας που θα νομιμοποιούσε την μετα-δημοκρατική τάξη πραγμάτων.<br />
Με τον κατακερματισμό της εργατικής τάξης, την εξάπλωση του δικτύου των πολυεθνικών και την γιγάντωση του χρηματιστικού κεφαλαίου, το όραμα του Hayek άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά.<br />
<br />
Όπως έχει δείξει η <b><a href="http://corporateeurope.org/">Corporate Europe Observatory</a></b>, το δίκτυο πολυεθνικών και τραπεζικών εταιριών που κυριαρχεί στην Ευρώπη έπαιξε καθοριστικό-αν όχι κυρίαρχο- ρόλο στη δημιουργία της ΟΝΕ και του κοινού νομίσματος.<br />
<br />
Το σύστημα των λόμπυ (Lobbying), αποτελεί το πραγματικό κράτος εν κράτει της ΕΕ, που καθορίζει όχι μόνο τις οικονομικές, αλλά και τις πολιτικές αποφάσεις, καθώς λειτουργεί σαν ένα σκιώδες παρα-θεσμικό δίκτυο που συμπυκνώνει την ισχύ του χρηματιστικού κεφαλαίου από το εθνικό έως το υπερεθνικό επίπεδο.<br />
<br />
Η ανεξαρτησία της ΕΚΤ και η μυστικότητα που χαρακτηρίζει τη διαδικασία των αποφάσεων που παίρνονται, πέρα από κάθε δημοκρατικό έλεγχο, επιτρέπει στα λόμπυ να επιβάλλουν τα συμφέροντά τους με αφανείς διαδικασίες· συμφέροντα που εμφανίζονται με τον μανδύα της οικονομικής ορθοδοξίας.<br />
<br />
Έτσι, πριν από κάθε συνεδρίαση του επίσημου διοικητικού συμβουλίου της ΕΚΤ, προηγείται η συνεδρίαση του <b>σκιώδους συμβουλίου</b> που προκαθορίζει ουσιαστικά τις αποφάσεις.<br />
<br />
Η γερμανική εφημερίδα <b>Handelsblatt</b> που πρωτοστάτησε από το 2002 στη δημιουργία του σκιώδους συμβουλίου, σε δημοσιεύματά της αναφέρει τις πολυεθνικές που εκπροσωπούνται σε αυτό: <b>Deutsche Bank, Standard & Poor's, General Electric, Morgan Stanley, HSBC</b> κτλ..<br />
<br />
Αν, υποθετικά, οι χώρες της ευρωζώνης προωθούσαν την πολιτική ενοποίηση (Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση), αβίαστα προκύπτει το συμπέρασμα ότι το αποτέλεσμα θα ήταν η δημιουργία κυριολεκτικά ενός πολιτικού τέρατος, ενός οργουελικού εφιάλτη.<br />
<br />
Γι αυτό και οι ντόπιοι εφιάλτες που προωθούν τα συμφέροντα του χρηματιστικού κεφαλαίου εξισώνουν μια πιθανή έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη με τη Mικρασιατική Kαταστροφή, ώστε να μην υπάρξει διαφυγή από τον ευρωεφιάλτη.<br />
<br />
Σουλτάνης Γρ.<br />
<br />
Kritikhttp://www.blogger.com/profile/14280685460263713722noreply@blogger.com0